Kerstlampjes. Christmas lights.

Dinsdagavond hebben we een beetje kerstsfeer opgedaan hier. Natuurlijk zijn er flink veel huizen aan de buitenkant versierd, maar de gemeente hier doet ook een duit in het zakje. Het runningclubje (www.calgaryroadrunners.com) heeft een jaarlijks terugkerend kerstgebruik om de dinsdag voor kerst vanuit de olympic oval langs een zo mooi mogelijke route met de hele groep naar een park te joggen waar een zee van lichtjes is opgehangen. We gaan naar de lichtjes kijken op 14th street, was ons verteld, maar ik stelde me er eerlijk gezegd niet zoveel van voor, ik dacht gewoon wat winkel en straatverlichting te gaan zien. Bij de start in dee oval werd eerst een kerstliedje door ons gezongen, om in de stemming te komen. Onderweg stopten we bij huizen met een echt mooie buitenverlichting, die werden ook door ons verrasd op een kerstsong. Ik laat buiten beschouwing hoe goed het klonk, je merkt dat je toch veel teksten niet kent in het engels (komt de kwaliteit niet ten goede!). Het park was echt de moeite waard, natuurlijk stemmig in de sneeuw. En werkelijk een zee van lampjes. Onder andere kerstwensen in alle mogelijke talen, zwaaiende kerstmannen, de nodige sleeen en dieren, allemaal gemaakt van lampjes. Hoe bonter de lampjes hoe beter. Daar houdt men hier erg van, onze buren hebben een blauwe(!) voortuin momenteel (de drugsgebruikers blijven nog uit tot nu toe, moeten zich toch thuis voelen aangezien het net blacklight is). In het park werd er nog 2 maal gezongen, we bekeken al het moois en toen langs de korte weg terug om te eindigen in een irish pub. Al met al anderhalf uur buiten in de kou geweest, daarom heb ik maar wat extra nachos genomen. Een goede afsluiting van een bijzondere avond.
Al met al is kerst hier toch heel wat groter dan bij ons in Nederland, men vindt het hier veel belangrijker. De mensen winkelen zich suf, het is 's avonds stukken drukker op straat dan anders, echte kerststress. Iedereen wenst elkaar al zeker 2 weken merry christmas, zelfs tegen de buschauffeur als je uitstapt. Op kerstavond vind ik dat logisch, maar weken tevoren vinden wij nederlanders dat toch zwaar overdreven. En als je de persoon ietsies beter kent dan de buschauffeur hoort er naturrlijk ook een 'hug' bij je kerstwens. Even de kunst afkijken, dan gaan we er gewoon aan meedoen!


Tuesday evening we tasted a bit of calgarian christmas spirit. Of course lots of houses are nicely decorated on the outside but the city of Calgary contributes to the christmas atmosphere too. Our running club (www.calgaryroadrunners.com) has a yearly ritual to go out and watch the christmas lights the tuesday before christmas. They leave from the olympic oval, our usual gathering point, take a scenic route and jog to confedaration park, known in Calgary for its christmas lights. Leaving the oval we started out singing a christmas carol to bring everybody into the right spirit. We had been told we would go look at the lights on 14th street. I thought it would probably be the lights of beautiful decorated shops or something like that, I did not expect much of it. But what a surprise, they decorated a whole park for us! On our way to the park we d-toured a lot, meaning I had to run up and down, up and down etc. (you get the picture!). We jogged along fancy neighbourhoods,very beautifully decorated houses were 'rewarded' with christmas carols. Lucky for me we had these singing stops, I could use some rests. I noticed I hardly new more than the first two lines of english christmas songs. When we finally arrived at the park it was sure worth the run! Lots and lots of lights, in all possible figures: waving santa, deer and other animal, sledges of courses, and christmas wishes in all possible languages. And of course, the park was covered in snow (hardly ever any snow in the netherlands at christmas time). The lights had all kind of colours, in europe they would only use white lights. People love different colours ere, my neighbours have a blue front yard now (no druggies seen uptil now, they must feel at home there, it really resembles the black lights). In het park we did some more caroling, then we headed straight to Moose's, an irish pub for food and drinks. We spend about one and a half hour outside, running and singing, it turned out to be quit a work-out. We had a good time in the bar, a perfect ending of a great evening.
In general, christmas is way bigger here in Calgary than it is in the Netherlands. It is an important time for people here. They have to buy christmas presents for lots of people they know. Out on the streets in the evening it is more busy than usual, christmas stress! The last two or three weeks I have heard lots of people wishing each other merry christmas. Even leaving the bus they say it to the bus driver, more than two weeks before christmas. Quite normal on christmas eve, but a bit overdone for dutch standards. If you know somebody a little bit better than you know the bus driver it is accompanied by the traditional 'hug', also not comon for dutchies. Well, we watch by learning and will take over this habit very soon.

Een mooie zonnige dag in Canmore. A nice sunny day in Canmore

Afgelopen week zijn we op de christmas party van mijn, Liesbeth's, werk geweest. Het was een potluck dinner, het principe kende ik uit Amerika maar het specifieke woord was nieuw voor mij. Het betekent dat we allemaal geacht worden iets te eten te maken en mee te brengen. Het buffet was enorm uitgebreid, er waren schat ik zo'n 60 mensen. Weer wat mensen leren kennen, erg leuk. Ik had Indonesische kipsate met saus gemaakt, daar kan je eigenlijk niet mis mee gaan. En het viel inderdaad in de smaak. Nu moet ik in Nederland wel weer nieuwe satestokjes kopen, hier heb ik alleen nog maar veel langere houten prikkers gezien (Amerikaanse maat sate, reuzenformaat dus!). Verder hard gewerkt deze week, iedere keer voor ik naar Nederland kom probeer ik echt zoveel mogelijk werk af te maken, toch uit een soort schuldgevoel dat ik dan weer een tijdje afwezig ga zijn. Dit keer zelfs 2 weken!
Na het schaatsen in de Olympic Oval vorige week zondag hebben we deze zondag op de langlauflatten doorgebracht. De zon scheen 's morgens vroeg al, de snelweg is weer vrij van sneeuw, niets stond een tripje naar de bergen meer in de weg. We zijn naar het olympische Nordic Centrum, zeg maar het langlaufcentrum in Canmore, geweest. In '88 tijdens de spelen vond daar het langlaufen, de biathlon, etc. plaats. Echt een heel mooi parcours, de tribunes om naar het schieten te kijken zijn nog steeds in gebruik daar. We hebben twee jaar geleden 3 keer gelanglaufd, het was dus wel even wennen. De heenweg ging bergop, niet al te lastig maar op de terugweg maakten we toch best veel vaart. Gewoon niet nadenken en in de loipes blijven, aangezien we hetzelfde pad heen en weer deden wisten we dat het nooit al te lang achter elkaar naar beneden ging. Je komt vanzelf wel weer stil te staan. Ik heb echt genoten! Aan de techniek valt nog heel wat te verbeteren, op een oefenwei probeerde ik nog wat skate techniek. Dat bleef bij oefenen! Enfin, 2 jaar geleden ging ons dat goed af, we zullen dat ook wel weer onder de knie krijgen.
Onderweg vile het trouwens op dat de weilanden tussen Calgary en de bergen allemaal alweer sneeuwvrij waren terwijl bij ons in de straat en tuin het nog behoorlijk wit is. Normaal is het buiten de stad toch kouder en blijft de sneeuw daar langer liggen? De zon en de chinook (de fohn wind, zouden wij in europa zeggen) zullen wel debet zijn aan het sneller smelten van de sneeuw buiten de stad. Maar het blijft een vreemd gezicht.
Komende dinsdagavond onze laatste christmas party: met het hardloopgroepje gaan we eerst richting centrum rennen, via een route die blijkbaar veel mooie kerstverlichting heeft (we gaan immers naar de verlichting kijken, is mij verteld) en daarna in een ierse pub de kerst-eet(en drink) gedachte eer aandoen. Lijkt me gezellig!




