Merry Christmas

Onze voortuin??



Our front yard??

Het witte kerstplaatje is wel compleet nu. Finally white christmas weather.

We hebben er dit jaar lang op moeten wachten maar sinds anderhalve week is het hier volop winter. Deze week heeft het al iedere dag een beetje gesneeuwd, we blijven fit alleen al door al het sneeuwschuiven! Er ligt nu geloof ik zo'n 30 tot 40 cm, vrij veel voor hier. Eerst lag er niet genoeg sneeuw om te skieen, nu is het veel te koud om lang buiten te zijn. Vandaag is het slechts -12, maar afgelopen weekend en maandag was het overdag tussen de -25 en -30 graden hier. Brrrr...., met de windchill factor ebij kom je dan ergens bij de -42graden uit. Vandaag heb ik met het skieen een reuze echte bivakmuts gedragen, en afgezien van koude tenen en het puntje van mijn neus dat toch wel ging bevriezen, had ik geen last van de koude. Ik had dan ook mijn thermo ondergoed, 2 truien plus de gebruikelijke skikleding aan.


Afgelopen weekend, toen het dus wel echt koud was (dat merk je als de lucht die je inademt zo koud is dat het pijn doet om te ademen), hebben we wel gewoon meegedaan met een cross-country race. We ploegden door flink wat sneeuw heen, dat was nog wel het zwaarste aan de gehele race. Het was voor mij de allereerste XC race, ik ben genoeg opgeknapt om kleinere afstanden te kunnen lopen nu. Sander deed als echte pro de 8 km race, na 48 minuten was hij wel blij weer binnen te zijn. De plaatjes zijn dit keer wat minder herkenbaar, iedereen liep 'vermomd' met mutsen, sneeuwbrillen en de grootste skiwanten die men thuis had kunnen vinden.


We beginnen al af te tellen, komende zondag tegen de avond vertrekken we hier. We zijn van 22 december t/m 10 januari in Nederland. Hopelijk zijn we in de gelegenheid velen van jullie weer te zien. Wij willen iedereen alvast en hele fijne kerst en een super 2009 toe wensen!

Liesbeth.

We had to wait a long time before winter really kicked in this year in Calgary, but now the real white christmas world is finally here! Lots of snow, shovelling snow has been our dali exercise this week. Today I have been skiing at COP at -12 degrees, wearing my baclava, thermal underwear and two sweaters. It wasn't so bas except for cold toes and the tip of my nose freezing in every run down. Today was not very cold compared to the beginning of this week when daytime temperatures ranged between -25 and -30 degrees (down to -42 with wind chill!).

Last saturday, when it was about -22 degrees, we participated in the cross-country run. All bundled up, with huge hats, mits and snow goggles. It was my first XC race, I can finally do little distance runs again! Sander did the full race, and was happy to be back in again after 48 minutes.

We are looking forward to our vacation now, we will be visiting as many family and friends as possible over the next 3 weeks (dec 22 - jan 10).
We want to wish you all a merry christmas and all the best for 2009!

Liesbeth.

Calgary Drop-Inn Centre & Sarah Brightman: Grote contrasten. Big contrasts.

Zondagavond eten geserveerd bij een van de daklozen centra hier in Calgary, gisteravond naar een glamour concert geweest van Sarah Brightman. Ik moet zeggen dat ik dat gisteravond wel als een erg groot contrast ervaarde, echt van het ene in het andere uiterste. Maakt me weer extra dankbaar voor hoe goed we het hebben!

Ik had me mentaal voorbereid voor zondag en verwachtte massa's zwervers en drugsverslaafden, net zoals er in Rotterdam heel wat rondliepen. Het aantal mensen dat er zichtbaar slecht aan toe was in het Drop-Inn Centre viel me daarom juist zo mee, bij misschien wel de helft zou je niet direct zeggen dat ze geen dak boven hun hoofd hebben. En eigenlijk is dat des te schrijnender: er zijn vooral zoveel mensen dakloos (er zijn immers een aantal van dit soort centra, dit was er slechts 1 van), en velen van hebben hebben wel gewoon een baan(tje) maar kunnen zich desondanks geen dak boven hun hoofd veroorloven. Onder deze omstandigheden is het natuurlijk erg moeilijk om je werk fatsoenlijk te doen en je baan te behouden! Ik vind dat dit land toch heel wat beter sociale voorzieningen nodig heeft, dat ieder voor zich principe werkt gewoon niet! Een fatsoenlijke uitkering, huurbescherming en sociale woningbouw (minimaal aanwezig hier) zijn zo gek nog niet!

