April vloog voorbij. April went by so very fast.

April is voorbij gevlogen. Op 1 april ben ik naar Nederland gevlogen, Sander voor bijna 2 weken achtergelaten in Calgary. Ik vloog Lufthansa, en ik moet zeggen: deutsche punktlichkeit, petje af! Beide vluchten vertrokken exact op tijd en alles is weer net wat beter georganiseerd dan bij Air Canada. Zelfs eten was beter, en men probeert te recyclen en al die pastic verpakkingen te vermijden. Aanradertje! (KLM vliegen vanaf 1 mei a.s., rechtreekse vlucht (!), is natuurlijk een nog betere aanrader).
In NL was ik getuige van de mooiste april maand in de laatste 200 jaar, ik kan het echt beamen. Terwijl in Calgary de sneeuw nog viel zat ik op het terras buiten aan een biertje.
Ik heb het deze keer bewust eens een keer wat rustiger aangedaan en wat minder kriskras het land door gereisd. Wel veel familie bezocht, wat erg gezellig was. Pa en ma gingen dan natuurlijk mee en genoten zichtbaar. Ik heb veel tijd besteed met gewoon samen met hen thuis te zijn, te helpen rondom het huis en met koken. Gerwoon echt samen, was heel fijn. En zalig vond ik het om het gras te verticuteren (??) en om alvast wat plantjes neer te zetten in de tuin bij mijn ouders. In Calgary heb ik het tuinieren opgegeven: het groeisiezoen is enorm kort, de kruiden worden bespoten met allerlei verdelgers door onze landlord, en als het eenmaal goed zomer is gaat er al van alles dood als we een weekendje op pad zijn en de boel verdort. Het gras sproeien vinden we al werk genoeg hier. Ik zie dus wel weer uit naar een hollands tuintje waar ik wat meer eer van mijn werk heb!
Op 15 april ben ik over London weer teruggevlogen. De dag erna is de co-piloot van dezelfde Air Canada vlucht uit de cockpit gehaald net voor vertrek vanwege teveel drankgebruik. Die vertraging heb ik gelukkig gemist.
Eenmaal weer terug in Calgary waren Sander en ik hartstikke blij elkaar weer te zien. Blij weer op mijn eigen stekje terug te zijn maar ik moet toch altijd weer acclimatiseren, zo'n beetje van "Wat doe ik in hemels naam hier aan de andere kant van de wereld?". Die omschakeling blijft lastig. Gelukkig heeft Sander zich ook erg goed vermaakt in mijn afwezigheid, hij is zelfs lekker een dagje gaan skieen met vrienden. En onze hardloopvrienden hebben hem enorm goed "verzorgd" met twee lekkere maaltijden. Laat Sander maar schuiven!




April has gone by so fast!. April 1st I flew to Amsterdam, leaving Sander in Calgary for two weeks. I was flying Lufthansa and experienced real "German punktlichkeit". Flights on time, better food, although flying is devastating for the environment they at least do not add extra to it by using al kinds of plastic ware on their flights and the recycle. Definitely the best thing, apart from the direct KLM flights to Amsterdam starting May 1st.
In the Netherlands I experienced the best April weather in the last two centuries. I was having beer outside on a terras while it still snowed in Calgary!
I did not travel and visit that many people as uasually but kept it too some family visits, joined by my parents. It was very good just to be with my parents, do add jobs around the house and garden, cook etc. Spending time with them is why I go there, and that worked out very well this time. I especially enjoyed verticulating (?? english?) the grass and planting annuals in the garden. I miss having my own dutch garden. The short gardening season in Calgary, the dying plants after a weekend-outing in summer and the enormous amount of poison my landlord uses on our garden don't make gardening very appealing to me here.
April 15th I flew back over London. The next day the Air Canada co-pilot was taken from the cockpit just before take-off because he had too much alcohol. Luckily I missed that delay!
Back in Calgary Sander and me were so happy to see each other again. I'm always glad to be back home again, but I always experience a lost feeling too, "What am I doing here at the other end of the earth?". That part is still difficult after every visit. I am happy that Sander also had a good time while I was gone. He skied a day woth friends and our running buddies took care of him very well, taking care of him inviting him for dinner twice. Way to go Sander!