Last tuesday we were at the christmas party of my, Liesbeth's, work. Potluck dinner, university spends its money on other things than food! I knew this potluck principle from my time in a america, but I learned a new word since I had never heard of a potluck dinner before. The amount of food was enormous, I made indonesian chicken satay, a receipe greatly appreciated. I got to know some new people, very nice. Apart from partying, I worked really hard last week. Everytime before I travel to the Netherlands I try to do as many experiments as possible (feeling a littel guilty for leaving!).
After the ice speed skating in the voal last week we now tried cross-country skiing in the olympic nodric centre in Canmore. It was a beautiful sunny day, I enjoyed it so much! Two years ago we did some Xc skiing, so with very little experience we had a good work out today! We will have to practice our techniques!
Netx tuesday we will have our last christmas party before going to the netherlands next saturday: our running group starts with a jog to 14th street to see the christmas lights, run back up to the oval again and then we will spend the rest of the evening in an irish pub in christmas spirit, meaning eating and drinking. I think it will be lots of fun!

Schaatsen. Ice speed skating.

We lopen een beetje achter met het beschrijven van wat we zoal meemaken, vandaar even een kleine update. Afgelopen zondagavond zijn we gaan schaatsen in de olympic oval. Een erg goede avond, lekker rustig. De echte cracks trainen niet op zondagavond zodat we niet al te ongunstig afsteken. Sander had een paar weken geleden speciaal nieuwe noren gekocht, ik had ze nog met het zuidhollandse polderzand er nog aan (laat de douane het niet horen, dan moet ik alsnog terug naar die strenge mevrouw), wel netjes in de vaseline gezet. Het is zeker 7 jaar geleden dat ik op noren stond wantsinds Sander in Rotterdam woonde is er geen natuurijs meer geweest. Het naar het ijs lopen was al erg wankel, Sander heeft stevigere enkels en had daar iest minder moeite mee. Eenmaal op het ijs had ik na een kwart rondje al kramp in mijn voeten en dacht ik 'dit gaat nooit goed komen, dat olympisch ijs is veeeeel te glad'. Even zitten, de veters weer wat anders vastmaken en vanaf toen was er opeens vooruitgang. Als je op die noren je voet ook maar even scheef neerzet krijg je het bijna niet meer gecorrigeerd, en vooral in de bochten is dat lastig. Die rechte hollandse polders zijn uberhaupt wel wat gemakkelijker dan al dat bochtenwerk dat je hier moet doen. Het voordeel was dat je zonder kracht te zetten al aardig goed vooruit gaat. Ik zou alleen dwars door die boarding heen gaan als ik echt harder probeer te gaan. Na anderhalf uur deden vooral de spieren rondom mijn rechterenkel zeer, dat is het nadeel als alle bochten dezelfde kant opgaan! Maar het was echt hartstikke leuk, ik ga hard oefenen om mijn schaatstechniek te verbeteren de komende maanden!

We are a bit behind, but I still want to give you an update of our life. Last sunday we went ice speed skating in the olympic oval. We had picked a good evening, it was very quit. The 'cracks' did not train either, so we did not look too bad compared to the other skaters.Sander bought new speed skates a couple of weeks ago, I still have my skates form holland (with the dutch dirt still on it). It has been more than 7 years ago since we skated on natural ice, because Sander has not skated since he was living in Rotterdam with me. And it turned out to be quit hard! During the first lap my feet hurted a lot and I was thinking 'this is never going to work, I might as well go home directly, olympic ice is way to slippery'. But after adjusting the laces I got used to the skates again and I got better and better. Skating is all about technique, I would not know how to avoid the boarding in the corners when I would go faster. The good thing is that the skating itself is effortless, apart from the hurting feet. When you do not position your feet the right way immediately it is very hard to correct that, especially in the curves. The dutch lakes and canals are easier to skate on, not al these curves! After one and a half hour all the muscles around the right ankle were hurting, thats the disadvantage when all curves go the same way! But it sure was a lot of fun, I am going to practice my technique these upcoming months!

Mijn ideale man. My ideal hubby.

