Natural Posture Running Clinic

We hebben ons opgegeven voor de "Natural Posture Clinic" geleid door Helly Visser en Roger Davies. Vandaag was de eerste sessie. Elke sessie duurt anderhalf uur. De anderhalf uur is opgedeeld in 45 minuten theorie en oefeningen en 45 minuten buiten hardlopen alwaar de kennis in praktijk wordt gebracht. Helly en Roger zijn inspirerende mensen die echt van hardlopen houden, energie uitstralen, en die tussen haakjes beiden boven de 70 zijn! Om de kwaliteit van de clinic te garanderen is het aantal deelnemers beperkt tot 30. Iedere leeftijdsgroep is aanwezig en meer vrouwen dan mannen doen mee. Voor Liesbeth het is het goed om te weten dat er meer vrouwen zijn die erg blessure gevoelig zijn en die erop uit zijn met deze clinic blessures te voorkomen. De ervaring van de deelnemers varieert van beginners to ultralopers. De eerste sessie ging over rechte houding aannemen (hoofd, oren, romp, benen in een rechte lijn houden) en vooroverhellen zonder de rechte houding te verliezen. De oefeningen waren, vanzelfsprekend, opgezet om een begin te maken deze zaken onder de knie te krijgen. Omdat de oefeningen met een partner gedaan worden is het makkelijk om nieuwe mensen te leren kennen. Zo deed ik vandaag de oefeningen samen met Sharon, een 60 jaar oude vrouw, die meerdere halve marathons per jaar loopt. We kijken uit naar de volgende sessie!


We signed up for the Natural Posture Running Clinic, led by Helly Visser and Roger Davies. Today was the first session. Each session is one and a half hour long and consist of 45 minutes theory and practices and 45 minutes outdoor running. Helly and Roger are very inspiring people, they love running, and they radiate energy, and by the way they are over 70!! To guarantee the quality of the clinic attendence is limited to 30 people only. Each age group is present and more women then men participate. For Liesbeth it must have been very welcoming to hear that more women are there to work on preventing running related injuries. Also, experience veries from beginners to ultra runners. The first session dealt with posture alignment (of legs, back, head, and ears) and leaning (forwards) while maintaining alignment. The exercises were, of course, setup to begin training ourselves these things. Since we have to buddy up it is a convenient way to meet new people. For example, today I buddied with Sharon, a 60 year old woman, running half marathons. We are looking forward to next weeks session.

St. Patricks day

Op 17 februari hoor je hier je groene shirt of trui uit de kast te halen, ook al heb je geen ierse voorouders. Het is nog niet zo dat we er een dag vrij voor krijgen, maar het leeft wel. Op scholen wordt er bijvoorbeeld vrij veel aandacht aan besteed. Onze hardloopclub organiseert al jaren een wegwedstrijd in het weekend rondom St. Patricks day. En zaterdagavond net het vliegtuig uit Nederland uit, stond ik zondagochtend om 10 voor negen 's ochtends alweer buiten aan de voordeur in mijn hardloopkleren. Brrrr...., ter ere van mijn thuiskomst had het weer een beetje gesneeuwd en vroor het lichtjes met een behoorlijk koud windje erbij. Het was slechts -13 graden Celsius. Terug naar binnen voor een extra trui, en toen gingen we op pad. Enfin, om 10.05 uur viel het startschot voor de 5 km en daar liep ik in de sneeuw en ijsprut, het was ondertussen al weer lichtjes gaan sneeuwen. Sander was 5 minuten eerder weggeschoten voor de 10 km. Ik had gehoopt een redelijke tijd neer te zetten van 30 minuten, maar na een halve kilometer lichtjes heuvel-op was ik al echt flink buiten adem aan het raken. Mijn tijd was ook ronduit belabberd, ergens rond de 35 minuten. Zogauw de foto's van de race op internet staan zal ik een link aanmaken, kan je zien dat ik wel echt mijn best heb gedaan (zoals je kan raden was de foto NIET flatteus). Sander liep een goede tijd op de 10 km, maar ook hij is toch 3 tot 4 minuten langzamer op de 10 km dan in Nederland. Wij zijn echt 'van het vlakke land', ieder heuveltje is er 1 teveel! In ieder geval ben ik weer flink actief gestart hier, altijd goed!

Vorige week was ik weer een weekje bij mijn ouders in Nederland. Zoals iedere keer in Nederland vloog de tijd natuurlijk om, erg gezellig! Er zijn plannen gemaakt dat alle 'oudjes' (Sanders plus mijn ouders) samen 2 weken naar Calgary gaan komen dit voorjaar. Nog even wat gezondheidsperikelen afwachten en de boeking kan gaan gebeuren. Mijn ouders hebben al een OK gekregen van behandelend artsen, nu Sander's vader nog die de laatste tijd misschien wat thrombose problemen heeft gehad. Wist je trouwens dat mensen boven de 70 door sommige reis-en annuleringsverzekeringen geweigerd worden? Een hogere premie kan ik me wel voorstellen maar totaal geweigerd worden vind ik wel een beetje leeftijdsdiscriminatie. Hopelijk kan het allemaal doorgaan, we zouden het er leuk vinden om hen te laten zien hoe wij hier leven!