En dan Sarah Brightman's concert gisteravond hier in Calgary, in het echt klonk ze nog wel beter dan op een CD, werkelijk prachtig! De show was ook mooi, vooral het waterballet bij la luna was prachtig, vond ik. Sarah plus 8 danseressen lagen hierbij eigenlijk op het podium en via levensgrote spiegels werd dit op het podium geprojecteerd. Zeker de moeite waard, ik raad iedereen aan te gaan kijken als je in de mogelijkheid bent. Ik heb genoten!

After yesterdays concert of Sarah Brightman I was thinking about the huge contrast between sundays visit to the Drop-Inn Centre and monday evening glamarous concert of Sarah Brightman. I am happy to be able to attend both, that's for sure. I am so fortunate that we are able to live so well.

I had braced myself to see a lot of misery at the Drop-Inn Centre, comparing their situation with the homeless in Rotterdam, which are mostly drug addicts and mentally handicapped people. So I was amazed by the enormous amount of homeless in the Drop-Inn Centre (it's only one of the centres here in Calgary, more are present here) but also by the large percentage of people that you would not expect to be in this situation. Meeting these people somewhere around town, for about half of them I would not think they were homeless. And that is the most disturbing part: so many people here actually work and still are not able to afford a house. It's very hard to do a good job, or keep your job, this way! I think better social security, renters protection and more lower income housing is really necessary here, these people deserve better!

And then the concert, Sarah sings even better live than on CD, it sounded amazing! Her show was beautiful too, I especially liked the la luna water ballet, in which Sarah and dancers were actually lying on the floor and a huge mirror was used to project their image. I can recommend anyone to go and see this show, I loved it!

Weekend in het teken van sneeuw. Snowy weekend.

Gisteren, zaterdag, zag het er best grijzig uit en webcam's in de skigebieden gaven ook een donker en sneeuwerig beeld. Aangezien dat niet echt lekker skied (zonder zicht) keken we even naar langlaufmogelijkheden: alleen vrij ver weg in Lake Louise waren de condities goed genoeg. We hadden er geen 2 uur rijden voor over dus besloten een mooie sneeuwwandeling te maken in de bossen bij Banff, net iets minder ver weg. We hebben genoten, er viel een beetje sneeuw, soms een voorichtig zonnetje en we waren de enigen op het pad 'smiddags.
Vanochtend de verrassing: het was opeens helemaal wit in Calgary, de winter is nu hier echt begonnen denken wij. Het sneeuwt al de hele dag, er wordt een laagje van minstens 10 cm voorspeld. Het is prachtig, de sneeuw blijft echt op alle takken liggen. Vanavond moeten we nog wel de weg op, we gaan eten serveren voor de daklozen in het Calgary Drop-In Centre. Ik denk dat als we vanavond thuiskomen nog veel dankbaarder voor ons lekkere huis zullen zijn dan we gewoonlijk al zijn!


Yesterday we decided skiing was no option because it would be snowing in the mountains and for good snow for cross country skiing we had to drive all the way to Lake Louise. So we changed our plans and did a snow hike in Banff. It was so peacefull, quit and beautiful!

This morning Calgary was white!! It is so beautiful in our garden with all the snow on the branches of trees. The snow will stick around this time, I think. Winter has really started today! We will have to drive through all the snow today though, we will be volunteering at the Drop-InnCentre to serve food to the homeless. That will make us even more happy and thankfull for our own nice and cosy house. How blessed we are!

Zoolights and COP

We zijn hier al zo'n 2 tot 3 weken in kerstsfeer. De mensen beginnen al lekker vroeg met het optakelen van hun huis, met heeeel veeeeel lichtjes in aaaaaallllerlei kleuren. Ach, je moet hier toch wat in donkere, koude tijden. Afgelopen zaterdag hebben we ook even met de kersttraditie meegedaan en zijn we naar de lichtversiering in de dierentuin gaan kijken, de zoolights. Dieren zijn er dan niet echt te zien, ze zitten binnen of zijn gewoon in het donker niet te ontdekken in hun verblijven, maar de hele dierentuin is versierd. Er branden vuurkorven op vele plaatsen, kortom alles om zo sfeervol mogelijk over te komen. Hier de foto's:




Gisteren heb ik voor het eerst op de skihelling "gewerkt", het was nog niet zo druk dus ik heb vooral 3 uur lang geskied, gecheckt of mensen na valpartijen OK waren en opgewarmd met koffie. Wel leuk, en als bonus is mijn achilles het heel redelijk blijven doen. Niet onbelangrijk!