De tweede skiles heeft het officieel bewezen: Sander heeft gewoon talent. We hebben als bewijs een heel kort filmpje toegevoegd zodat jullie het zelf ook kunnen beoordelen. Aan de houding en techniek kan nog wel een tikkeltje gewerkt worden maar hij heeft er duidelijk plezier in en vindt het niet echt nodig om bochten te draaien en af te remmen. De favoriete route was: ongeveer recht naar beneden. Ik vermoed dat zijn overmoed volgende week een tikkeltje afgestraft gaat worden, dan zullen ze wel met de lift omhoog gaan en de echte heuvel afkomen. Het remmen wordt dan wel noodzakelijk natuurlijk. Tot nu toe gingen ze een klein stukje de heuvel op op een soort rolband, zie de foto. Op die foto zie je trouwens ook vreemde wolken hangen, dat is de kunstsneeuw die ze in zo groot mogelijke hoeveelheid op die berg spuiten nu het goed vriest. Vooral door die stuifsneeuw heen is het ERG koud bij -19 graden celsius. Ik had 1 flimpje geschoten zonder handschoenen aan en na pakweg 1 minuut kon ik de camera niet meer stilhouden van de kou. Muts, handschoenen en het thermo-ondergoed zijn onze beste vrienden geworden hier! Nog even een verklaring bij het 'zoekfilmpje': Sander komt pas 30 sec na de start van het filmpje bij dat witte huisje naar benden, weer iets later wordt hij herkenbaar aan zijn oranje-blauwe jas. Na twee en een half uur weer lekker naar huis, ik had de broodmachine aangezet dus we werden verwelkomd door een overheerlijke vers-brood geur. Die machine is fantastisch, de bakker is weer een klant aan het verliezen! 's Middags heb ik heerlijk in mijn eentje gewinkeld, dat rondneuzen overal moet ik toch echt in mijn eentje doen zonder Sander. Vorige week wilde ik al winkelen maar toen stond ik in de file op het parkeerterrein van de mall en er was nergens een parkeerplekje te vinden, half Calgary wilde daar shoppen. En er is echt een enorm parkeerterrein rondom dat winkelcentrum, het is ongelooflijk hoe druk het daar was. Vorige week ben ik toen mar gewoon even ergens anders de wekelijkse boodschappen gaan doen en daarna gewoon naar huis gegaan. Nu had ik gezorgd net een uurtje eerder van huis weg te gaan, alles stond natuurlijk allang vol maar ik ben gewoon 2 mensen gevolgd die duidelijk bepakt en bezakt naar huis wilden gaan. En bingo, zonder echt veel ruzie met andere bestuurders te maken had ik een parkeerplekje. De mensen nemen de kerstinkopen hier dus echt erg serieus, men winkelt zich suf. Buiten wat noodzakelijke zaken heb ik nog niet veel bijzonders gekocht vanmiddag, meer het hollandse kijken-kijken-niet kopen. We willen namelijk nieuw eetservies omdat de afwasmachine ons oude servies toch wel wat heeft gehavend. Maar de europese smaak is niet de canadese, ik vind dat erg weining echt moois te vinden is. Allemaal wat te tierelantijnerig naar mijn smaak (meer dan genoeg royal albert gehalte, wat ik precies niet zoek).



The second skiing lesson proved it: Sander's skiing is very promising, he must be talented at it! As prove we put a short video on this blog. His posture and technique can be improved but it is clear he is having a great time and he does not seem to find it necessary to make turns and brake. The favourite route was: straight ahead and down hill. I suppose that his arrogance will be punished next week; most likely they then will take the shair lift up the hill and come down a real hill! So far they (his class) took a flying carpet a little bit uphill only. On the photo, you can see the people being transported on the flying carpet. That photo also shows some "strange" clouds. These are artifically created snow clouds jetted into the air by huge snow canons. If you have to go through one of these clouds with an ambient temperature of -19 degrees Celsius it feels VERY cold. After shooting a movie for one minute I was unable to hold the camera without trembling. Caps, gloves, mittens, and thermo underwear did become our best friends!
Some explanation for viewing the movie: Sander is the person coming down about 30 sec after the start of the movie. Watch the white house, after a while you can recognize the orange coat he is wearing.
After being on the piste for two and a half hour we went home again. Since I turned on our bread-making machine, we were welcomed with a the smell of freshly baked bread! This bread -making machine is fantastic and our baker is probably loosing a customer.
In the afternoon I went shopping on my own. (Real) Shopping is something I have to do on my own without Sander being around. Last week I wanted to shop but I ended up in traffic congestion on the parking lot of the mall(!) while that parkinglot is really big. I ended up doing some regular grocery shopping somewhere else. This time I went to the same mall an hour earlier. Of course the parkinglot was full again but this time I followed two people with stuffed bags that clearly were on their way to their car to go home. Bingo, without much trouble I had a parking spot.
Besides some necessary stuff I did not buy anything special. It was more a watch-watch-but-do-not buy afternoon. We want to buy new china- and dishware because the dishwasher has left its "marks" on our current chinaware. However Canadian taste is different from European taste. I did not find much that I really liked.

Ski!!

Zaterdagochtend 8.30 uur, -19 graden: wij gaan gewoon skien zoals gepland! Eerlijkheidshalve kwam dat vooral omdat de skiles van Sander nu eenmaal besproken was, anders hadden we ons nog een keertje in bed omgedraaid! De skiles wordt gegeven in het canada olympic park waar de springschansen en bobbaan van de olympische spelen staan. Er omheen liggen wat simpele hellingen, goed om skien te leren. Het was er behoorlijk druk, ondanks het weer. Veel ouders droppen er de kids voor skiles en drinken zelf koffie in de warme cafetaria (eigenlijk ski lodge, maar de oostenrijkse knusheid ontbreekt er natuurlijk). Ik kon zelf de verleiding niet weerstaan om ook te skien, dus ik ben tig keer dezelfde helling afgescheurd. De sneeuwmachines stonden ook nog aan, in het begin kon je niet goed zien waar je aan het skien was. Net echt dus. Na 50 minuten vroor ik vast in het stoeltje en begonnen mijn tenen te bevriezen, dus ook even binnen opgewarmd. Daarna nog een uurtje en toen ik daarna de vorderingen van Sander ging checken kon hij al netjes de babywei af tussen de pionnetjes door. Hij heeft talent! Al het skaten, het beetje langlauf ervaring en dat hardlopen maakt dat hij het gemakkelijk lijkt op te pikken. Maar goed, wacht maar tot hij voor het eerst bovenaan een ijspist staat, dan slaat de paniek waarschijnlijk wel toe. Gelukkig weet ik hoe je op je kont naar beneden moet, zo ging mijn allereerste helling ook.
Het allerfijnste voor mij was dat ik bij de normale skibewegingen geen last van mijn knie heb, iets waar ik wel erg bang voor was. 2 jaar geleden heb ik bij het rodelen iets in die knie verrekt en bij bepaalde buigingen schiet de pijn er nog steeds in. Maar het ging gelukkig een stuk beter dan verwacht, ik was al een beetje bang aan het worden dat ik het skien op moest aan geven. Fantastisch dus!
's Avonds hebben wij een enorm echte pizza gemaakt zelf, vorige week een broodmachine aangeschaft om niet altijd van die ene bakker die lekker brood bakt afhankelijk te zijn. Je gooit in no time alles in dat ding en dan gaat de rest vanzelf, toch wel wat anders dan al dat gekneed en gedoe en weer gekneed etc etc. Ik wilde ook geen brood meer kneden omdat dat gist aan je handen blijft zitten (en ondr je nagels etc). Ik heb wel eens verhalen gehoord van mensen die zelf brood bakten en die bij de celkweek voor hun onderzoek continu gistbesmetting bleven krijgen, ondanks eindeloos handen wassen. Dus ik bleef al ver van dat gist weg de laatste tijd.
Vorige week vrijdag hebben we ons stijldansen nog even goed geoefend. We waren op een christmass party met diner en dansje na. Het was weer erg leuk om te dansen, daarom gaan we de komende tijd nog eens op een ander adresje kijken of het leuk is. We zijn een tijd terug namelijk ergens gaan dansen waar we het toch niet zo gezellig vonden (in ieder geval niet voor herhaling vatbaar).
En voor Ans, die ongerust is dat het helemaal niet goed met mij gaat: de tijd vliegt voorbij, ik begin weer een beetje te wennen aan het onderzoeksritme. Het werk slokt me behoorlijk op, Sander weet niet wat hem overkomt dat ik thuis nog wat werk doe. Hij heeft me nog nooit zo ijverig gekend. Ik vind het enorm interessant om er weer mee bezig te zijn, de resultaten laten jammer genoeg nog op zich wachten. Maar de eerste lichtjes lijken aan de horizon te komen, het begint de goede kant op te gaan. Ik begin nu ook weer wel behoefte aan andere dingen te krijgen, dat had ik in het begin niet, toen was het werk wel even voldoende. Nu het hier volop winter geworden is trekt het me niets om er 's avonds door de week op uit te trekken. Maar met hardlopen, schaatsen en skien komen wij de winter wel door.