Februari 17th you are supposed to wear something green, also when you do not have irish ancestors. Unfortunately it is not a bank holiday (yet). The Calgary roadrunners organise a road race at St. Patricks day. Saturday evening I got off the plane from the Netherlands, sunday morning at 9 am I was wining at the front door in my running gear: way too cold, windy, -13 and snow again. Went back in for another sweater and off we went. At 10.05 we started for our 5 km, it had started to snow again lightly, the roads were a little icy and snowy. Sander left 5 minutes earlier for his 10 km. I had hoped for a decent time because I only did the short 5 km race, but after 10 minutes or so I was panting and puffing going up the first slightly hilly part. My time was bad: 35 minutes but I really did my best and I was just very tired early in the race. Tp prove I did my best I linked to the finish photo, not the most flattering picture! Sander did well on the 10k, although his time was also 3 to 4 minutes slower than his dutch 10k times. We are real dutchies: each little hill is a hill too much for us! Alltogether an active start back in canada again!

Last week I was visiting my parents in the Netherlands. Everytime I visit, the time goes by so fast. I had a very good overthere again. We started to make plans our parents will visit us this spring or early summer (all together, Sanders plus my parents!). We are still waiting for OK's their physicians since 3 out of 4 do have some health problems. This morning I heard the docotrs gave their OK to my parents, now we have to wait for some mediacal tests from Sander's dad, since he probably has had some thrombosis problems lately. Did you know peolpe over 70 are refused by certain travel insurance companies? I can imagine they charge higher premiums for older people, but just refusing them is a bit discriminating, I think. Well, we hope our parents can come and visit us, it would be great to show them how we live here!

Een prachtig zonnig weekend / A beautiful sunny weekend

Deze week hebben we hier in Alberta veel geluk met lenteachtig weer. Dit weekend bracht echt prachtig weer met blauwe hemels en een hoop zon en 10-11 graden Celcius (dat voelt als 16-17 graden Celcius in Nederland!) en bijna geen wind. Vergelijk dat eens met de situatie in het Oosten van Canada. Mensen daar werden (voor de zoveelste keer) getroffen door ijsregens en sneeuwstormen.
Aangezien het goed weer was had ik geen enkel excuus om niet mee te doen met de laatste cross-country hardloopwedstrijd van dit seizoen in Fish Creek park en georganiseerd door onze hardloop club de Calgary Roadrunners (www.calgaryroadrunners.com). Ik had reeds meegedaan met de vorige cross-country run maar er was mij al verteld dat dit een veel zwaardere zou zijn (dat is met meer heuvels!). En inderdaad, mijn doel was om in het spoor van Jason te blijven maar dat bleek al snel te hoog gegrepen. Jason had mij verteld dat het twee rondes zouden zijn en dat in iedere ronden we slechts twee keer een heuvel op en af zouden gaan. Het parcours was dit jaar echter anders en het werd dus 4 keer op en af in een ronde.
De heuvels waren trouwens niet de enige lastposten. Zo moest je bijvoorbeeld door bossen heen op smalle besneeuwde paden, met laag hangende takken (auw!), hier en daar ijs, zeer glad ijs, modder, etc. Ik was trots dat ik de 8.7 kilometer heb uitgelopen! Na afloop was er zoals de gewoonte is een 'potlock' lunch: voor soep wordt gezorgd en iedere deelnemer neemt iets mee om te eten. Zeer gezellig.