Last saturday we got into the Calgary tradition of the zoolights. Nice atmosphere with all the lights, firepits and so more.
Yesterday I volunteered at COP for the first time. I spend the morning skiing the one run that was open, warming up with coffee in between. It was not very busy, so there was not a lot of work for me to do. But is was nice skiing again, my achilles was holding up too (very important to me!).

Hoe verloopt het leven van alledag nu voor mij? How's daily for me nowadays?

Waarom heb ik nu minder tijd om te bloggen dan toen ik nog werkte? Tja, ik weet niet. Minder efficient, geen lunchtijd meer waarin ik me verveelde. Dat laatste is denk ik de belangrijkste reden.
Tijdens mijn bezoekje in Nederland heeft het moederbord van onze oude trouwe PC het begeven. Nou, zonder PC lijkt het wel alsof ik inderdaad aan de andere kant van de wereld leef, na anderhalve dag stonden we al in Best Buy voor een nieuwe. Allemaal prachtig natuurlijk, lekekr snel, alles werkte zonder problemen. Maar er komt een punt met frustraties: je merkt opeens op dat je toch nog wel wat dingen niet gebackuped had (met dank aan Rob, daar heb ik alsnog wat bestanden uitgelezen van onze oude hard disk), en ik erger me nog steeds dood (ja, na 4 weken nog!) dat onze scanner door HP als te oud beoordeeld was en er geen drivers meer voor Vista voor gemaakt zijn. Ik heb al heel wat tijd gespendeerd om desnoods illegale drivers op te sporen, of vervangende drivers van andere scanners, of onder XP compatibility te draaien, of drivers voor onder Linux etc etc. Al met al heb ik nu heel wat geleerd van Linux Ubuntu onder VMware en van WIndows XP onder VMware of Windows Virtual PC. Maar de scanner werkt nog steeds niet. Als ik hiervoor betaald had geworden hadden we al heeeel wat nieuwe scanners voor dat geld kunnen kopen. Het zal wellicht toch op ene nieuwe scanner gaan uitlopen, alhoewel ik me nog niet gewonnen geef ....

Nou, dit hele stuk was wellicht om te geeuwen voor iedereen die zich niet kan opwinden over wat er niet wekrt aan PC's, dus ik zal dit onderwerp maar snel afsluiten om geen lezers te verliezen.
Ik vond dat ik na mijn 2 maanden vakantie vieren in ieder geval bezigheden buiten de deur moest gaan zoeken. Ik geloof dat ik nooit meer bang hoef te zijn dat ik me thuis ga vervelen, dat is me wel duidelijk geworden in de afgelopen 3 maanden. Maar voor langere tijd is het gewoon niet goed om zo weinig contacten te hebben overdag en ik voel me wel een beetje nutteloos. Het is ook wel een soort eringeslagen schuldgevoel dat je hoort te werken, dat is me blijkbaar enorm meegegeven van thuis.
Ik heb mijn CV aan nog een aantal revisies onderworpen en helemaal Canadees gemaakt. Vooral de opmaak is behoorlijk anders dan in Nederland en er zijn wat andere do's and don'ts. Het is weer helemaal een CV dat gericht is op IT werk. Ik heb besloten dat in dat werk er part time interessante dingen te doen zijn, wat praktisch gezien in onderzoekswerk niet echt mogelijk is. Het probleem is dat de Canadese IT-werkgever nog niet gewend is aan part-time werkers en het nog behoorlijk moeilijk zal gaan zijn deeltijdwerk te vinden als ontwikkelaar. Mijn CV ligt nu bij een uitzendbureau, maar met de huidige economische dip lijkt er niet veel hoop te zijn. Maar wie weet, na de kerstdagen trekt het wellicht wel weer bij. Ik had een tijdje terug wel 3 advertenties voor parttime ontwikkelaars gezien, dus het moet toch wel mogelijk gaan zijn iets te vinden.
Verder heb ik zeker de afgelopen tijd niet stil gezeten:
Ik heb me in het Shell circuit gestort twee weken terug en ben op koffie ochtend geweest. Er is een vrijwilligersorganisatie voor Shell expat partners om elkaar info te geven, elkaar op weg te helpen als je net uit het buitenland komt na een verhuizing, en gewoon voor de gezelligheid. Het was erg gezellig, zeker voor herhaling vatbaar. En heel goed om gewoon je kringetje uit te breiden en minder thuis te zitten.
Ondertussen ben ik aangenomen als snow friend in Canada Olympic Park, op de olympische ski-helling dus. Ik ga 1 ochtend in de week op de skihelling werken: wat checken of dingen veilig zijn, helpen bij kinder skiles, mensen leren hoe ze de (stoeltjes)lift in moeten stappen, etc. Normaal gesproken zou dit werk al 2 weken geleden begonnen zijn maar de sneeuw heeft dit jaar erg lang op zich laten wachten en het park opent pas 29 november. Dus pas volgende week meer over mijn carriere op de skihelling!
Verder ben ik afgelopen vrijdagochtend als vrijwilliger natuurwerk gaan doen, we hebben de onderkant van de stam van zo'n 200 bomen ingepakt met gaas om te zorgen dat de bevers die vanuit de rivier komen zwemmen de bomen niet kapot knagen als de riveier buiten zijn oevers treed. Ze willen in totaal zo'n twee tot drieduizend bomen in gaan pakken daar, de we zullen nog wel een paar keer gevraagd worden.