Saturday morning 8.30 am, minus 19 degrees celsius: the weather can not stop us, we go skiing as planned! To be honest, if not for the skiing lesson that Sander had booked we would have chosen to stay in bed a little longer in this weather. The lesson was in canada olympic park, the place where the ludge and ski jump of the olympics is. This parc also has a couple of simle slopes, great for learning. Despite the weather it was pretty busy. Lots of parents drop of their kids for skiing lessons. I couldn't resist myself, although it is only one short decent. The artifical snow machines were still working, so you could hardly see where you were going. After 50 minutes in the cold I was freezing in the chairlift, I had to go inside to warm up my frozen toes. After that I skied for another hour and then checked how Sander was doing. He has talent! He was already going down the baby-hill, slaloming the orange pilars. Skating, cross country skiing and running have prepared him very well, I think he will learn fast. But w'll see how he does on his first icy slope, whether the panic will come or not. THe best part for me was that my knee did not hurt during the skiing. An 2 year old knee injury has prevented me from skiing for 2 years now. I was afraid I still could not do it because with particular movements the knee still hurts. So it's great my knee was holding up so well, I can look forward to skiing again this winter!
In he evening we had home-made pizza. Last week we bought a bread machine, that works very well (and easy!). I did not want to make bread by hand anymore, I am afraid to infect my cell cultures in the lab with the bread yeast.

Last friday we tried ballroom dancing again, at a christmas party. It was really fun to dance again, so we plan to check out a new place to dance (we did not like the place we went to earlier).
And for Ans, who is afraid that I am not doing well here in Calgary: I am OK. Time flies, I am getting used to working in the lab again. It is very interesting to do research again. The results are not great yet, but I have the feeling I am getting there. I am starting to want to do other stuff besides work again, in the beginning work alone was already enough. Right now in winter it is not really attractive to go out(side) a lot, but running, speed skating and skiing will get us through the winter!

Winter banden / Winter tires

Verleden dinsdag begon het te sneeuwen terwijl we aan het hardlopen waren in de Olympic Oval. We konden toen nog niet vermoeden dat de huisreis "enerverend" zou worden. Het was ongeveer -10 graden Celcius en op ieder punt waar auto's moeten stoppen was door de wrijving van het remmen de sneeuw gesmolten maar daarna onmiddellijk weer bevroren maar nu in de gedaante van "zwart ijs." Ik reed (Sander) en ik kwam drie keer op dit "zwarte ijs" terecht en verloor daarop onmiddelijk alle controle over de auto (d.i. de auto gleed). Omdat alles bij zeer lage snelheid gebeurde is er gelukkig niks fout gegaan. Normaal gesproken nemen we een route die langs een heuvel naar beneden gaat (Home Road) maar omdat iedereen keerde aan de top van de heuvel en terugreed in de richting waar men vandaan kwam, hebben wij dat toch ook maar gedaan en zijn we via een andere minder gevaarlijke weg naar huis gegaan. Het was ons duidelijk dat winterbanden hier geen overbodige luxe zijn! Liesbeth heeft daarom een afspraak gemaakt met een Toyota dealer en vandaag zijn de wielen met winterbanden gemonteerd. Net op tijd want er was gisteravond zo'n tien centimeter sneeuw gevallen! Het is 's nachts -11 tot -20 graden en overdag net iets warmer (maar de meeste dagen zeker onder de -7 of zo). 's Avonds bij de bushalte, met de windchill factor erbij, is het ongeveer -26 graden celsius (succes Liesbeth!). Het echte winterweer is geloof ik wel gestart nu.


Last tuesday it starting snowing while we were running in the Olympic Oval. Little did we know how scarry the ride home would be. It was near -10 degrees Celcius and at each traffic sign as well as locations where cars have to use their brakes the friction of braking had melted the snow which was then almost immediately froze again but this time as "black ice." I drove (Sander) and three times did I encounter this black ice and did I loose control of the car almost immediately. Because it happened at very low speeds nothing really dangerous happened. We normally take a route home that takes is "down" Home Road but since everybody was making a U-turn there we figured it was wise to do that as well and take an alternative route home.
It was clear to us that snow-tires are not a luxurious thing to have. Hence, after a little hick-up with Canadian Tire -- Liesbeth made an appointment for yesterday only to be called back with the message that suddenly it turned out they only had 3 Toyota Echo type winter tires in stock and that we had to wait until the end of the week for new ones to come in (btw they sold a single tire after Liesbeth made the appointment, so much for service :-() -- Liesbeth made an appointment with a Toyota dealer and the tires and rims have been mounted today. Just in time because some 10 centimeters of snow fell last night! At night is is -11 to -20 degrees, a little armer during daytime (but beneath -7 or so). So in the evenings at the bus stop, taken the windchill factor into account, it is about -26 graden (success Liesbeth!). We think winter has started here!

Wereldbeker schaatsen. Ice speed skating world cup.