This week people in Alberta are lucky people with spring like weather. This weekend presented us with absolutely gorgeous weather, blue skies, lots of sunshine, 10-11 degrees Celsius, little to no breeze. Compare that to the people in the eastern parts of Canada. The were pounded (again) by ice rains, snow storms, etc., this weekend.
Given the good weather I had no excuse not to go and participate in the last cross-country run of the season in Fish Creek Provincial Park and organized by the Calgary Roadrunners. I did participate in the last one as well (see two posting prior to this one) and while that one was a relatively easy one, this one a real tough one. My goal was to stay with Jason because he runs more or less my speed and he has lots of experience running cross country runs. Prior to the race Jason told me that we only had to go up-and-down to hills and that twice. What actually happened was that we had to go up-and-down four times in each round (there were two rounds). Not surprisingly this made it must more difficult for me. Anyway, I already had to let Jason go as soon as we made the first decend into to the valley. It was not only hills that made this run difficult, but as I soon found out, I had to go over snow slushed tiny paths, paths with ice, paths covered by twigs that were guaranteed to scratch your skin somewhere, and a frozen river. I had to use all my skills and concentration not to fall or slip! While I did not go fast (approximately 6 min/km) I am proud and happy that I ran and finished (btw 2 minutes behind Jason). The second course lap, knowing what was to come, I could even enjoy at certain moments the beauty of the park, the sunshine, etc. After the run, as usual a potluck was organized. The companionship of the people running with me in the 10K group is much appreciated.
While Liesbeth is away for a week, I allowed myself to spoil myself and at the same time take good care of myself by ensuring I was making some proper meals this weekend. So after running on Saturday I drove home, took a shower, and took the car again to visit the Bon Ton Meat market at the corner of 16 Ave and 29 Street NW. For sure one of the best meat markets in Calgary. I bought myself a nice lambbone (correct English?!) that was going to provide with juicy and tender meat for at least two days. However, I also wanted to take the opportunity to eat mussels (Liesbeth does not like them ...) so I visited the fish market that is very close to the meat market as well. I got an extremely good deal there: a two pounder of mussels from P.E.I. for 8 CAD! I had the mussels for dinner as well as for lunch on Sunday. The lamb was for Sunday's (and Monday's) dinner.
Sunday morning I run another 10km along the Bow River together with Jason, and Dave. We run a nice and easy pace of 5.20 min/km. Again the execellent weather added to the joy. By now I must be ready to do the St. Patrick's Day road race next week. More on that in a next post.

Biggest bale. Je moet alles een keer gedaan hebben, ... ook curling. You have to try ot curling when you live in Canada!

Op het verjaardagsfeestje van Carly zaterdag avond werden we uitgenodigd om de vierde man te zijn bij curling afgelopen zondag. Het was een plaatselijke reunie van de Queens University in Kingsgton, Ontario, waar alumni partners ook welkom waren. Er was iemand uitgevallen, beter twee hollanders om het team compleet maken dan geen vierde persoon dacht men. Curling is zoiets als petangue/jeu de boules, alleen zonder boule. Als je te zacht of te hard gooit en je steen niet in de afgebakende ring rondom het doel terechtkomt telt hij zelfs helemaal niet mee en wordt gelijk verwijderd. Het is vreemd ijs, een gladde ondergrond met erop bevroren kleine bobbeltjes, je kan er daardoor met gewone schoenen best goed op lopen zonder onderuit te gaan (KAN, niet dat dat zo werkt voor Liesbeth!).
Hoe ging het in zijn werk? Aan je schoenen mogen absoluut geen vuil- of stofdeeltjes zitten, dan glijdt de steen niet meer goed, dus vooraf schoenen grondig reinigen, of speciale binnenschoenen gebruiken (komen de badmintonschoenen nog ergens voor van pas!). Tijdens het werpen van de steen heb je op 1 voet een glijschoen aan, met de andere zet je af. Het bleek hartstikke moeilijk te zijn je balans te houden en mooi over het ijs te glijden tijdens afzet/werpen. Ik lag iedere keer op mijn snufferd! Na een paar worpen lukte het me om in die ring te gooien, het is echt niet gemakkelijk hoor! Als je niet gooit sta je met een bezempje klaar om het ijs te boenen om de steen net wat harder te laten gaan. Dat is ook wat je altijd op TV ziet. Ik heb dus nog een enorme smakkerd gemaakt toen ik een beetje meeholde met een steen die behoorlijk snel ging. Bleek perfect te zijn: ik kreeg de prijs voor 'biggest bale' voor mijn mooie 'dood'smak: een bus gevuld met de in Canada wereldberoemde Tim Hortons koffie. Al met al een geslaagde middag, eindigend met wat bier en hapjes. Bedankt Queens Alumni!

At Carly's birthday party last saturday we were invited to join a curling game on sunday. It was an activity of the local chapter of the alumni from Queens University in Kingsgton, Ontario, alumni partners welcome too. Somebody could not make it, so they thought 'better two non-curling dutchies than no fourth person at all'. When you have never seen curling: it is best compared to the french petangue (or jeu de boules), but on ice instead of normal soil. It is quit hard to do: throwing the rock too soft or too hard it does not land in the circle and doesn't count. It is not on normal ice, the ice is covered with little frozen droplets, causing pebbles. That is the reason why, in theory, you can walk on the ice rather easily (CAN, does not count for Liesbeth), and the rocks slide better.
After cleaning all dirt and dust from your shoes we could practice throwing some stones. The balancing thing was hard, I landed flat on my face every single time! In the end, when we were playing a game I even managed to throw two stones in the circle (saved the honours). But ...., ruined my image by falling hard on the ice during the 'brooming' (officially called sweeping I believe) during trying to keep up with a stone that went quite fast. Afterwards,that turned out to be quite good, because for that I received the price for the biggest bale, a can filled with the in Canada world-famous Tim Hortons coffee! It was a very nice afternoon, which ended with some beer and food. Thank you Queens Alumni!