Dus iets met sport, iets met natuur, wat nog ontbreekt is vrijwilligerswerk met mensen, bjvoorbeeld daklozen, ouderen of iets dergelijks. Ik ga over 2 weken een keer eten serveren bij het Calgary Drop-in center, een organisatie die vooral in de winter hard nodig is voor de daklozen.
Nou, me dunkt dat er uit al dit soort activiteiten genoeg dingen zullen gaan rollen om mij uit huis te halen. Ik heb ondertussen ook een microsoft boek besteld zodat ik kan gaan studeren voor officiele Microsoft diploma's, altijd goed voor mijn CV. En de komende tijd proberen nog contacten aan te boren voor parttime werk als ontwikkelaar, baantjes krijgen werkt hier veel meer langs wie je kent dan langs echte sollicitaties. Netwerken dus! Wie een job voor me heeft: 12 jaar Oracle database en forms ontwikkelaar, en startend C# en ASP.NET web page ontwikkelaar. Tijdelijk, op contract of uur basis, of part-time, als het maar flexibel is!

Why do I have less time to blog nowadays? Less boring lunch hours probably?
During my visit in the Netherlands the motherboard of our old PC blew up, and after one and half day without a PC I was really feeling like I was living on the other end of the world. So straight to Best But to get a new one! Very happy, everything works ereally fast now, until I discovered I missed some files (not very important, but just really annoying to miss them) and that HP did not support my still perfect scanner anymore under Vista. SO thanks to Rob I was able to copy some files from my old hard drive! But that scanner is still frustrating me enormously!!!!! Other drivers, illegal drivers, drivers under Linux, XP compatibility mode, I tried a lot but still no success. Though I did learn a lot know about Ubuntu Linux under VMware or XP windows under VMware or Windows Virtual PC! If I had been paid for all these efforts we could have bought lots of new scannerd already! Probably I will end up buying a new scanner anyway, but for now I'm still not giving up on it!

