Ons bezoek van afgelopen week, Fleur en Dirk, zijn vanmorgen weer vertrokken. Nog even de laatste foto, genomen net voor vertrek ...
Fleur and Dirk, our visitors of this week, have left this morning. Last picture before they took off ...
Vrijdag om half 5 in de middag reden we in een schitterend zonnetje richting de Rockies. Het weer was beter dan dan verwacht, voor zaterdag was er ook redelijk weer voorspeld, en op zondag zouden we wel zien of het niet al te koud of regenachtig zou zijn. Dit waarschijnlijk laatste mooie weer wilden we benutten om nog een weekendje te kamperen in de bergen. Na aankomst stond ons tentje al snel, het vuurtje was zo aangestoken, en het eten plus wijn kwam kant en klaar uit de koelbox. We hebben het kampvuurtje flink hoog opgestookt en hebben tot wel half 11 lekker in de vlammetjes gestaard. Heerlijk rustgevend! Sander wordt een echte pro in het kampvuur aanmaken, we hebben een klein bijltje gekocht dit voorjaar. Net echte Canadezen hoor!
De volgende morgen was het zonnetje er volop maar het was toch best fris als het 's nachts zo rond het vriespunt komt. Geen nood, daar hadden we op gerekend: we hadden mutsen en wanten bij ons! Zaterdagmiddag hebben we een niet al te lange maar wel steile klim gedaan van Lake Louise naar Lake Agnes, prachtige uitzichten! Fish and chips gegeten in (met een gezonde salade hoor) in een engelse pub, en daarna weer lekker een hele avond op de camping naar ekaar en naar de vlammetjes. Zondag de tent nog net droog ingepakt, maar daarna werd de koffie toch iets verdund door de regen. Geen nood, hier hadden we rekening mee gehouden. Snel naar de hot springs gereden in Banff en heerlijk 2 uurtjes doorgebracht in het zwembad met 40 graden celsius water uit de hete bronnen. Het weekend dat toch al niet meer stuk kon besloten met een verlate lunch in diner in Canmore. Diners zijn toch zeker een van mijn meest favoriete eetgelegenheden!
Momenteel hebben we weer Europese gasten, wat we altijd heel gezellig vinden. Het zijn mijn nichtje Fleur (eigenlijk achternichtje, geloof ik) met haar man Dirk, onze belgische tak van de familie. Gisteren na aankomst al flink bijgekletst tijdens lunch en dinner, in de tijd daartussen hebben ze het centrum van Calgary verkend. Vandaag zijn ze dinosaurussen zoeken in Drumheller. Tegen etenstijd zien we ze straks wel weer verschijnen. Als dank voor het opdekken van de bedjes nemen ze ons vanavond lekker mee uit eten.
Ik benieuwd wie onze volgende gasten gaan zijn?? Last friday, 4.30 pm, we started our camping trip to the Rockies. The weather on friday was way better than the forecast, for sateruday the forecast wasn't to bad either, only sunday the weather might be a bit too cold or rainy. Big chance this would be the last weekend with nice weather, so we had decided we surely had to take advantage of that. We arrived early on the camp site in Banff, Sander lit our camp fire like a Canadaian pro and dinner and wine came straight out of our cooler! A great relaxing evening, we sat by the fire until 10.30 pm or so.
The next morning the sun was out but it felt pretty crips during breakfast. Not to worry, we had anticipated that: we brought our hats and gloves along! Saturday afternoon we did a not too long but rather steep hike from Lake Louise to Lake Agnes. Beautiful views! After good fish and chips (plus salad to make it a reasonably healthy dinner) in an english pub in Banff, we spent the rest of the evening in front of our camp fire, looking both at each other and the flames.
We managed to pack a dry tent just before the rain started to dilute our breakfast coffee. No worries, we had anticipated that also: we had brought our swim suits and drove to the Banff hot springs. We spent more than 2 hours over there, enjoying the 40 degrees celsius water. It all ended with a late lunch at a diner in Canmore, and I must say that diners are definitely one of my most favourite types of restaurant!
At the moment Fleur, a cousin of mine, and her husband Dirk are visiting us. They belong to our 'Belgium part of the family'. We always love to have guests over! We already talked a lot yesterday, over lunch and dinner. They checked out Calgary yesterday afternoon, today they are visiting the dinosaurs in Drumheller. Tonight we will have dinner in town together and unfortunately I believe they plan to leave tomorrow already. Who will be our next visitors??
