Hoe verloopt het leven van alledag nu voor mij? How's daily for me nowadays?

Waarom heb ik nu minder tijd om te bloggen dan toen ik nog werkte? Tja, ik weet niet. Minder efficient, geen lunchtijd meer waarin ik me verveelde. Dat laatste is denk ik de belangrijkste reden.
Tijdens mijn bezoekje in Nederland heeft het moederbord van onze oude trouwe PC het begeven. Nou, zonder PC lijkt het wel alsof ik inderdaad aan de andere kant van de wereld leef, na anderhalve dag stonden we al in Best Buy voor een nieuwe. Allemaal prachtig natuurlijk, lekekr snel, alles werkte zonder problemen. Maar er komt een punt met frustraties: je merkt opeens op dat je toch nog wel wat dingen niet gebackuped had (met dank aan Rob, daar heb ik alsnog wat bestanden uitgelezen van onze oude hard disk), en ik erger me nog steeds dood (ja, na 4 weken nog!) dat onze scanner door HP als te oud beoordeeld was en er geen drivers meer voor Vista voor gemaakt zijn. Ik heb al heel wat tijd gespendeerd om desnoods illegale drivers op te sporen, of vervangende drivers van andere scanners, of onder XP compatibility te draaien, of drivers voor onder Linux etc etc. Al met al heb ik nu heel wat geleerd van Linux Ubuntu onder VMware en van WIndows XP onder VMware of Windows Virtual PC. Maar de scanner werkt nog steeds niet. Als ik hiervoor betaald had geworden hadden we al heeeel wat nieuwe scanners voor dat geld kunnen kopen. Het zal wellicht toch op ene nieuwe scanner gaan uitlopen, alhoewel ik me nog niet gewonnen geef ....

Nou, dit hele stuk was wellicht om te geeuwen voor iedereen die zich niet kan opwinden over wat er niet wekrt aan PC's, dus ik zal dit onderwerp maar snel afsluiten om geen lezers te verliezen.
Ik vond dat ik na mijn 2 maanden vakantie vieren in ieder geval bezigheden buiten de deur moest gaan zoeken. Ik geloof dat ik nooit meer bang hoef te zijn dat ik me thuis ga vervelen, dat is me wel duidelijk geworden in de afgelopen 3 maanden. Maar voor langere tijd is het gewoon niet goed om zo weinig contacten te hebben overdag en ik voel me wel een beetje nutteloos. Het is ook wel een soort eringeslagen schuldgevoel dat je hoort te werken, dat is me blijkbaar enorm meegegeven van thuis.
Ik heb mijn CV aan nog een aantal revisies onderworpen en helemaal Canadees gemaakt. Vooral de opmaak is behoorlijk anders dan in Nederland en er zijn wat andere do's and don'ts. Het is weer helemaal een CV dat gericht is op IT werk. Ik heb besloten dat in dat werk er part time interessante dingen te doen zijn, wat praktisch gezien in onderzoekswerk niet echt mogelijk is. Het probleem is dat de Canadese IT-werkgever nog niet gewend is aan part-time werkers en het nog behoorlijk moeilijk zal gaan zijn deeltijdwerk te vinden als ontwikkelaar. Mijn CV ligt nu bij een uitzendbureau, maar met de huidige economische dip lijkt er niet veel hoop te zijn. Maar wie weet, na de kerstdagen trekt het wellicht wel weer bij. Ik had een tijdje terug wel 3 advertenties voor parttime ontwikkelaars gezien, dus het moet toch wel mogelijk gaan zijn iets te vinden.
Verder heb ik zeker de afgelopen tijd niet stil gezeten:
Ik heb me in het Shell circuit gestort twee weken terug en ben op koffie ochtend geweest. Er is een vrijwilligersorganisatie voor Shell expat partners om elkaar info te geven, elkaar op weg te helpen als je net uit het buitenland komt na een verhuizing, en gewoon voor de gezelligheid. Het was erg gezellig, zeker voor herhaling vatbaar. En heel goed om gewoon je kringetje uit te breiden en minder thuis te zitten.
Ondertussen ben ik aangenomen als snow friend in Canada Olympic Park, op de olympische ski-helling dus. Ik ga 1 ochtend in de week op de skihelling werken: wat checken of dingen veilig zijn, helpen bij kinder skiles, mensen leren hoe ze de (stoeltjes)lift in moeten stappen, etc. Normaal gesproken zou dit werk al 2 weken geleden begonnen zijn maar de sneeuw heeft dit jaar erg lang op zich laten wachten en het park opent pas 29 november. Dus pas volgende week meer over mijn carriere op de skihelling!
Verder ben ik afgelopen vrijdagochtend als vrijwilliger natuurwerk gaan doen, we hebben de onderkant van de stam van zo'n 200 bomen ingepakt met gaas om te zorgen dat de bevers die vanuit de rivier komen zwemmen de bomen niet kapot knagen als de riveier buiten zijn oevers treed. Ze willen in totaal zo'n twee tot drieduizend bomen in gaan pakken daar, de we zullen nog wel een paar keer gevraagd worden.