Afraid of losing all my readers who cannot really care about annoying PC stuff I will switch subjects now ....
After my 2 month vacation I planned to find more activities to get me out of our house. I do not think I will ever have to be afraid again that I will get bored being at home, That has become very clear to me the last 3 months. But in the long run I want more social contact during day time and I do feel a bit useless being at home all the time. And apart from that it is clear to me that there is a kind of a guilty feeling because I am supposed to work. So although I think it is nonsense that only a paid job counts, that is still lingering in the back of my mind as part of my upbringing. Must shed that one!
So I started updating my resume and made it look like a Canadian resume. The lay-out is different and there are some different do's and don'ts. It is totally directed to IT work again, since I have decided that in that kind of work part time work is practivally possible. In research part time is not practical, in general only less interesting lab/research work can be done part-time. The problem is that employers here are still less willing to hire part time workers, so finding a job can be hard in these economically down days. I went to a job agency last week, but for now there is not much hope, especially not for parttime work. A couple of months ago I did see 3 adds for parttime IT jobs, so who nows what january might bring.
But I have been pretty active, and successfull, in starting socializing:
I went to a Shell coffee morning for expat spouses. Is is a volntary organization to inform people who are new in Calgary and also to get to know people and socialize. Definitely something to do on a regular basis.
I landed my forst volunteer job as a snow friend at Canada Olympic Park. I will work at the ski slope for one morning per week, checking stuff for safety, help out with kids ski lessons etc. It's a pitty the weather was not cooperating, otherwise it would have started last week already. Now you'll have to wait till after Nov. 19 to hear about my career at COP!
I also started nayrue volunteering work last friday morning, wrapping trees with wire in Fish Creek Park. That's to prevent the beavers from damaging the trees when this area is flooded. We managed to do about 200, but we will be asked again since they plan to wrap 2 to 3 thousand tress this way!
So I now do something with sports, something with nature/environment, what is missing is something for people, like the elderly or homeless. In two weeks I am going to volunteer in the Drop In centre, serving meals.
So I guess I will see which of all these activities suits me best and where I want to spend my time on. In the meantime I ordered a Microsoft book to start studying for official Microsoft exams, always good for my resume. I will spend some more time on trying to land a parttime IT job, networking is the word here. Landing jobs over here is more a matter of knowing people then it is in Europe! To summarize: part time job wanted (contract, hourly basis, part- time, whatever, as long as there is flexibility!) for a 12 year experienced Oracle database/forms designer/developer with starting knowledge of C# and ASP.NET web interfaces.

Tante Riet

Hallo! Vreselijk lang niet geblogd, ik lijk het veel drukker te hebben nu dan toen ik een baan had! Maar ik zal mijn leven weer beteren en wat regelmatiger schrijven.
Eind oktober/begin november was ik 10 dagen in Nederland. En allereerst, ter nagedachtenis aan tante Riet: ze was gestorven net voor ik naar Nederland zou gaan en de dag nadat ik aangekomen was was haar begrafenis. Ik vond het fijn in de gelegenheid te zijn daar naar toe te gaan, het kan toch bijna geen toeval zijn... Mijn tante was een erg sterke vrouw, de enige in onze familie die het durfde tgen mijn opa in te gaan! Dat maakte op mij als kind een enorme indruk, ik vond meestal dat ze groot gelijk had en bedacht me dat ik eens ook tegen opa zou zeggen als ik dacht dat hij ongelijk had. Met mijn opa was helemaal niets mis hoor, maar sterke meningen horen blijkbaar bij onze familie(!). Maar om terug te komen op tante Riet: de laatste twee jaar wist ze dat ze niet lang meer te leven zou hebben. Haar grootste wens was het om nog de geboorte van haar achter-kleinkind mee te kunnen maken. En gelukkig was haar dat inderdaad gegund. Tante Riet, rust zacht.



Hi! Very long time since I blogged. It seemes without work I am way more busy then before. So a little update on the past few weeks and I promise to blog a little more regular in the near future!
Last week of October and the beginning of November I spent 10 days in the Netherlands. First of all: im remembrance of my aunt Riet (picture above), she died just before I left for the Netherlands and I was happy to be able to go to her funeral the day after arriving in the Netherlands. She was a very strong woman, the only person in our family who dared to talk back to my grand father. That made a huge impression on me as a kid, and mostly I thought she was right and that one day I would talk back to him too! He was OK of course, but strong opinions seem to be a part of our family. Back to my aunt: for the last 2 years she knew she was ill and would not live very long anymore. Her biggest wish, being able to live long enough to see her great-grandchild was given to her. Aunt Riet, rest in peace.