Ik geloof dat naarmate je minder op een dag doet, de dag harder voorbij vliegt. Al met al ben ik nu geloof ik al 4 weken thuis, maar het lijkt alsof ik nog maar net een weekje of zo gelden opgehouden ben met werken. Het is natuurlijk wel heel fijn dat ik me (nog) niet verveel thuis.
Wat ik zoal doe op een dag? Ik sta meestal een kwartier of een half uurtje na Sander op, heb in al die tijd nog maar 1 keer tot 10 uur in bed gelegen. Krantje, ontbijt TV, koffie, muesli of cornflakes, wat rare rek en strek oefeningen voor mijn achilles en af en teo wat oefeningen om de spieren in enkels en benen te versterken (allemaal voor het hardlopen), en het is al snel half 11, of zelfs nog later. Ik had eigenlijk het goede voornemen om juist elke morgen recht uit bed te wandelen of te joggen, maar mijn achilles blessure laat dat toch nog niet toe. Rondom half 11 bel ik pa en ma meestal even, net na het eten maar voor het avonddutje. Omdat ik dan toch aan de PC zit gelijk even e-mail lezen en versturen, kijken of er nieuwe blogs geschreven zijn en weet ik al niet meer. Klinkt allemaal niet zo spannend natuurlijk, maar het is reuze ontspannend, nergens stress of haast. Sander zei gisteren nog dat ik inderdaad zo rustig geworden was, dus het is ook voor anderen te merken blijkbaar. Sander moet eraan wennen dat hij nu echt nul huishoudklusjes te doen heeft, vorige week zei hij dat er toch een soort schuldgevoel is bij hem om helemaal nergens meer mee te helpen in huis. Op deze manier heeft hij 's avonds en in de weekends echt 100% vrij en kunnen we de tijd aan elkaar en het verdr ontdekken van de omgeving hier besteden. Dus ook voor hem is er op deze manier meer vrije tijd gekomen.
Naast het gebruikelijke huishoudwerk vermaak ik me met lekkere fietstochtjes (weer 25 graden deze week, de herfst blijft toch nog even uit, gelukkig), ik heb het zwemmen weer opgepakt en wandel of jog af en toe. Je merkt het al, tijd tekort!
Ik ben een beetje aan het rondkijken waar ik mijn tijd mee wil gaan vullen. In mijn laatste werkweken heb ik de advertenties binnen de universiteit gevolgd, daar waren geen part-time functies voor me bij die me wat leken. Maar binnenkort zal ik er weer eens heenfietsen, dat banenaanbod varieert immers enorm. Gisteren heb ik allemaal advertenties voor IT banen opgezocht op het web, er lijkt voldoende keus voor me te zijn. Alhoewel ik het werk in het onderzoek interessant vond heb ik het afgelopen jaar het programmeerwerk toch ook wel gemist, vandaar dat ik nu ook weer binnen dit werk ga rondkijken. Er waren ook een aantal banen die als part-time geadverteerd stonden, ik ben benieuwd wat men hier daaronder verstaat. Ik wil in ieder geval geen vijf dagen in de week meer werken. Drie dagen in de week lijkt me perfect, dan kan ik naast het werk nog iets aan vrijwilligerswerk hier gaan doen. Ik zag laatst mogelijkheden om mee te helpen bij taallessen/groepsgesprekken hier in de wijk om het Engels van immigranten bij te spijkeren, dat leek me wel wat. Ons niveau van Engels is goed genoeg om ons direct verstaanbaar te maken als we hier het land binnenkomen, maar voor mensen die het engels minder beheersen is het heel wat lastiger om hun weg hier te vinden. Het lijkt me erg interessant en nuttig om zoiets te doen. Een heel andere mogelijkheid van vrijwilligerswerk is meewerken op de skihelling hier in Calgary, Canada Olympic park. Je leert dan beginners hoe ze in en uit de lift moeten komen, helpt wat bij school-skilessen en je gaat af en toe de berg op en af om te controleren of alles veilig is en er nergens problemen zijn. Zoiets 4 uurtjes in de week doen, dat lijkt me erg leuk.
Ik heb nog steeds een A4-tje met klusjes om op te knappen, dus voorlopig ben ik nog bezig. Maar mijn hoofd begint nu toch ook wel te denken aan 'what next', als half oktober het weer gaat omslaan en er opeens al sneeuw ligt is het toch wat minder aantrekkelijk om fietstochtjes te maken in de omgeving, tegen die tijd is het dan fijn om ook wat andere bezigheden te hebben.