Heb je ons zien zitten in de bocht na de finish afgelopen zaterdag? Ik was die idioot die zo'n oranje bouse op een stok rondzwaaide (sommigen van jullie herkennen 'de blouse' natuurlijk gelijk, vandaar dat ik die ook had meegenomen. En net als toen heb ik 'm natuurlijk NIET AAN gedaan!). We moeten toch breeduit op TV gekomen zijn zo op de eerste rij. Het was erg leuk op die tribune, gezellig, we zage dat er dropjes werden uitgedeeld (toch met een canadees accent want ze ztaen in een ziploc bag) en de voertaal was natuurlijk Nederlands. We hebben er mensen gezien die we 'kenden'via wederzijdse weblogs. En natuurlijk enorm gejuicht, Sven Kramer reed heel hard in onze bocht omdat het hem er teveel herrie was (denken wij). Hartstikke leuk om getuige van een wereldrecord te zijn. Ik denk dat we morgen weer gaan, we hebben de smaak te pakken. De tijd voor de echte wedstrijden is ook erg leuk, dan staan al die bekende schaatsers en coaches gewoon pal voor je neus. En dan maar kijken of je iedereen herkent, soms best lastig!


En na het schaatsen naar het centrum: naar de intocht van de kerstman, Santa Claus. Aangezien vandaag in Nederland Sinterklaas ook aangekomen is wel men hier niet achterblijven. Santa komt lekker vroeg om de mensen de donkere dagen door te helpen. Er verschijnen al heeeeel wat lampjes, opblaas-sneeuwmannen met lampjes en anders moois in de tuintjes hier. Nou, die intocht was wel een erg commercieel gebeuren, meer een soort sponsor show. Maar de lichtjes waren mooi en de kerstliedjes stemmig, dus wat wil je nog meer?

Have you seen us on dutch national television? In the curve just behind the finish line? I am talking about the world cup ice speed skating in Calagry last saturday. I was the fool who was waving with the orange blouse on a stick in the air (some of my dutch friend will recognize this blouse! That is why I took this blouse with me, and just as in the other 'blouse' occasion', I, again, did NOT wear the blouse myself!!). We were in the front row, so we must have been on TV. It was very cosy in the stands, dutch liquorish was passed around (also in the canadian way since they were in a ziploc bag) en the leading language in the stands in our corner was definitely dutch. We met people we only 'knew' from our weblogs, which was really nice. And of course we cheered enormously for our ice speed skaters. I guess Sven Kramer was going so fast in that corner because he thought the noise was horrible there.Of course that's why he ended up with a world record on the 5k. That was fun, witnessing a world record. I think we will go again tomorrow, we liked it a lot. The time before the real reaces start is very interesting too, it is a great oppotunity to watch all the famous skaters and coaches. Sometimes you even have a hard time recognizing them!

After the olympic oval we went to center city: Santa Claus is coming to town tonight!In the Netherlands Sinterklaas is arriving in the country today too, that's why Santa had to make his appearnace too. He arrives early (more than a month before the actual christmas is there!), I guess that is to help the people get through the dark cold november and december days. A lot-lot-lot-lot-lot-lot of christmas lights, blow-up snow man with lights in it, and all other kinds of decorations you can think of appear in the gardens and on the houses these days here. The lightning of the christmas tree/lights in the city was full of 'commercials'. But the lights were beautiful and the christmass carrols were nice, what more do you want?

Schaatsen kopen/Buying speed skates

Ik heb vandaag schaatsen gekocht zodat ik tijdens mijn werk lunch tijd of gewoon 's avonds met Liesbeth kan gaan schaatsen in the Olympic Oval. De schaatswinkel was redelijk dichtbij huis dus we zijn er heen gelopen. Het weer was prachtig vandaag, d.i., een blauwe hemel plus zonnetje. Ik heb genoten van het wandelen. We waren de enige in de schaatswinkel en we werden heel vriendelijk geholpen. Als snel bleek dat de verkoopster Nederlandse is (ze woont al 25 jaar met haar man, een ISU starter (!) in Calgary). Snel overgeschakeld op praten in het Nederlands natuurijk en een leuk gesprek gehad met de verkoopster. Op de terugweg langs gegaan bij "Lazy Loaf and Kettle" alwaar men brood verkoopt maar waar je ook een sandwich, soep, of iets anders lekkers kunt bestellen en opeten. We wisten van dit tentje van vrienden van de hardloopclub. Normaal zou ik er niet zo snel binnengaan want het is als met zoveel winkeltjes hier gelegen in een niet fraai uitziend heel klein winkelcentrum. Eenmaal binnen waren Lies en ik snel in onze nopjes, druk, heel druk, en heel gezellig. Snel een lekker broodje besteld en terwijl we in de rij stonden werd door de dame achter ons in de rij de tafel aangeboden omdat zij snel wegzouden gaan. Dat is nu echt Canadees! Al met al een heerlijke middag gehad.

En zondag heerlijk in de bergen bij Banf gewandeld naar een kleine canyon. Als er meer sneeuw had gelegen in Banff zelf hadden we langlaufski's gehuurd, maar wandelen vonden we ook prima. Flink inpakken, die wind daarboven is fris! 60 km noorderlijker is het ski gebied al open, dus ons langlauf idee was op zich helemaal niet zo vreemd!
Toen we vanuit Banf wat verder de berg op waren gewandeld lag er een dun laagje sneeuw, we hebben zelfs nog op ons achterwerk over een pad naar beneden gegleden omdat het behoorlijk glad was daar.


Tot vorige week ging Liesbeth op deze manier uitgedost naar haar werk. Maar met die slecht verlichte wegen hier vol met kuilen en duimen dat automobilisten je zien (vandaar dat fluor vestje!) heeft ze dit toch maar opgegeven. Nu Brengt Sander haar 's ochtends, en 's avonds bust ze terug. In ieder geval iets warmer!

Today I bought ice speed skates to skate in the oval at lunch time or in the evenings together with Liesbeth. The skate shop is closeby, so we walked there since the weather was very beautiful today (clear blue sky, nice and sunny). I really enjoyed the walk a lot. We were the only clients in the skate shop, teh service was very friendly. Soon we found out the lady was dutch too, living here in Calgary with here husband (a ISU speed skate starter!) for 25 years already. SO we chatted in dutch, of course. On our way back home we took a d-tour to stop by the "Lazy Loaf and Kettle", a very good sandwhich and bakery shop. We heard about this place from people in our running club. You really have to get this kind of recommandations, because otherwise we would never have entered a place like that. Like a lot of places here, the outside looks very run down in an area with a lot of other run-down places. Once inside, the place was packed at lunch time, we thought it was great! Waiting in line to order somebody offered us her table, since they were leaving soon anyway. Really candain, so much friendliness! Al together, we had a great afternoon!