Catch up

We hebben weer een tijdje niet geblogd dus er is wel weer wat te melden. Liesbeth is voor iets meer dan een week bij haar ouders geweest en ze is verleden week zondag al weer terug gekomen. Terwijl Liesbeth bij haar ouders was heb ik met plezier de tweede race van de cross-country serie (hard)gelopen, t.w. de Confederation Relay race. Ieder team bestaat uit 3 deelnemers en ik liep samen met Cen en Jason die ik beiden ken van de 10Km Roadrunners hardloopgroep. Ongeveer 100 teams deden mee zodat dit met zekerheid de cross-country race is met de grootste deelname. De race is echter een van de makkelijkere races omdat het parcours slechts 3.5 km lang is. Zo verscheen het echter niet voor mij. Het was namelijk koud, iets onder het nul punt, en reeds in het warmlopen had ik problemen met ademhalen, stramme spieren, etc., en wist ik dat het moeilijk ging worden. Ik startte als laatste loper in ons team en het duurde wel 1.5km voor ik warm was en ik mijn tempo een beetje op kon voeren. Net zoals de eerste cross country race, moesten de deelnemers ook nu twee keer door het water hoewel het nu twee kleine smalle beekjes waren zodat de nattigheid to (ver) beneden de knieen beperkt bleef. Mijn tijd was niet slecht maar ook niet opzienbarend. Na de race was er de gebruikelijk gezellige potluck met soep en dessert (vooral veel koekjes, en brownies!) en heb ik de rest van de zondag rustig aangedaan.
Jason en zijn vrouw Carol hadden me uitgenodigd voor een Halloween feestje bij hun thuis op Halloween avond, de 31ste oktober. Omdat mensen op dit feest verkleed komen deed ik navraag bij de mensen van de hardloop club waar ik dat het best kon doen. Carla vertelde mij dat zij altijd succes heeft bij Value Village. Zodoende besloot ik op de zaterdag voor Halloween daar heen te gaan maar dat was niet zo een goed idee omdat heel veel anderen dat idee ook hadden en ik houd er niet van om in de drukte te shoppen. Ik heb echter doorgezet en uiteindelijk gekozen voor een geest costuum (zie foto's). Ik heb erg genoten van het feestje ook al omdat dit mijn eerste Halloween feestje was. Jason en Carol hadden erg hun best gedaan om hun huis in Halloween stemming te brengen met engelenhaar, vleermuizen, lijken, en schilderijen met enge afbeeldingen erop. Dank voor de uitnodiging Jason en Carol!

Gisteren heb ik de derde race in de cross country competitie gelopen. Dit keer was het in Edworthy park, dichtbij de plek waar de 10km groep altijd traint. Liesbeth was had zich als vrijwilliger aangemeld en ze mocht dit keer bij de finish staan.
Dit was de eerste keer dat ik liep op schoenen met spikes. Wow, wat maakt dat een verschil als het om grip gaat. Het parcours was ijzig en modderig en bevatte veel scherpe draaien op smalle paden. Natuurlijk was er ook een zeer stijle helling die we moesten beklimmen. Het was lekker weer, zo'n 7 graden Celsius en ik vloog over het parcours. Ik behaalde mijn beste classering in een cross country race en het was ook de eerste keer dat ik Jason voor bleef in een dergelijke race.


We have a little catch up to do on the blog again. Liesbeth has been to her parents for a little more than a week and she came back last Sunday. More abouther trip below. During the time Liesbeth was with her parents I enjoyed running another roadrunners XC race, viz. the Confederation race. I run in the relay team with Cen an Jason. There were some 100 teams competing so this for sure is the biggest (in turn out) of all the XC races. However, it is only a mild 3.5 Km coarse at least that is how it appeared to me at first. The problem was that is was cold, just below freezing point, and already in the warm up I new it was not going to be easy for me. I had trouble breathing and fighting the cold. I started as the third person in our relay after Cen and Jason and it took me 1.5 km to get warmed up (going up hill does help here.) Like the first XC race, we had to go through water twice as well although this time it was only a small creek we had to pass. After the race we enjoyed the potluck and I relaxedfor the rest of the day.
Jason and his wife Carol invited me to their Halloween party on the 31st of October. I asked around where best to shop for some costume and Carla told me to go to Value Village and so I did on the Saturday before Halloween.

Not good, everybody else had the same idea and, hence, it was crowded and I do not like that very much. Anyway I committed myself to finding a nice costume and settled for a ghost costume (see pictures). I really enjoyed the party, the more since I never attended a Halloween party before. Jason and Carol had done their utmost best to transform their house into a scary place with bad mans, and spider webs, and scary images galore. The company of the other guests I enjoyed a lot too. Thanks for the invitation Jason and Carol!

Yesterday I ran the third race of the XC series, the Edworthy Park race. Liesbeth volunteered at the finish line. This race was the first I ran on spikes. Wow, what a difference that makes. The course was icy and muddy and the path had lots of sharp turns and, of course, a steep hill to climb. The weather was very nice (7 degrees Celsius) and I flew over the coarse. I achieved my best finish ranking of all the XC's I have participated in sofar and I managed to beat Jason for the first time in an XC race.

