Ski!!

Zaterdagochtend 8.30 uur, -19 graden: wij gaan gewoon skien zoals gepland! Eerlijkheidshalve kwam dat vooral omdat de skiles van Sander nu eenmaal besproken was, anders hadden we ons nog een keertje in bed omgedraaid! De skiles wordt gegeven in het canada olympic park waar de springschansen en bobbaan van de olympische spelen staan. Er omheen liggen wat simpele hellingen, goed om skien te leren. Het was er behoorlijk druk, ondanks het weer. Veel ouders droppen er de kids voor skiles en drinken zelf koffie in de warme cafetaria (eigenlijk ski lodge, maar de oostenrijkse knusheid ontbreekt er natuurlijk). Ik kon zelf de verleiding niet weerstaan om ook te skien, dus ik ben tig keer dezelfde helling afgescheurd. De sneeuwmachines stonden ook nog aan, in het begin kon je niet goed zien waar je aan het skien was. Net echt dus. Na 50 minuten vroor ik vast in het stoeltje en begonnen mijn tenen te bevriezen, dus ook even binnen opgewarmd. Daarna nog een uurtje en toen ik daarna de vorderingen van Sander ging checken kon hij al netjes de babywei af tussen de pionnetjes door. Hij heeft talent! Al het skaten, het beetje langlauf ervaring en dat hardlopen maakt dat hij het gemakkelijk lijkt op te pikken. Maar goed, wacht maar tot hij voor het eerst bovenaan een ijspist staat, dan slaat de paniek waarschijnlijk wel toe. Gelukkig weet ik hoe je op je kont naar beneden moet, zo ging mijn allereerste helling ook.
Het allerfijnste voor mij was dat ik bij de normale skibewegingen geen last van mijn knie heb, iets waar ik wel erg bang voor was. 2 jaar geleden heb ik bij het rodelen iets in die knie verrekt en bij bepaalde buigingen schiet de pijn er nog steeds in. Maar het ging gelukkig een stuk beter dan verwacht, ik was al een beetje bang aan het worden dat ik het skien op moest aan geven. Fantastisch dus!
's Avonds hebben wij een enorm echte pizza gemaakt zelf, vorige week een broodmachine aangeschaft om niet altijd van die ene bakker die lekker brood bakt afhankelijk te zijn. Je gooit in no time alles in dat ding en dan gaat de rest vanzelf, toch wel wat anders dan al dat gekneed en gedoe en weer gekneed etc etc. Ik wilde ook geen brood meer kneden omdat dat gist aan je handen blijft zitten (en ondr je nagels etc). Ik heb wel eens verhalen gehoord van mensen die zelf brood bakten en die bij de celkweek voor hun onderzoek continu gistbesmetting bleven krijgen, ondanks eindeloos handen wassen. Dus ik bleef al ver van dat gist weg de laatste tijd.
Vorige week vrijdag hebben we ons stijldansen nog even goed geoefend. We waren op een christmass party met diner en dansje na. Het was weer erg leuk om te dansen, daarom gaan we de komende tijd nog eens op een ander adresje kijken of het leuk is. We zijn een tijd terug namelijk ergens gaan dansen waar we het toch niet zo gezellig vonden (in ieder geval niet voor herhaling vatbaar).
En voor Ans, die ongerust is dat het helemaal niet goed met mij gaat: de tijd vliegt voorbij, ik begin weer een beetje te wennen aan het onderzoeksritme. Het werk slokt me behoorlijk op, Sander weet niet wat hem overkomt dat ik thuis nog wat werk doe. Hij heeft me nog nooit zo ijverig gekend. Ik vind het enorm interessant om er weer mee bezig te zijn, de resultaten laten jammer genoeg nog op zich wachten. Maar de eerste lichtjes lijken aan de horizon te komen, het begint de goede kant op te gaan. Ik begin nu ook weer wel behoefte aan andere dingen te krijgen, dat had ik in het begin niet, toen was het werk wel even voldoende. Nu het hier volop winter geworden is trekt het me niets om er 's avonds door de week op uit te trekken. Maar met hardlopen, schaatsen en skien komen wij de winter wel door.

Saturday morning 8.30 am, minus 19 degrees celsius: the weather can not stop us, we go skiing as planned! To be honest, if not for the skiing lesson that Sander had booked we would have chosen to stay in bed a little longer in this weather. The lesson was in canada olympic park, the place where the ludge and ski jump of the olympics is. This parc also has a couple of simle slopes, great for learning. Despite the weather it was pretty busy. Lots of parents drop of their kids for skiing lessons. I couldn't resist myself, although it is only one short decent. The artifical snow machines were still working, so you could hardly see where you were going. After 50 minutes in the cold I was freezing in the chairlift, I had to go inside to warm up my frozen toes. After that I skied for another hour and then checked how Sander was doing. He has talent! He was already going down the baby-hill, slaloming the orange pilars. Skating, cross country skiing and running have prepared him very well, I think he will learn fast. But w'll see how he does on his first icy slope, whether the panic will come or not. THe best part for me was that my knee did not hurt during the skiing. An 2 year old knee injury has prevented me from skiing for 2 years now. I was afraid I still could not do it because with particular movements the knee still hurts. So it's great my knee was holding up so well, I can look forward to skiing again this winter!
In he evening we had home-made pizza. Last week we bought a bread machine, that works very well (and easy!). I did not want to make bread by hand anymore, I am afraid to infect my cell cultures in the lab with the bread yeast.

Last friday we tried ballroom dancing again, at a christmas party. It was really fun to dance again, so we plan to check out a new place to dance (we did not like the place we went to earlier).
And for Ans, who is afraid that I am not doing well here in Calgary: I am OK. Time flies, I am getting used to working in the lab again. It is very interesting to do research again. The results are not great yet, but I have the feeling I am getting there. I am starting to want to do other stuff besides work again, in the beginning work alone was already enough. Right now in winter it is not really attractive to go out(side) a lot, but running, speed skating and skiing will get us through the winter!