Dus iets met sport, iets met natuur, wat nog ontbreekt is vrijwilligerswerk met mensen, bjvoorbeeld daklozen, ouderen of iets dergelijks. Ik ga over 2 weken een keer eten serveren bij het Calgary Drop-in center, een organisatie die vooral in de winter hard nodig is voor de daklozen.
Nou, me dunkt dat er uit al dit soort activiteiten genoeg dingen zullen gaan rollen om mij uit huis te halen. Ik heb ondertussen ook een microsoft boek besteld zodat ik kan gaan studeren voor officiele Microsoft diploma's, altijd goed voor mijn CV. En de komende tijd proberen nog contacten aan te boren voor parttime werk als ontwikkelaar, baantjes krijgen werkt hier veel meer langs wie je kent dan langs echte sollicitaties. Netwerken dus! Wie een job voor me heeft: 12 jaar Oracle database en forms ontwikkelaar, en startend C# en ASP.NET web page ontwikkelaar. Tijdelijk, op contract of uur basis, of part-time, als het maar flexibel is!

Why do I have less time to blog nowadays? Less boring lunch hours probably?
During my visit in the Netherlands the motherboard of our old PC blew up, and after one and half day without a PC I was really feeling like I was living on the other end of the world. So straight to Best But to get a new one! Very happy, everything works ereally fast now, until I discovered I missed some files (not very important, but just really annoying to miss them) and that HP did not support my still perfect scanner anymore under Vista. SO thanks to Rob I was able to copy some files from my old hard drive! But that scanner is still frustrating me enormously!!!!! Other drivers, illegal drivers, drivers under Linux, XP compatibility mode, I tried a lot but still no success. Though I did learn a lot know about Ubuntu Linux under VMware or XP windows under VMware or Windows Virtual PC! If I had been paid for all these efforts we could have bought lots of new scannerd already! Probably I will end up buying a new scanner anyway, but for now I'm still not giving up on it!

Afraid of losing all my readers who cannot really care about annoying PC stuff I will switch subjects now ....
After my 2 month vacation I planned to find more activities to get me out of our house. I do not think I will ever have to be afraid again that I will get bored being at home, That has become very clear to me the last 3 months. But in the long run I want more social contact during day time and I do feel a bit useless being at home all the time. And apart from that it is clear to me that there is a kind of a guilty feeling because I am supposed to work. So although I think it is nonsense that only a paid job counts, that is still lingering in the back of my mind as part of my upbringing. Must shed that one!
So I started updating my resume and made it look like a Canadian resume. The lay-out is different and there are some different do's and don'ts. It is totally directed to IT work again, since I have decided that in that kind of work part time work is practivally possible. In research part time is not practical, in general only less interesting lab/research work can be done part-time. The problem is that employers here are still less willing to hire part time workers, so finding a job can be hard in these economically down days. I went to a job agency last week, but for now there is not much hope, especially not for parttime work. A couple of months ago I did see 3 adds for parttime IT jobs, so who nows what january might bring.
But I have been pretty active, and successfull, in starting socializing:
I went to a Shell coffee morning for expat spouses. Is is a volntary organization to inform people who are new in Calgary and also to get to know people and socialize. Definitely something to do on a regular basis.
I landed my forst volunteer job as a snow friend at Canada Olympic Park. I will work at the ski slope for one morning per week, checking stuff for safety, help out with kids ski lessons etc. It's a pitty the weather was not cooperating, otherwise it would have started last week already. Now you'll have to wait till after Nov. 19 to hear about my career at COP!
I also started nayrue volunteering work last friday morning, wrapping trees with wire in Fish Creek Park. That's to prevent the beavers from damaging the trees when this area is flooded. We managed to do about 200, but we will be asked again since they plan to wrap 2 to 3 thousand tress this way!
So I now do something with sports, something with nature/environment, what is missing is something for people, like the elderly or homeless. In two weeks I am going to volunteer in the Drop In centre, serving meals.
So I guess I will see which of all these activities suits me best and where I want to spend my time on. In the meantime I ordered a Microsoft book to start studying for official Microsoft exams, always good for my resume. I will spend some more time on trying to land a parttime IT job, networking is the word here. Landing jobs over here is more a matter of knowing people then it is in Europe! To summarize: part time job wanted (contract, hourly basis, part- time, whatever, as long as there is flexibility!) for a 12 year experienced Oracle database/forms designer/developer with starting knowledge of C# and ASP.NET web interfaces.