Happy thanksgiving!

Afgelopen maandag, 13 oktober, hebben we thanksgiving gevierd bij Sander's collega Rob, zijn vrouw Annette en hun kinderen. Thanksgiving is hier een echt familiefeest, bijna net zo belangrkijk als kerstmis. Dat geeft heel wat gereis in zo'n groot land! Traditiegetrouw eet je een enorme kalkoen, aardappelpuree (van gewone of zoete aardappelen) en is er gravy (jus) en cranberry saus. Met appel of pumpkin pie (pompoentaart) als toetje. Er was nog veel meer op tafel afgelopen maandag, maar dit zijn de classics zo te zeggen. Annette wilde vast geen twee weken kalkoen eten en net als vorig jaar hadden ze Rob's collega's uitgenodigd voor het thanksgiving diner. En ik vind het heel knap, ze maakt kalkoen of ze al jaren ervaring heeft! Rob, Annette, nogmaals bedankt voor jullie uitnodiging en het inbrengen van de canadese tradities.
Wat trouwens voor ons heel vreemd is: wij kenden thanksgiving als een feestdag ergens eind november in Amerika. Het is tevens de start van het kerstmis shopping seizoen daar. Maar hier is het ruim 6 weken eerder, hoe dat verschil ontstaan is moeten we nog eens opzoeken op wikipedia of zo. In ieder geval heel goed, de traditie met al die lange weekends (vrije maandagen) hier, heel plezierig!

We had a great thanksgiving diner at the house of Sander's colleague Rob, his wive Annette en their children. Rob and Annette are dutch too, so it is marvellous how Annette cooks the traditional turkey diner for us, like she has been doing that all here life. Good job Annette! We were very happy that they did not want to eat turkey for two full weeks and therefore invited us/Rob's collaegues. It was already the second year we had thanksgiving at their house. Thanks again for inviting us!
We knew thanksgiving from our time living in teh States as a holiday in the end of novemeber, the christmas season shopping opener. We will have to look up on Wikipedia why Canada and America have these hlidays more than 6 weeks apart. You would think it is the same tradition and holiday. However, we love all these free mondays and long weekends they have over here. Great tradition Canada!

Rennen, rennen en rodeo. Running, running and rodeo.

Hi, dit keer vooral veel foto's en ik zal proberen niet te langdradig te zijn met de tekst. Ten eerste, vorige week zaterdagochtehnd, in alle vroegte (!! 5.45 op, om 7.15 melden bij de start, het is dan net licht aan het worden) heeft Sander weer heel knap een halve marathon gelopen in iets meer dan 1 uur en 38 minuten. Hij was 'er in geluisd': het zou een makkelijk vlak parcours zijn, maar dat parcours was gewijzigd en bevatte nu heel wat geniepige kleine heuveltjes. Was dus heel zwaar, en daarom was die 1.38 een erg goede tijd.


Dit weekend eerst pa en ma opgebeld, die waren vandaag 57 jaar getrouwd. Ze hadden het zelf dit keer eigenlijk vergeten, pas 's middags kwamen ze erachter dat het hun trouwdag was. Verder begon deze zaterdag het cross country seizoen van de Calgary Roadrunners: 10 races over echt steil terrein in parken her en der in Calgary en omgeving. Iedere race is ongeveer 8 km, start gelukkig op een christelijke tijd (12 uur zaterdagochtend) en na afloop is er warme soep en een overvloed aan desserts (meest chocolade, koeken, cake en taartachtige dingen). Om te voorkomen dat ik in een overmoedige bui mezelf ook inschrijf voor de halve afstand had ik me vooraf als cours marshall aangemeld: ergens op het parcours een kruising bewaken en zorgen dat lopers niet een foute afslag nemen. Het parcours was echt leuk, ze moesten twee keer een snelstromende rivier over. Het water stond maar tot aan je kuiten maar de stroming is toch nog erg sterk. Echte croos-country dus, iederen nat, vies en modderig. Sander was ook nog gevallen bij het opklimmen van de steile kant, dus die was extra vuil. Kortom, veel vermaak en plezier gehad met alle anderen.


