Kerstlampjes. Christmas lights.

Dinsdagavond hebben we een beetje kerstsfeer opgedaan hier. Natuurlijk zijn er flink veel huizen aan de buitenkant versierd, maar de gemeente hier doet ook een duit in het zakje. Het runningclubje (www.calgaryroadrunners.com) heeft een jaarlijks terugkerend kerstgebruik om de dinsdag voor kerst vanuit de olympic oval langs een zo mooi mogelijke route met de hele groep naar een park te joggen waar een zee van lichtjes is opgehangen. We gaan naar de lichtjes kijken op 14th street, was ons verteld, maar ik stelde me er eerlijk gezegd niet zoveel van voor, ik dacht gewoon wat winkel en straatverlichting te gaan zien. Bij de start in dee oval werd eerst een kerstliedje door ons gezongen, om in de stemming te komen. Onderweg stopten we bij huizen met een echt mooie buitenverlichting, die werden ook door ons verrasd op een kerstsong. Ik laat buiten beschouwing hoe goed het klonk, je merkt dat je toch veel teksten niet kent in het engels (komt de kwaliteit niet ten goede!). Het park was echt de moeite waard, natuurlijk stemmig in de sneeuw. En werkelijk een zee van lampjes. Onder andere kerstwensen in alle mogelijke talen, zwaaiende kerstmannen, de nodige sleeen en dieren, allemaal gemaakt van lampjes. Hoe bonter de lampjes hoe beter. Daar houdt men hier erg van, onze buren hebben een blauwe(!) voortuin momenteel (de drugsgebruikers blijven nog uit tot nu toe, moeten zich toch thuis voelen aangezien het net blacklight is). In het park werd er nog 2 maal gezongen, we bekeken al het moois en toen langs de korte weg terug om te eindigen in een irish pub. Al met al anderhalf uur buiten in de kou geweest, daarom heb ik maar wat extra nachos genomen. Een goede afsluiting van een bijzondere avond.
Al met al is kerst hier toch heel wat groter dan bij ons in Nederland, men vindt het hier veel belangrijker. De mensen winkelen zich suf, het is 's avonds stukken drukker op straat dan anders, echte kerststress. Iedereen wenst elkaar al zeker 2 weken merry christmas, zelfs tegen de buschauffeur als je uitstapt. Op kerstavond vind ik dat logisch, maar weken tevoren vinden wij nederlanders dat toch zwaar overdreven. En als je de persoon ietsies beter kent dan de buschauffeur hoort er naturrlijk ook een 'hug' bij je kerstwens. Even de kunst afkijken, dan gaan we er gewoon aan meedoen!


Tuesday evening we tasted a bit of calgarian christmas spirit. Of course lots of houses are nicely decorated on the outside but the city of Calgary contributes to the christmas atmosphere too. Our running club (www.calgaryroadrunners.com) has a yearly ritual to go out and watch the christmas lights the tuesday before christmas. They leave from the olympic oval, our usual gathering point, take a scenic route and jog to confedaration park, known in Calgary for its christmas lights. Leaving the oval we started out singing a christmas carol to bring everybody into the right spirit. We had been told we would go look at the lights on 14th street. I thought it would probably be the lights of beautiful decorated shops or something like that, I did not expect much of it. But what a surprise, they decorated a whole park for us! On our way to the park we d-toured a lot, meaning I had to run up and down, up and down etc. (you get the picture!). We jogged along fancy neighbourhoods,very beautifully decorated houses were 'rewarded' with christmas carols. Lucky for me we had these singing stops, I could use some rests. I noticed I hardly new more than the first two lines of english christmas songs. When we finally arrived at the park it was sure worth the run! Lots and lots of lights, in all possible figures: waving santa, deer and other animal, sledges of courses, and christmas wishes in all possible languages. And of course, the park was covered in snow (hardly ever any snow in the netherlands at christmas time). The lights had all kind of colours, in europe they would only use white lights. People love different colours ere, my neighbours have a blue front yard now (no druggies seen uptil now, they must feel at home there, it really resembles the black lights). In het park we did some more caroling, then we headed straight to Moose's, an irish pub for food and drinks. We spend about one and a half hour outside, running and singing, it turned out to be quit a work-out. We had a good time in the bar, a perfect ending of a great evening.
In general, christmas is way bigger here in Calgary than it is in the Netherlands. It is an important time for people here. They have to buy christmas presents for lots of people they know. Out on the streets in the evening it is more busy than usual, christmas stress! The last two or three weeks I have heard lots of people wishing each other merry christmas. Even leaving the bus they say it to the bus driver, more than two weeks before christmas. Quite normal on christmas eve, but a bit overdone for dutch standards. If you know somebody a little bit better than you know the bus driver it is accompanied by the traditional 'hug', also not comon for dutchies. Well, we watch by learning and will take over this habit very soon.