Afgelopen week heb ik ook mijn volgende tripje naar Nederland gepland. Ik ben 10 dagen in Nederland rondom mijn moeders verjaardag, 28 oktober. Ik denk dat het goed is dat een keertje extra heen en weer ga nu, na mijn vaders beroerte. Het gaat trouwens goed met hem, hij is al een stuk vooruit gegaan in de afgelopen drie weken. Aan de telefoon is hij ook weer goed verstaanbaar, dat was in de eerste week af en toe nog best een probleem. We hebben elkaar afgelopen week ook weer via MSN gezien met de webcam, die coordinatie om de muis te bedienen is gelukkig niet achteruit gegaan. Zelf vind hij dat het nog lang niet goed genoeg gaat, vorige week had hij zich behoorlijk vermoeid door veel te veel te oefenen met wandelen (hardloper Liesbeth herkent zichzelf in deze karaktertrekjes!). Hij vertelde me dat hij gisteren mijn moeder alweer geholpen had met aardappels schillen, ook fijn dat mijn moeder dan niet meer alles alleen hoeft te doen. Voor haar was het de afgelopen tijd immers ook behoorlijk zwaar, zowel mentaal als fysiek.
Tot slot hier nog wat fotootjes van afgelopen weekend in Yoho, een national park 2 uur hier vandaan. We hebben daar een rondje gelopen om Emerlad Lake, dat een prachtig mysterieuze groene kleur heeft. En prachtig weer, ver boven de 20 graden. Wat wil je nog meer? The above pictures are from last weekend in Yoho National Park, 2 hours from Calgary. We hiked around Emerald Lake, a lake with a beautiful mysterious green colour. The weather was beautiful too, lots of sunshine and a great "summer" temperature. What else can a human being want??
I believe that doing less on a day makes the days fly by faster. I am home for almost 4 weeks now, but it seems to me that I stopped working only a week or so ago. Of course it is only perfect that I am not getting bored being around the house all day.
Wat do I do to fill my days? Normally I get up 15 or 30 minutes after Sander gets up, only once did I sleep in until 10 am. The Calagry Herald, Breakfast television, coffee, muesli of cornfalkes, exercises to stretch and strengthen my achilles, ankle and leg muscles (all for the good cause: running), and it is 10.30 am before you know it. I had planned to walk/jog early each morning, but this is not possible yet due to my achilles injury. Around 10.30 I telephone my parents to check how they are doing, especially for my dad of course. Because I am already using the PC then I check e-mail, read blogs etc. It all doesn't sound very exciting of course, but it is definitely very relaxing, no str4ess, no hurries. Yesterday Sander told me he had noticed I am very relaxed lately, so apparently it is noticable for other people too. Sander has to get used to NOT having to do any household chores. Last week he said he wasn't used to that idea yet and felt a bit guilty about not doing household work. But it is sure something he can get used to very easily. This way 100% of his time on evenings and weekends is really free time for him, so in a way he gained time-off too. We have extra time now to spend together and enjoy our surroundings here in Canada.
Apart from being the housewive I enjoy riding my bike around Calgary (lovely weather this week, around 25C), I took up swimming and walk or jog a little. There even isn't enough time to do everything I can think of.
I still have a huge list (letter size!) with chores to do in and around the house, that will still keep me very busy the next weeks. But I did start thinking about 'what's next?'. I started looking around for work/things to do last week. During my last weeks at university I scanned the boards for job ads, but they did not offer any part-time jobs that I liked. But I will bike up there one of these days, they post new ads all the time. Yesterday I also checked out the IT job opportunities for me on the web. Although I like working in research very much I noticed I did miss the developers work during this past year. So that's the reason I am also looking into this line of work again. It seems there are enough IT opportunities out there for me, they even advertised some part-time jobs. I do know that I do not want to work 5 days a week anymore. Three days a week looks perfect to me, so besides work there is some time left over for some kind of voluntary work. I would like to be involved in ESL projects for immigrants. Our knowledge of English is good enough to get around when we arrived here, but a lot of immigrants are not as lucky in this respect as we were. I think it will be very rewarding to help out in that area. Something else I would like to do is to be a snow bird at Calgary's ski hill, Canada Olympic Park. You teach beginners how to get in and out of the ski lifts, make some runs down the hill to check the terrain and help out with school ski lessons for kids. Sounds fun to do that for 4 hours a week during winter time!
So by the time the snow hits Calgary again I want to have some regular weekly activities scheduled (work, voluntary work, sports etc).