Tante Riet

Hallo! Vreselijk lang niet geblogd, ik lijk het veel drukker te hebben nu dan toen ik een baan had! Maar ik zal mijn leven weer beteren en wat regelmatiger schrijven.
Eind oktober/begin november was ik 10 dagen in Nederland. En allereerst, ter nagedachtenis aan tante Riet: ze was gestorven net voor ik naar Nederland zou gaan en de dag nadat ik aangekomen was was haar begrafenis. Ik vond het fijn in de gelegenheid te zijn daar naar toe te gaan, het kan toch bijna geen toeval zijn... Mijn tante was een erg sterke vrouw, de enige in onze familie die het durfde tgen mijn opa in te gaan! Dat maakte op mij als kind een enorme indruk, ik vond meestal dat ze groot gelijk had en bedacht me dat ik eens ook tegen opa zou zeggen als ik dacht dat hij ongelijk had. Met mijn opa was helemaal niets mis hoor, maar sterke meningen horen blijkbaar bij onze familie(!). Maar om terug te komen op tante Riet: de laatste twee jaar wist ze dat ze niet lang meer te leven zou hebben. Haar grootste wens was het om nog de geboorte van haar achter-kleinkind mee te kunnen maken. En gelukkig was haar dat inderdaad gegund. Tante Riet, rust zacht.



Hi! Very long time since I blogged. It seemes without work I am way more busy then before. So a little update on the past few weeks and I promise to blog a little more regular in the near future!
Last week of October and the beginning of November I spent 10 days in the Netherlands. First of all: im remembrance of my aunt Riet (picture above), she died just before I left for the Netherlands and I was happy to be able to go to her funeral the day after arriving in the Netherlands. She was a very strong woman, the only person in our family who dared to talk back to my grand father. That made a huge impression on me as a kid, and mostly I thought she was right and that one day I would talk back to him too! He was OK of course, but strong opinions seem to be a part of our family. Back to my aunt: for the last 2 years she knew she was ill and would not live very long anymore. Her biggest wish, being able to live long enough to see her great-grandchild was given to her. Aunt Riet, rest in peace.