Een mooie zonnige dag in Canmore. A nice sunny day in Canmore

Afgelopen week zijn we op de christmas party van mijn, Liesbeth's, werk geweest. Het was een potluck dinner, het principe kende ik uit Amerika maar het specifieke woord was nieuw voor mij. Het betekent dat we allemaal geacht worden iets te eten te maken en mee te brengen. Het buffet was enorm uitgebreid, er waren schat ik zo'n 60 mensen. Weer wat mensen leren kennen, erg leuk. Ik had Indonesische kipsate met saus gemaakt, daar kan je eigenlijk niet mis mee gaan. En het viel inderdaad in de smaak. Nu moet ik in Nederland wel weer nieuwe satestokjes kopen, hier heb ik alleen nog maar veel langere houten prikkers gezien (Amerikaanse maat sate, reuzenformaat dus!). Verder hard gewerkt deze week, iedere keer voor ik naar Nederland kom probeer ik echt zoveel mogelijk werk af te maken, toch uit een soort schuldgevoel dat ik dan weer een tijdje afwezig ga zijn. Dit keer zelfs 2 weken!
Na het schaatsen in de Olympic Oval vorige week zondag hebben we deze zondag op de langlauflatten doorgebracht. De zon scheen 's morgens vroeg al, de snelweg is weer vrij van sneeuw, niets stond een tripje naar de bergen meer in de weg. We zijn naar het olympische Nordic Centrum, zeg maar het langlaufcentrum in Canmore, geweest. In '88 tijdens de spelen vond daar het langlaufen, de biathlon, etc. plaats. Echt een heel mooi parcours, de tribunes om naar het schieten te kijken zijn nog steeds in gebruik daar. We hebben twee jaar geleden 3 keer gelanglaufd, het was dus wel even wennen. De heenweg ging bergop, niet al te lastig maar op de terugweg maakten we toch best veel vaart. Gewoon niet nadenken en in de loipes blijven, aangezien we hetzelfde pad heen en weer deden wisten we dat het nooit al te lang achter elkaar naar beneden ging. Je komt vanzelf wel weer stil te staan. Ik heb echt genoten! Aan de techniek valt nog heel wat te verbeteren, op een oefenwei probeerde ik nog wat skate techniek. Dat bleef bij oefenen! Enfin, 2 jaar geleden ging ons dat goed af, we zullen dat ook wel weer onder de knie krijgen.
Onderweg vile het trouwens op dat de weilanden tussen Calgary en de bergen allemaal alweer sneeuwvrij waren terwijl bij ons in de straat en tuin het nog behoorlijk wit is. Normaal is het buiten de stad toch kouder en blijft de sneeuw daar langer liggen? De zon en de chinook (de fohn wind, zouden wij in europa zeggen) zullen wel debet zijn aan het sneller smelten van de sneeuw buiten de stad. Maar het blijft een vreemd gezicht.
Komende dinsdagavond onze laatste christmas party: met het hardloopgroepje gaan we eerst richting centrum rennen, via een route die blijkbaar veel mooie kerstverlichting heeft (we gaan immers naar de verlichting kijken, is mij verteld) en daarna in een ierse pub de kerst-eet(en drink) gedachte eer aandoen. Lijkt me gezellig!




