Ons eergisteren doodgeschrokken. Cameron, Danielle, en Chance hadden we uitgenodigd om te komen eten en net voor we met zijn alle aan tafel willen gaan zitten valt een van de mozaik van het wandmeubel. Kleine Chance werd maar ternauwernood gemist! Wat een geluk.... Minder gelukkig is wel dat de val van het mozaik putjes in de vloer en wandmeubel heeft achtergelaten en dat de mozaik schade heeft opgelopen. Het is dezelfde mozaik welke schade opliep tijdens het transport van Rotterdam naar Calgary.
Er rust een vloek op dit mozaik. Ik heb goede hoop dat alles echter nog hersteld kan worden. Een mooi klusje voor in de winter.
O ja, we hebben een zeer geslaagde middag/avond gehad met Cameron, Danielle, en Chance.


Yesterday, I was scared sh*tless. We had invited Cameron, Danielle, and Chance for dinner and just before we wanted to set our selves at the dining table one of our mosaics fall from the diningroom cabinet. It just missed little Chance! Luck was with us.
However, the fall did cause some dents in the hardwooden floor and the cabinet and some peaces were broken of from the mosaic. It is the same mosaic that was damaged during transport from Rotterdam to Calgary. I think it can be repaired, however. A nice task for during the winter.
Before I forget, we had a great dinner with Cameron, Danielle, and little Chance.

Mijn eerste bezoek aan een arts hier. My first visit to a medical doctor here.

Vanochtend opgestaan met veel krampen in mijn buik. Iets wat de laaste maand wel vaker is voorgekomen. Er zijn ook dagen dat ik af en toe een steek in de buik voel zonder dat ik kan aangeven wat het veroorzaakt. Vanochtend vond ik dat het ongemak te groot werd en te vaak aan het voorkomen was dat ik naar een arts ben gegaan. Nu hoor je hier horror verhalen over toegang to huisdokters. 1) Er zijn zo weinig huisdokters hier dat je op wachtlijsten komt om toegelaten te worden. 2) In geval van nood ga je naar een "walk-in clinic" zeg maar een huisartsenpost maar dan moet je er van uitgaan dat je wel eens een paar uur moet wachten!
Enfin, ik besloot om naar een walk-in clinic te gaan dicht bij mijn werk (handig mocht ik nog eens onder het werk een arts willen bezoeken) zo een 12 minuten rijden met de auto van huis. Alvorens te gaan eerst nog maar even met mijn verzekering gebeld in de UK. Ik kreeg te horen dat ik zelf diende te betalen en dan een schade formulier moet invullen en op sturen. Daarna met het schade formulier naar de clinic gegaan. Het was er uitgestorven. De zuster die ons te woord stond vertelde ons dat dit zeer ongebruikelijk was en dat we dus geluk hadden. Ik kon direct geholpen worden. Natuurlijk, na eerst 85 Canadese Dollars te hebben betaald.
Ik werd gehopen door een mannelijke arts en hij stelde me vrij snel op mijn gemak. Er was niets met mijn spijsvertering aan de hand. Maar de buikwand spieren zijn geiiriteerd en opgezet. Ik moet ijs gebruiken en dagelijks sit-ups doen.
Ik ben nu toch wel erg blij dat ik naar de arts ben gegaan. Ik weet nu ook hoe het "systeem" werkt en dat geeft veel rust.


Woke up this morning with a lot of contractions in my abdomina. This did occur more than once in the last month. Some days it also occurs that I experience sudden pinches in the abdominal region without being able to pinpoint the cause. This morning the uncomfort became a little to much and occuring to often that I decided to go see a medical doctor. You have to know that, currently in Calgary, visiting or trying to visit a medical doctor is surrounded by horror stories: 1) There is a real shortage of medical and family doctors so that you end up on waiting lists to be admitted one. 2) In emergencies you can go to walk-in clinics but then you should not be surprised to wait for a few hours before being serviced.
Anyway I decided to go to a walk-in clinic near my work, approximately a twelf minute car drive from home. Wisely, I first called my international insurance on what to do and they kindly told me that for visits to a medical doctor I had to pay myself first and have the doctor fill in a claim form in order to be reimbursed.
So I took the claim form with me to the clinic, and no patients were waiting. The suster on duty told me I was lucky. I could see a doctor immediately. Of course, after paying 85 Canadian Dollars first.
I was helped by a male doctor and he made me feel at ease quickly. Nothing wrong with my digestive system. I was diagnosed with abdominal wall pain. I need to use ice and do sit-ups daily.
I am happy I went to see a doctor. Now I know how the system works and it gives me peace of mind.

Alles gaat zijn gangetje. Everything going as usual.

Ik schrijf steeds minder vaak wat op de weblog, er zijn geen spannend nieuwe dingen meer te melden dus de drive is een beetje weg. Ook ben ik echt al weer druk op het werk. Ik probeer normale werktijden aan te houden en gewoon te doen wat kan in die tijd, maar ik voel de druk al wel weer op de schoudertjes rusten. Dus iedere keer weer opnieuw bedenken wat ik het belangrijkste vind en gewoon daar mee aan de slag gaan. Ik ben ook nog maar in mijn zesde werkweek hier, dus het is niet vreemd dat ik nog niet op routine draai. Het voelt trouwens of ik hier al veel langer dan zes weken rondloop, dat went toch erg snel.
Tot afgelopen dinsdag ging ik netjes met de fiets naar het werk maar ik vind dat mijn achilles weer opspeelt dus ik sta nu 's ochtends braaf bij de bushalte. De combinatie van heuveltje op fietsen en twee maal per week hardlopen is blijkbaar net teveel voor die spieren. Afwachten of een volle week rust effect oplevert, ik baal enorm als ik het daarna nog voel. Net nu de conditie weer een beetje op een goed peil begon te komen! Ik ben 2 weken terug trouwens enorm onderuit gegaan op een bevroren houten brug die spekglad was en waar ik de bocht in kwam zeilen alsof er niets aan de hand was. Mijn nieuwe jasje helemaal smerig, zonde, zonde, knie met schaafwond. Maar goed, op twee kleine vlekjes na is de jas weer schoon nu en de knie is ondertussen weer bijna heel. De veranda voor het huis is dus ook zo spekglad, het wordt oppassen deze winter. En hihi, Sander had de auto niet in de garagage gezet en moest vanochtend behoorlijk hard krabben (echt leedvermaak omdat hij nu de auto heeft en niet ik).

I write less on this weblog than before. there is less drive to write now there is not so much new and exciting stuf happening anymore. And it is also because I am really busy at work. I try to work normal hours and do just as much as possible during these hours but I already feel the pressure. So I ask myself 'what is most important?' and start from there. I am working here for 6 weeks now, so it's not strange that I don't have the routine yet. Although it's only the 6th week, I feel like I have been working a lot longer already, I got used to everything here really fast.
Until last tuesday I have been biking to work but my achille started hurting again. So I take the bus to work now. It's the combination of biking up hill and running twice a week, that's hust too much for my muscles. I hope a ful week of rest will cure me, otherwise I will be really disappointed. My running condition has improved a lot recently, I would hate to throw that away again.

About two weeks ago I fell on a frozen wooden bridge riding my bike to work. By now, washing removed most stains from my new jacket and my knee is heeled again. I have to be more careful! Also our deck in front of the house gets really icy, we have to beware this winter! This morning Sander had a really hard job de-icing the car: that's his own fault, he should have put it in the garage, :) !