Catch up

We hebben weer een tijdje niet geblogd dus er is wel weer wat te melden. Liesbeth is voor iets meer dan een week bij haar ouders geweest en ze is verleden week zondag al weer terug gekomen. Terwijl Liesbeth bij haar ouders was heb ik met plezier de tweede race van de cross-country serie (hard)gelopen, t.w. de Confederation Relay race. Ieder team bestaat uit 3 deelnemers en ik liep samen met Cen en Jason die ik beiden ken van de 10Km Roadrunners hardloopgroep. Ongeveer 100 teams deden mee zodat dit met zekerheid de cross-country race is met de grootste deelname. De race is echter een van de makkelijkere races omdat het parcours slechts 3.5 km lang is. Zo verscheen het echter niet voor mij. Het was namelijk koud, iets onder het nul punt, en reeds in het warmlopen had ik problemen met ademhalen, stramme spieren, etc., en wist ik dat het moeilijk ging worden. Ik startte als laatste loper in ons team en het duurde wel 1.5km voor ik warm was en ik mijn tempo een beetje op kon voeren. Net zoals de eerste cross country race, moesten de deelnemers ook nu twee keer door het water hoewel het nu twee kleine smalle beekjes waren zodat de nattigheid to (ver) beneden de knieen beperkt bleef. Mijn tijd was niet slecht maar ook niet opzienbarend. Na de race was er de gebruikelijk gezellige potluck met soep en dessert (vooral veel koekjes, en brownies!) en heb ik de rest van de zondag rustig aangedaan.
Jason en zijn vrouw Carol hadden me uitgenodigd voor een Halloween feestje bij hun thuis op Halloween avond, de 31ste oktober. Omdat mensen op dit feest verkleed komen deed ik navraag bij de mensen van de hardloop club waar ik dat het best kon doen. Carla vertelde mij dat zij altijd succes heeft bij Value Village. Zodoende besloot ik op de zaterdag voor Halloween daar heen te gaan maar dat was niet zo een goed idee omdat heel veel anderen dat idee ook hadden en ik houd er niet van om in de drukte te shoppen. Ik heb echter doorgezet en uiteindelijk gekozen voor een geest costuum (zie foto's). Ik heb erg genoten van het feestje ook al omdat dit mijn eerste Halloween feestje was. Jason en Carol hadden erg hun best gedaan om hun huis in Halloween stemming te brengen met engelenhaar, vleermuizen, lijken, en schilderijen met enge afbeeldingen erop. Dank voor de uitnodiging Jason en Carol!

Gisteren heb ik de derde race in de cross country competitie gelopen. Dit keer was het in Edworthy park, dichtbij de plek waar de 10km groep altijd traint. Liesbeth was had zich als vrijwilliger aangemeld en ze mocht dit keer bij de finish staan.
Dit was de eerste keer dat ik liep op schoenen met spikes. Wow, wat maakt dat een verschil als het om grip gaat. Het parcours was ijzig en modderig en bevatte veel scherpe draaien op smalle paden. Natuurlijk was er ook een zeer stijle helling die we moesten beklimmen. Het was lekker weer, zo'n 7 graden Celsius en ik vloog over het parcours. Ik behaalde mijn beste classering in een cross country race en het was ook de eerste keer dat ik Jason voor bleef in een dergelijke race.


We have a little catch up to do on the blog again. Liesbeth has been to her parents for a little more than a week and she came back last Sunday. More abouther trip below. During the time Liesbeth was with her parents I enjoyed running another roadrunners XC race, viz. the Confederation race. I run in the relay team with Cen an Jason. There were some 100 teams competing so this for sure is the biggest (in turn out) of all the XC races. However, it is only a mild 3.5 Km coarse at least that is how it appeared to me at first. The problem was that is was cold, just below freezing point, and already in the warm up I new it was not going to be easy for me. I had trouble breathing and fighting the cold. I started as the third person in our relay after Cen and Jason and it took me 1.5 km to get warmed up (going up hill does help here.) Like the first XC race, we had to go through water twice as well although this time it was only a small creek we had to pass. After the race we enjoyed the potluck and I relaxedfor the rest of the day.
Jason and his wife Carol invited me to their Halloween party on the 31st of October. I asked around where best to shop for some costume and Carla told me to go to Value Village and so I did on the Saturday before Halloween.

Not good, everybody else had the same idea and, hence, it was crowded and I do not like that very much. Anyway I committed myself to finding a nice costume and settled for a ghost costume (see pictures). I really enjoyed the party, the more since I never attended a Halloween party before. Jason and Carol had done their utmost best to transform their house into a scary place with bad mans, and spider webs, and scary images galore. The company of the other guests I enjoyed a lot too. Thanks for the invitation Jason and Carol!

Yesterday I ran the third race of the XC series, the Edworthy Park race. Liesbeth volunteered at the finish line. This race was the first I ran on spikes. Wow, what a difference that makes. The course was icy and muddy and the path had lots of sharp turns and, of course, a steep hill to climb. The weather was very nice (7 degrees Celsius) and I flew over the coarse. I achieved my best finish ranking of all the XC's I have participated in sofar and I managed to beat Jason for the first time in an XC race.