Sunday we hiked in the mountains near Banf to a little canyon. If there had been more snow in Banf we planned to rent cross country skis, but the snow was not much heavier in Banf than it had been in Calgary so we stick to hiking. After all, 60 km more north the ski area had already opened, so our cross country idea could have worked out! Bundled up very well, the wind up there is chilly!
Hiking a bit further up the mountain we ran into some actual snow on the paths. We even had to slide down some hills on pour behinds because it was so slippery at places.

Uptil last week Liesbeth still biked to work, all dressed up for the colder weather (see picture!). But with the badly lit roads here full of potholes and the fear of not being seen by cars she gave up biking last week (they don't expect people riding their bike in this weather overhere!, that's why the fluor shirt is there!). Now I drive her to work in the mornings ans she takes the bus back home. Anyways, that's warmer!

Ons eergisteren doodgeschrokken. Cameron, Danielle, en Chance hadden we uitgenodigd om te komen eten en net voor we met zijn alle aan tafel willen gaan zitten valt een van de mozaik van het wandmeubel. Kleine Chance werd maar ternauwernood gemist! Wat een geluk.... Minder gelukkig is wel dat de val van het mozaik putjes in de vloer en wandmeubel heeft achtergelaten en dat de mozaik schade heeft opgelopen. Het is dezelfde mozaik welke schade opliep tijdens het transport van Rotterdam naar Calgary.
Er rust een vloek op dit mozaik. Ik heb goede hoop dat alles echter nog hersteld kan worden. Een mooi klusje voor in de winter.
O ja, we hebben een zeer geslaagde middag/avond gehad met Cameron, Danielle, en Chance.


Yesterday, I was scared sh*tless. We had invited Cameron, Danielle, and Chance for dinner and just before we wanted to set our selves at the dining table one of our mosaics fall from the diningroom cabinet. It just missed little Chance! Luck was with us.
However, the fall did cause some dents in the hardwooden floor and the cabinet and some peaces were broken of from the mosaic. It is the same mosaic that was damaged during transport from Rotterdam to Calgary. I think it can be repaired, however. A nice task for during the winter.
Before I forget, we had a great dinner with Cameron, Danielle, and little Chance.

Mijn eerste bezoek aan een arts hier. My first visit to a medical doctor here.

Vanochtend opgestaan met veel krampen in mijn buik. Iets wat de laaste maand wel vaker is voorgekomen. Er zijn ook dagen dat ik af en toe een steek in de buik voel zonder dat ik kan aangeven wat het veroorzaakt. Vanochtend vond ik dat het ongemak te groot werd en te vaak aan het voorkomen was dat ik naar een arts ben gegaan. Nu hoor je hier horror verhalen over toegang to huisdokters. 1) Er zijn zo weinig huisdokters hier dat je op wachtlijsten komt om toegelaten te worden. 2) In geval van nood ga je naar een "walk-in clinic" zeg maar een huisartsenpost maar dan moet je er van uitgaan dat je wel eens een paar uur moet wachten!
Enfin, ik besloot om naar een walk-in clinic te gaan dicht bij mijn werk (handig mocht ik nog eens onder het werk een arts willen bezoeken) zo een 12 minuten rijden met de auto van huis. Alvorens te gaan eerst nog maar even met mijn verzekering gebeld in de UK. Ik kreeg te horen dat ik zelf diende te betalen en dan een schade formulier moet invullen en op sturen. Daarna met het schade formulier naar de clinic gegaan. Het was er uitgestorven. De zuster die ons te woord stond vertelde ons dat dit zeer ongebruikelijk was en dat we dus geluk hadden. Ik kon direct geholpen worden. Natuurlijk, na eerst 85 Canadese Dollars te hebben betaald.
Ik werd gehopen door een mannelijke arts en hij stelde me vrij snel op mijn gemak. Er was niets met mijn spijsvertering aan de hand. Maar de buikwand spieren zijn geiiriteerd en opgezet. Ik moet ijs gebruiken en dagelijks sit-ups doen.
Ik ben nu toch wel erg blij dat ik naar de arts ben gegaan. Ik weet nu ook hoe het "systeem" werkt en dat geeft veel rust.


Woke up this morning with a lot of contractions in my abdomina. This did occur more than once in the last month. Some days it also occurs that I experience sudden pinches in the abdominal region without being able to pinpoint the cause. This morning the uncomfort became a little to much and occuring to often that I decided to go see a medical doctor. You have to know that, currently in Calgary, visiting or trying to visit a medical doctor is surrounded by horror stories: 1) There is a real shortage of medical and family doctors so that you end up on waiting lists to be admitted one. 2) In emergencies you can go to walk-in clinics but then you should not be surprised to wait for a few hours before being serviced.
Anyway I decided to go to a walk-in clinic near my work, approximately a twelf minute car drive from home. Wisely, I first called my international insurance on what to do and they kindly told me that for visits to a medical doctor I had to pay myself first and have the doctor fill in a claim form in order to be reimbursed.
So I took the claim form with me to the clinic, and no patients were waiting. The suster on duty told me I was lucky. I could see a doctor immediately. Of course, after paying 85 Canadian Dollars first.
I was helped by a male doctor and he made me feel at ease quickly. Nothing wrong with my digestive system. I was diagnosed with abdominal wall pain. I need to use ice and do sit-ups daily.
I am happy I went to see a doctor. Now I know how the system works and it gives me peace of mind.

Alles gaat zijn gangetje. Everything going as usual.

Ik schrijf steeds minder vaak wat op de weblog, er zijn geen spannend nieuwe dingen meer te melden dus de drive is een beetje weg. Ook ben ik echt al weer druk op het werk. Ik probeer normale werktijden aan te houden en gewoon te doen wat kan in die tijd, maar ik voel de druk al wel weer op de schoudertjes rusten. Dus iedere keer weer opnieuw bedenken wat ik het belangrijkste vind en gewoon daar mee aan de slag gaan. Ik ben ook nog maar in mijn zesde werkweek hier, dus het is niet vreemd dat ik nog niet op routine draai. Het voelt trouwens of ik hier al veel langer dan zes weken rondloop, dat went toch erg snel.
Tot afgelopen dinsdag ging ik netjes met de fiets naar het werk maar ik vind dat mijn achilles weer opspeelt dus ik sta nu 's ochtends braaf bij de bushalte. De combinatie van heuveltje op fietsen en twee maal per week hardlopen is blijkbaar net teveel voor die spieren. Afwachten of een volle week rust effect oplevert, ik baal enorm als ik het daarna nog voel. Net nu de conditie weer een beetje op een goed peil begon te komen! Ik ben 2 weken terug trouwens enorm onderuit gegaan op een bevroren houten brug die spekglad was en waar ik de bocht in kwam zeilen alsof er niets aan de hand was. Mijn nieuwe jasje helemaal smerig, zonde, zonde, knie met schaafwond. Maar goed, op twee kleine vlekjes na is de jas weer schoon nu en de knie is ondertussen weer bijna heel. De veranda voor het huis is dus ook zo spekglad, het wordt oppassen deze winter. En hihi, Sander had de auto niet in de garagage gezet en moest vanochtend behoorlijk hard krabben (echt leedvermaak omdat hij nu de auto heeft en niet ik).