Last tuesday we were at the christmas party of my, Liesbeth's, work. Potluck dinner, university spends its money on other things than food! I knew this potluck principle from my time in a america, but I learned a new word since I had never heard of a potluck dinner before. The amount of food was enormous, I made indonesian chicken satay, a receipe greatly appreciated. I got to know some new people, very nice. Apart from partying, I worked really hard last week. Everytime before I travel to the Netherlands I try to do as many experiments as possible (feeling a littel guilty for leaving!).
After the ice speed skating in the voal last week we now tried cross-country skiing in the olympic nodric centre in Canmore. It was a beautiful sunny day, I enjoyed it so much! Two years ago we did some Xc skiing, so with very little experience we had a good work out today! We will have to practice our techniques!
Netx tuesday we will have our last christmas party before going to the netherlands next saturday: our running group starts with a jog to 14th street to see the christmas lights, run back up to the oval again and then we will spend the rest of the evening in an irish pub in christmas spirit, meaning eating and drinking. I think it will be lots of fun!

Schaatsen. Ice speed skating.

We lopen een beetje achter met het beschrijven van wat we zoal meemaken, vandaar even een kleine update. Afgelopen zondagavond zijn we gaan schaatsen in de olympic oval. Een erg goede avond, lekker rustig. De echte cracks trainen niet op zondagavond zodat we niet al te ongunstig afsteken. Sander had een paar weken geleden speciaal nieuwe noren gekocht, ik had ze nog met het zuidhollandse polderzand er nog aan (laat de douane het niet horen, dan moet ik alsnog terug naar die strenge mevrouw), wel netjes in de vaseline gezet. Het is zeker 7 jaar geleden dat ik op noren stond wantsinds Sander in Rotterdam woonde is er geen natuurijs meer geweest. Het naar het ijs lopen was al erg wankel, Sander heeft stevigere enkels en had daar iest minder moeite mee. Eenmaal op het ijs had ik na een kwart rondje al kramp in mijn voeten en dacht ik 'dit gaat nooit goed komen, dat olympisch ijs is veeeeel te glad'. Even zitten, de veters weer wat anders vastmaken en vanaf toen was er opeens vooruitgang. Als je op die noren je voet ook maar even scheef neerzet krijg je het bijna niet meer gecorrigeerd, en vooral in de bochten is dat lastig. Die rechte hollandse polders zijn uberhaupt wel wat gemakkelijker dan al dat bochtenwerk dat je hier moet doen. Het voordeel was dat je zonder kracht te zetten al aardig goed vooruit gaat. Ik zou alleen dwars door die boarding heen gaan als ik echt harder probeer te gaan. Na anderhalf uur deden vooral de spieren rondom mijn rechterenkel zeer, dat is het nadeel als alle bochten dezelfde kant opgaan! Maar het was echt hartstikke leuk, ik ga hard oefenen om mijn schaatstechniek te verbeteren de komende maanden!

We are a bit behind, but I still want to give you an update of our life. Last sunday we went ice speed skating in the olympic oval. We had picked a good evening, it was very quit. The 'cracks' did not train either, so we did not look too bad compared to the other skaters.Sander bought new speed skates a couple of weeks ago, I still have my skates form holland (with the dutch dirt still on it). It has been more than 7 years ago since we skated on natural ice, because Sander has not skated since he was living in Rotterdam with me. And it turned out to be quit hard! During the first lap my feet hurted a lot and I was thinking 'this is never going to work, I might as well go home directly, olympic ice is way to slippery'. But after adjusting the laces I got used to the skates again and I got better and better. Skating is all about technique, I would not know how to avoid the boarding in the corners when I would go faster. The good thing is that the skating itself is effortless, apart from the hurting feet. When you do not position your feet the right way immediately it is very hard to correct that, especially in the curves. The dutch lakes and canals are easier to skate on, not al these curves! After one and a half hour all the muscles around the right ankle were hurting, thats the disadvantage when all curves go the same way! But it sure was a lot of fun, I am going to practice my technique these upcoming months!