This week I also planned my next trip to the Netherlands. I will be there for 10 days, around my moms birthday, October 28th. I think it is good to go home an extra time now, after my dads stroke. He is doing fine, there has definitely been a lot of progress these past three weeks, although slow. His speech is a lot better, which comes in very handy on the phone. Understanding him on the phone was a bit of a problem during the first week. We had a MSN webcam session again this week, fortunately his coordination to handle the mouse did not detoriate. He thinks he is not progressing fast enough, last week he had worn himself out by walking way too much (runner Liesbeth recognizes this!!!). But today he had helped my mom peeling potatoes again, he gets back into old daily routines again. It is very nice for my mom when my dad can help her with things around the house, since the last weeks have been really hard on her too, both mentally and physically.
Vorige week waren Sander en ik in Nederland voor een weekje familiebezoek en vakantie. Zondag vierden we Irene's verjaardag en was de hele familie van Sander compleet. Het was een gezellige middag en leverde een leuke foto op met iedereen bij elkaar: 
Maandagochtend veranderede de week echter, tijdens het ontbijt praatte mijn vader onduidelijk, klaagde over zo'n lam gevoel en kon zijn boterham eigenlijk niet meer smeren of goed vastpakken om op te eten. Pa heeft 's nachts niets gemerkt, maar hij moet een nieuwe beroerte gehad hebben terwijl hij sliep. Aangezien de aanval al voorbij was en hij zichzelf toch nog steeds kon redden kon hij gewoon thuis blijven. Maar de week vulde zich met bezoek aan neuroloog, onderzoeken in het ziekenhuis, medicijnen ophalen, regelen van therapie etc.
Ik ben me weer rot geschrokken. Natuurlijk kan de gezondheid van je ouders van 81 jaar oud iedere dag veranderen, maar als er iets gebeurd is het toch altijd weer heel onverwacht. Het laatste half jaar ging het juist zo goed met ze, de vakantie hier in Canada heeft hen veel plezier gegeven en het gevoel dat ze heel wat meer konden dan ze zelf dachten.
Tegen het einde van de week moest ik een lastige beslissing nemen: langer in Nederland blijven om zo goed mogelijk voor pa en ma te zorgen of toch gewoon terug naar Calgary. We hebben gekozen om toch allebei terug te vliegen naar Canada aangezien het naar omstandigheden best redelijk ging met papa. Het helpt hem niet als ik in nederland zou blijven en de hele dag op zijn vingers zou blijven kijken. Maar ik moet zeggen dat ik dit van alle keren het moeilijkste afscheid vond. Gelukkig is er telefoon en volg ik dagelijks zijn vorderingen. Het lijkt erop dat pa er toch wel weer wat bovenop krabbelt, de kracht in zijn rechterarm en been is weer wat aan het terugkomen. Ik bewonder hem om zijn wilskracht om weer zo snel mogelijk mobiel te willen zijn en zijn hand weer goed te kunnen gebruiken. Hij oefent goed en zegt zelf weer binnen 3 weken op de fiets te willen zitten. Misschien niet reeel, maar we hopen er het beste van! Last week we vacationed in the Netherlands, visiting our families. Sunday we celebrated the birthday of Irene. It was a nice afternoon, a good moment for a family picture. There are not that many opportunities tot ake a picture of the complete family!
As of monday morning our plans for the whole week changed drastically. IOvernight my dad must have had a stroke while sleeping. Het spoke unclear, had a paralyzed feeling in arms and legs and wasn't able anymore to make his own sandwich in the morning. He was not hospitalized since the attack was over already. The week was filled now with seeing the neurologists, going to the hospital for tests, picking up medication, arranging various types of therapy etc.
It scared me a lot. Although you know the health of your 81 year old parents can change within a day, it still surprises you when it actually happens. The last half year they were doing so very well, they have enjoyed their vacation in Calgary and it has given them a confidence boost that they were able to undertake the whole event. They were able to do more than they had expected theirselves.
As the week nearly came to an end, I had to take a tough decision: stay with my parents and try to take care of them as good as possible or return to Calgary. We chose to return to Canada together since dad was doing rather well (taking everything that has happened into consideration). It won;t help him if I stick around and bug him all day. But this was the hardest goodbye ever! Luckily phones exist and we stay in touch daily. He is recovering slowly, regaining the power in his arm and leg. I admire his will power, he practices a lot and is determined to be back on his bicycle soon. I don't know whether that is possible, but it sure shows his determination, we are hoping for the best.
Posts
All Comments