I write less on this weblog than before. there is less drive to write now there is not so much new and exciting stuf happening anymore. And it is also because I am really busy at work. I try to work normal hours and do just as much as possible during these hours but I already feel the pressure. So I ask myself 'what is most important?' and start from there. I am working here for 6 weeks now, so it's not strange that I don't have the routine yet. Although it's only the 6th week, I feel like I have been working a lot longer already, I got used to everything here really fast.
Until last tuesday I have been biking to work but my achille started hurting again. So I take the bus to work now. It's the combination of biking up hill and running twice a week, that's hust too much for my muscles. I hope a ful week of rest will cure me, otherwise I will be really disappointed. My running condition has improved a lot recently, I would hate to throw that away again.

About two weeks ago I fell on a frozen wooden bridge riding my bike to work. By now, washing removed most stains from my new jacket and my knee is heeled again. I have to be more careful! Also our deck in front of the house gets really icy, we have to beware this winter! This morning Sander had a really hard job de-icing the car: that's his own fault, he should have put it in the garage, :) !

Het begint hier fris te worden. It starts to be chilly here.

Vorige week, zo ongeveer 13 of 14 september heeft Sander 's ochtends de auto ruiten al mogen krabben. Nee, dat doet hij niet als service voor mij. Het is bijna niet te geloven maar de rollen zijn omgekeerd: Sander gebruikt nu dagelijks de auto en ik de fiets of bus. Straks gaat hij autorijden nog leuk vinden ook, dan ben ik mijn heilige koe kwijt! Maar goed, ik zou iets over het weer schrijven. Het heeft dus al gevroren hier 's nachts, ik heb al fleece handchoentjes aan op de fiets. Vandaag ook zelfs bij het terug fietsen 's avonds. En Sander heeft vandaag de eerste sneeuwvlokjes al heel even zien dwarrelen. Dat heb ik zelf gemist, ik spendeer immers veel tijd in de kelder van de universiteit, waar ons lab is. Geen fijn uitzicht op zon, regen of sneeuw.
Twee weken geleden tijdens een wandelingetje in een park in Calgary zagen we opeens dat er op wat topjes in de rockies weer sneeuw lag. Vanuit ons huis kunnen we jammer genoeg de bergen niet zien, maar op slechts een paar minuutjes afstand kan dat wel. We weten niet wanneer die sneeuw gevallen is daar, het lag er opeens. In mei zagen die witte toppen er ook zo mooi uit vanuit de stad. Het is toch nog zo'n 100 km van de stad af, een echt vertekend beeld.

Sander already de-iced the car windows last week and I wear my fleece gloves on my bike already. Winter is coming! Today Sander even saw the first tiny snow flakes. I've missed them, working in the basement at university (no sun, rain or snow to see from there). Two weeks ago we already had noticed that there was snow on the rockies again. Unfortunately we do not see the mountains directly from our house, but after a short walk of a few minutes we can see a beatiful view of the mountains. You would not say it still is 100 km further west.

Het werd weer tijd voor een nieuw stukje tekst. Time for an update again.

Hoog tijd om weer iets van ons te laten horen. Je merkt dus gelijk het effect van weer gaan werken, ik spendeer veel minder tijd op de PC thuis. Iedereen is natuurlijk nieuwsgierig hoe het nieuwe werk van mij is, dus daar zal ik even over vertellen. Ik ben nu net iets meer dan twee weken geleden begonnen. Qua 'infrastructuur' heb ik het nu wel voor elkaar: ik heb een bureau in een kantoortje gekregen in plaats van een bureautje van pakweg 50 bij 60 cm in de gang in de kelder. En ik heb sinds afgelopen maandag een totaal nieuwe PC met een goede internetverbinding. Ik kan nu ongeveer al mijn bureauwerk vanuit het kantoortje doen, voorheen liep ik continue heen en weer tussen bibliotheek, lab en bureautje op de gang. Op de ene plek miste ik een printer, op de andere een PC etc. Want het is allemaal wel veranderd in die twaalf jaar dat ik niet in de wetenschap werkte. Alle recente literatuur kan je nu als pdf bestandjes binnenhalen op je PC via de website van de universiteitsbibliotheek, vroeger stond je bloedig alles te kopieren. Heel handig dus. Ik heb een mooie kleine usb stick van 4 Gieg gekocht, daar bewaar ik echt alles op wat ik doe. Wel wat probleempjes mee gehad, die stick had ik ook op een PC gebruikt die we met alle labgenoten delen. Aangezien die allemaal chinees zijn staan er nogal wat taalinstellingen op chinees ingesteld op die PC. Het programmaatje dat mijn USB stick beschermt was opeens ook volledig in het chinees! Als je een programma van buiten kent weet je meestal waar je moet klikken, ongeacht de taal. Na 2 dagen was ik het beu en heb op internet gezocht hoe het scherm er in het engels uit hoort te zien en toen geteld welk knopje ik moest indrukken om bij de taalinstellingen te komen! En voila, dat lukte natuurlijk. Ik heb ook al ettelijke keren de windows hotmail inlogpagina in het chinees gehad, ook irritant maar ik weet tenminste waar ik moet klikken daar.

Maar het gaat natuurlijk niet om de mooie PC of een goed bureau, er moet labwerk verricht gaan worden. Dat vordert nog niet zo best, ik wacht op spullen die besteld zijn. Ik ga technieken gebruiken die ik voreger gebruikt heb, maar die in dit lab nog nooit uitgevoerd zijn. We missen daar nog heel veel spullen voor. Mijn werk is nu vooral om uit te vinden wat er beschikbaar is binnen dit gebouw en of wij dat mogen gebruiken. Ik heb al wel weer celkweek gedaan, we kweken twee soorten gladde spiercellen uit bloedvaten van ratten. Het was grappig te ontdekken dat de technieken toch wel ingebakken zijn. Ik had verwacht dat ik zonder er bij na te denken weer als een beginner met mijn handen boven de open bakjes en flessen zou hangen, maar dat viel mee. De gebruiken van vroeger zijn er zo goed ingesleten dat ik daar geen beginnersfouten meer mee maak. De basale technieken zijn dus toch nog niet verleerd. Over een of twee weken hoop ik mijn eerste experiment weer uitgevoerd te hebben, en dan is de kop eraf en kan ik volop aan de slag!