Mijn ideale man. My ideal hubby.

De tweede skiles heeft het officieel bewezen: Sander heeft gewoon talent. We hebben als bewijs een heel kort filmpje toegevoegd zodat jullie het zelf ook kunnen beoordelen. Aan de houding en techniek kan nog wel een tikkeltje gewerkt worden maar hij heeft er duidelijk plezier in en vindt het niet echt nodig om bochten te draaien en af te remmen. De favoriete route was: ongeveer recht naar beneden. Ik vermoed dat zijn overmoed volgende week een tikkeltje afgestraft gaat worden, dan zullen ze wel met de lift omhoog gaan en de echte heuvel afkomen. Het remmen wordt dan wel noodzakelijk natuurlijk. Tot nu toe gingen ze een klein stukje de heuvel op op een soort rolband, zie de foto. Op die foto zie je trouwens ook vreemde wolken hangen, dat is de kunstsneeuw die ze in zo groot mogelijke hoeveelheid op die berg spuiten nu het goed vriest. Vooral door die stuifsneeuw heen is het ERG koud bij -19 graden celsius. Ik had 1 flimpje geschoten zonder handschoenen aan en na pakweg 1 minuut kon ik de camera niet meer stilhouden van de kou. Muts, handschoenen en het thermo-ondergoed zijn onze beste vrienden geworden hier! Nog even een verklaring bij het 'zoekfilmpje': Sander komt pas 30 sec na de start van het filmpje bij dat witte huisje naar benden, weer iets later wordt hij herkenbaar aan zijn oranje-blauwe jas. Na twee en een half uur weer lekker naar huis, ik had de broodmachine aangezet dus we werden verwelkomd door een overheerlijke vers-brood geur. Die machine is fantastisch, de bakker is weer een klant aan het verliezen! 's Middags heb ik heerlijk in mijn eentje gewinkeld, dat rondneuzen overal moet ik toch echt in mijn eentje doen zonder Sander. Vorige week wilde ik al winkelen maar toen stond ik in de file op het parkeerterrein van de mall en er was nergens een parkeerplekje te vinden, half Calgary wilde daar shoppen. En er is echt een enorm parkeerterrein rondom dat winkelcentrum, het is ongelooflijk hoe druk het daar was. Vorige week ben ik toen mar gewoon even ergens anders de wekelijkse boodschappen gaan doen en daarna gewoon naar huis gegaan. Nu had ik gezorgd net een uurtje eerder van huis weg te gaan, alles stond natuurlijk allang vol maar ik ben gewoon 2 mensen gevolgd die duidelijk bepakt en bezakt naar huis wilden gaan. En bingo, zonder echt veel ruzie met andere bestuurders te maken had ik een parkeerplekje. De mensen nemen de kerstinkopen hier dus echt erg serieus, men winkelt zich suf. Buiten wat noodzakelijke zaken heb ik nog niet veel bijzonders gekocht vanmiddag, meer het hollandse kijken-kijken-niet kopen. We willen namelijk nieuw eetservies omdat de afwasmachine ons oude servies toch wel wat heeft gehavend. Maar de europese smaak is niet de canadese, ik vind dat erg weining echt moois te vinden is. Allemaal wat te tierelantijnerig naar mijn smaak (meer dan genoeg royal albert gehalte, wat ik precies niet zoek).



The second skiing lesson proved it: Sander's skiing is very promising, he must be talented at it! As prove we put a short video on this blog. His posture and technique can be improved but it is clear he is having a great time and he does not seem to find it necessary to make turns and brake. The favourite route was: straight ahead and down hill. I suppose that his arrogance will be punished next week; most likely they then will take the shair lift up the hill and come down a real hill! So far they (his class) took a flying carpet a little bit uphill only. On the photo, you can see the people being transported on the flying carpet. That photo also shows some "strange" clouds. These are artifically created snow clouds jetted into the air by huge snow canons. If you have to go through one of these clouds with an ambient temperature of -19 degrees Celsius it feels VERY cold. After shooting a movie for one minute I was unable to hold the camera without trembling. Caps, gloves, mittens, and thermo underwear did become our best friends!
Some explanation for viewing the movie: Sander is the person coming down about 30 sec after the start of the movie. Watch the white house, after a while you can recognize the orange coat he is wearing.
After being on the piste for two and a half hour we went home again. Since I turned on our bread-making machine, we were welcomed with a the smell of freshly baked bread! This bread -making machine is fantastic and our baker is probably loosing a customer.
In the afternoon I went shopping on my own. (Real) Shopping is something I have to do on my own without Sander being around. Last week I wanted to shop but I ended up in traffic congestion on the parking lot of the mall(!) while that parkinglot is really big. I ended up doing some regular grocery shopping somewhere else. This time I went to the same mall an hour earlier. Of course the parkinglot was full again but this time I followed two people with stuffed bags that clearly were on their way to their car to go home. Bingo, without much trouble I had a parking spot.
Besides some necessary stuff I did not buy anything special. It was more a watch-watch-but-do-not buy afternoon. We want to buy new china- and dishware because the dishwasher has left its "marks" on our current chinaware. However Canadian taste is different from European taste. I did not find much that I really liked.

Ski!!

Zaterdagochtend 8.30 uur, -19 graden: wij gaan gewoon skien zoals gepland! Eerlijkheidshalve kwam dat vooral omdat de skiles van Sander nu eenmaal besproken was, anders hadden we ons nog een keertje in bed omgedraaid! De skiles wordt gegeven in het canada olympic park waar de springschansen en bobbaan van de olympische spelen staan. Er omheen liggen wat simpele hellingen, goed om skien te leren. Het was er behoorlijk druk, ondanks het weer. Veel ouders droppen er de kids voor skiles en drinken zelf koffie in de warme cafetaria (eigenlijk ski lodge, maar de oostenrijkse knusheid ontbreekt er natuurlijk). Ik kon zelf de verleiding niet weerstaan om ook te skien, dus ik ben tig keer dezelfde helling afgescheurd. De sneeuwmachines stonden ook nog aan, in het begin kon je niet goed zien waar je aan het skien was. Net echt dus. Na 50 minuten vroor ik vast in het stoeltje en begonnen mijn tenen te bevriezen, dus ook even binnen opgewarmd. Daarna nog een uurtje en toen ik daarna de vorderingen van Sander ging checken kon hij al netjes de babywei af tussen de pionnetjes door. Hij heeft talent! Al het skaten, het beetje langlauf ervaring en dat hardlopen maakt dat hij het gemakkelijk lijkt op te pikken. Maar goed, wacht maar tot hij voor het eerst bovenaan een ijspist staat, dan slaat de paniek waarschijnlijk wel toe. Gelukkig weet ik hoe je op je kont naar beneden moet, zo ging mijn allereerste helling ook.
Het allerfijnste voor mij was dat ik bij de normale skibewegingen geen last van mijn knie heb, iets waar ik wel erg bang voor was. 2 jaar geleden heb ik bij het rodelen iets in die knie verrekt en bij bepaalde buigingen schiet de pijn er nog steeds in. Maar het ging gelukkig een stuk beter dan verwacht, ik was al een beetje bang aan het worden dat ik het skien op moest aan geven. Fantastisch dus!
's Avonds hebben wij een enorm echte pizza gemaakt zelf, vorige week een broodmachine aangeschaft om niet altijd van die ene bakker die lekker brood bakt afhankelijk te zijn. Je gooit in no time alles in dat ding en dan gaat de rest vanzelf, toch wel wat anders dan al dat gekneed en gedoe en weer gekneed etc etc. Ik wilde ook geen brood meer kneden omdat dat gist aan je handen blijft zitten (en ondr je nagels etc). Ik heb wel eens verhalen gehoord van mensen die zelf brood bakten en die bij de celkweek voor hun onderzoek continu gistbesmetting bleven krijgen, ondanks eindeloos handen wassen. Dus ik bleef al ver van dat gist weg de laatste tijd.
Vorige week vrijdag hebben we ons stijldansen nog even goed geoefend. We waren op een christmass party met diner en dansje na. Het was weer erg leuk om te dansen, daarom gaan we de komende tijd nog eens op een ander adresje kijken of het leuk is. We zijn een tijd terug namelijk ergens gaan dansen waar we het toch niet zo gezellig vonden (in ieder geval niet voor herhaling vatbaar).
En voor Ans, die ongerust is dat het helemaal niet goed met mij gaat: de tijd vliegt voorbij, ik begin weer een beetje te wennen aan het onderzoeksritme. Het werk slokt me behoorlijk op, Sander weet niet wat hem overkomt dat ik thuis nog wat werk doe. Hij heeft me nog nooit zo ijverig gekend. Ik vind het enorm interessant om er weer mee bezig te zijn, de resultaten laten jammer genoeg nog op zich wachten. Maar de eerste lichtjes lijken aan de horizon te komen, het begint de goede kant op te gaan. Ik begin nu ook weer wel behoefte aan andere dingen te krijgen, dat had ik in het begin niet, toen was het werk wel even voldoende. Nu het hier volop winter geworden is trekt het me niets om er 's avonds door de week op uit te trekken. Maar met hardlopen, schaatsen en skien komen wij de winter wel door.