Time to update our blog again! That`s the effect of Liesbeth working again: I spend a lot less time behind our PC at home. Of course I have to let you know how my new work is getting along. I started work a little over two weeks ago. The 'infrastructure' at work is OK now: I have a desk in a little office now (instead of a 50 x 60 cm desk in the hallway in the basement). And since last monday I have a brand new PC with a good internet connection on my desk. That`enables me to do all my desk work at one place now, before I was running around between library, lab and basement. At one place I missed a printer, on another place a computer etc. Desk work has chanced a lot in the last twelve years since I have left working in science. Now, all recent literature is available from your own desk through your PC and the library website of th euniversity. In the early days we spent lots of time copying papers in the library. So that`s un upgrade! I have bought a tiny 4 GB usb stick to store all my literature and data, and I can work anywhere! Beautiful system. Although I did ran into a problem with that new usb stick. I had also used it on a PC that we share in the lab. Because all my colleaugues in teh lab are chinese that PC has a lot of software that is used in chinese (chinese as language setting on the PC). The program that secures the data on the usb stick was suddenly running in chinese! And because it was rather new to me I did not know by heart how to adjust the language. And belief me: it is HARD to read chinese! After two days I was fed up with it and I checked out the eglish manual on internet. With the english picures I could count which button to use in order to adjust the language. It worked!
I already encountered the hotmail login page in chinese lots of times, but there I know which buttons to use so it`s less trouble there.

But of course it is not about a new PC or a good desk, lab work needs to be done! I am getting there slowly, waiting for things we have ordered. I will be using techniques that I used before but that are new to this lab. So we miss a lot of materials for that. At the moment I try to find people who know what si availbale in this building and whether we are allowed to use it. I did culture cells already, we culture two types of rat aorta smooth muscle cells. It was good to notice that my old lab skills were still present. I had expected that I would work as a beginner again, not noticing when I was having my not sterile hands above my sterile open containers. To my surprise that did not happen, I did not loose my old skills. In about one or two weeks I will be doing my first experiment. And after that I expect things to start rolling .... That will be fun!

Labour day

Maandag 3 september was het labour day, het laatste lange weekend in de schoolvakanties. Mijn eerste vrije dag, buiten de gewone weekends natuurlijk. We hebben deze dag ge-BBQ-ed met landgenoten Rob, Anette en hun kinderen Eline en Peter. Rob is een collega van Sander, die op hetzelfde project werkt als Sander. Ze zijn nu ruim een week hier met het hele gezin. Het werd tijd om ze in aanraking te brengen met warme marshmallows. Het was erg gezellig in het park, net als een mooie zondag in het Kralingse Bos waarop hele families samen komen in het park. Hele hebben-en-houen gaat mee, je BBQ plekje moet wel pal naast de auto zijn anders sleep je je rot met de enorme koelboxen. Je moet je natuurlijk aanpassen in het buitenland, dus ook wij hadden stoeltjes, BBQ, fikse koelbox en tassen mee. Hamburgers, worstjes en kleine kippepootjes, dit menu was ingekocht met het oog op de kinderen maar uiteindelijk eten de volwassenen er het hardste van .... We zijn nog niet echt geintegreerd: we BBQ-en nog op hout, terwijl je natuurlijk allang een gas BBQ zou horen te hebben.
Liesbeth.


My first long weekend during my 'working life'. We spend labour day BBQ-ing with fellow dutchmen Rob, Anette and their children Eline and Peter. Rob is working on the same project as Sander is. They just arrived from the Netherlands a week ago. Labour day was a perfect opportunity to introduce them to canadian park bbq-ing and marshmallows. The weather was beautiful and the park was full of families. A bit like in Rotterdam in our park (Kralingse Bos). We did it the canadian way and also took chairs, bbq, enormous cooler and huge bags and tried to park as close as possible! In the Netherlands you can never enter a park by car, that's why I joke a little and call it 'the canadian way'. We BBQ-ed 'kids food' but the grown ups liked it even better than the kids.
We have not really integrated in Canada: we still refuse to use a gas BBQ and stick to wood!
Liesbeth.

Drumheller

Gisteren zijn we naar Drumheller geweest. We hebben de Hoodoo's en het Tyrell Museum bezocht.
Drumheller ligt ongeveer 160 km ONO van Calgary en is de eerste plek waarop grote schaal fossielen en skeletten van dinosaurussen zijn gevonden (door ene Tyrell). Ten zuid-oosten van Drumheller is de grootste vindplaats van overblijfselen van dinosaurussen en de vindplaats is nu een UNESCO World Heritage plek. Aangezien het Labour Day weekend is en het weer buitengewoon aangenaam was, was het erg druk bij het museum. Het kwartierje wachten in de rij(!) is het echter meer dan waard. Het Tyrell museum is zeker voor kinderen een prachtig museum vol met interactieve en leerzame opstellingen. Als je van geologie houdt kom je zeker aan je trekken. Ik in ieder geval wel. Het blijft mij altijd verbazen om te weten dat door grote delen van Alberta een zee heeft gelopen die zeg maar wat nu de Golf van Mexico is met de Arctische zee heeft verbonden (ca. 140 - 70 miljoen jaar geleden). Door de afkoeling van de aarde gedurende de ijstijden is de zee verdwenen en de Drumheller vallei is een overblijfsel van een terugtrekkende gletsjer. De Hoodoo's zijn gevormd in de vallei door erosie van water en wind.


Yesterday, we went to Drumheller. We visited the Hoodoo's en the Tyrell Museum.
Drumheller is located approximately 160 km ENE of Calgary. It was the first location where fossils and remains of dinosaurs have been found (by a guy named Tyrell). South-East of Drumheller is now the place where mosts fossils and remains are found. It is a UNESCO World Heritage site.
Since this weekend is Labour day weekend, its is very crowded at the Museum and we have to wait for approximately a quarter of an hour to get in. However, it is worth the wait. Especially for kids, the museum is a great place to be with lots of interactive facilities to entertain and educate. If you like geology this musuem has lots to offer as well, at least it does for me. I am always amazed to learn that a sea has been running through a large part of what is now Alberta and which connected what we now call the Golf of Mexico with the Arctic sea (140-70 million years ago). Cooling of the earth during the iceages made the sea disappear and the Drumheller valley is the result of a retracting glacier.