Saturday morning 8.30 am, minus 19 degrees celsius: the weather can not stop us, we go skiing as planned! To be honest, if not for the skiing lesson that Sander had booked we would have chosen to stay in bed a little longer in this weather. The lesson was in canada olympic park, the place where the ludge and ski jump of the olympics is. This parc also has a couple of simle slopes, great for learning. Despite the weather it was pretty busy. Lots of parents drop of their kids for skiing lessons. I couldn't resist myself, although it is only one short decent. The artifical snow machines were still working, so you could hardly see where you were going. After 50 minutes in the cold I was freezing in the chairlift, I had to go inside to warm up my frozen toes. After that I skied for another hour and then checked how Sander was doing. He has talent! He was already going down the baby-hill, slaloming the orange pilars. Skating, cross country skiing and running have prepared him very well, I think he will learn fast. But w'll see how he does on his first icy slope, whether the panic will come or not. THe best part for me was that my knee did not hurt during the skiing. An 2 year old knee injury has prevented me from skiing for 2 years now. I was afraid I still could not do it because with particular movements the knee still hurts. So it's great my knee was holding up so well, I can look forward to skiing again this winter!
In he evening we had home-made pizza. Last week we bought a bread machine, that works very well (and easy!). I did not want to make bread by hand anymore, I am afraid to infect my cell cultures in the lab with the bread yeast.

Last friday we tried ballroom dancing again, at a christmas party. It was really fun to dance again, so we plan to check out a new place to dance (we did not like the place we went to earlier).
And for Ans, who is afraid that I am not doing well here in Calgary: I am OK. Time flies, I am getting used to working in the lab again. It is very interesting to do research again. The results are not great yet, but I have the feeling I am getting there. I am starting to want to do other stuff besides work again, in the beginning work alone was already enough. Right now in winter it is not really attractive to go out(side) a lot, but running, speed skating and skiing will get us through the winter!