Vandaag, zondag, wilden we weer eens iets anders doen dan onze gebruikelijke sportieve bezigheden. We zijn naar de finale geweest van het Canadese rodeo kampioenschap, hier in Calgary. Van dichtbij gezien hoe de stoere mannen op de paarden en stieren klimmen voor de start, dat gebeurde pal onder onze neus. Verder worden er ook kleine kalfjes gevangen met lasso's of met de blote handen, er zjn wedstrijden koeien drijven, en de dames racen om het hardts om een parcours heen met een paar vaten. Tijdens de Stampede waren we nog nooit naar de rodeo geweest, dus dit was een uitgelezen gelegenheid. Er was erg veel variatie, wat een vakmanschap hebben die mensen. Het meest imposante is toch wel de twee mannen die de stieren afleiden als een deelnemer gevaar loopt. Terwijl de stier fanatiek probeert de op de grond liggende berijder flink op de horens te nemen gooit zo'n man zich daar gewoon tussen. Petje af hoor! Het was ook goed om te zien dat als er iets fout gaat men meteen klaar staat om een touw door te snijden om te voorkomen dat een dier stikt. Dat viel me honderd procent mee. Wist je trouwens dat dit soort wedstrijden ontstaan zijn omdat men in het begin van de vorige eeuw bang was dat deze oude vaardigheden zouden verdwijnen in het moderne tijdperk van auto's en machines? Nooit geweten voordat ik hier kwam wonen.


Hi, mainly pics this time. First of all, last week Sander finished another half marathon again, in a little over 1 hour and 38 minutes. We had to get up at 5.45 am, be there at 7.15, it was still not fully daylight. He was "tricked into this race": he was infomred it was a flat course, but the course was changed this year ... with lots of hilly sections! Pretty hard, so his 1.38 was a very good result.

This saturday, october 4th, my mom and dad celebrated their 57rh wedding anniversary. It wasn't until in the afternoon that they thought about this special day theirselves!
This day was also the start of the Calgary cross-country season: 10 trail races, often with steep hills in parks everywhere in and around Calgary. Each race is about 8 km, starts at a decent time (at noon, thank god!) and ends with hot soup and a huge selection of desserts. In order to prevent myself from registring for the half distance in a brave moment I had volunteered to be a course marshall. The course was a real cross-country with two Elbow river crossings, ankle to calve-deep. Even with the water being this low the pull of the river was very forcefull. So everybody ended the way you are supposed too: wet, dirty and muddy. Especially Sander, since he had trouble climbing the steep wall out of the river and fell in the mud. So, classic fun!

Today, sunday, we went to see the Canadian rodeo championship. We hadn't yet visited the rodeo during the Stampede, so this was a perfect opportunity. We were very close to the place where the cowboys got on their horses and bulls. So much craftmanship, and so much variation in one rodeo (saddle bronc riding, bare back riding, bull riding, rope tieing, barrel riding, catlle pending etc etc). We had a lot of respect for the two cowboys that district the bulls whenever a rider is in danger. While the bull tries really hard to horn the rider on the ground these guys just throw themselves in between rider and bull, how brave! It was also good to see that whenever something goes wrong the men try not to harm any animal. They were very fast cutting a rope to eliminate any danger of a little calf choking. That was a lot better tahn I had anticipated before hand. Before I came to Calgary I did not know that these races and stampedes were organized in the old days because people were afraid all this old craftmanship would be gone once cars and machines would rule!

Ons bezoek is weer verder gereisd. Our visitors hit the road again.

Ons bezoek van afgelopen week, Fleur en Dirk, zijn vanmorgen weer vertrokken. Nog even de laatste foto, genomen net voor vertrek ...



Fleur and Dirk, our visitors of this week, have left this morning. Last picture before they took off ...

Dit keer is het gelukt om de tent mee te nemen met kamperen. This time we managed to bring the tent on our camping trip.

Vrijdag om half 5 in de middag reden we in een schitterend zonnetje richting de Rockies. Het weer was beter dan dan verwacht, voor zaterdag was er ook redelijk weer voorspeld, en op zondag zouden we wel zien of het niet al te koud of regenachtig zou zijn. Dit waarschijnlijk laatste mooie weer wilden we benutten om nog een weekendje te kamperen in de bergen. Na aankomst stond ons tentje al snel, het vuurtje was zo aangestoken, en het eten plus wijn kwam kant en klaar uit de koelbox. We hebben het kampvuurtje flink hoog opgestookt en hebben tot wel half 11 lekker in de vlammetjes gestaard. Heerlijk rustgevend! Sander wordt een echte pro in het kampvuur aanmaken, we hebben een klein bijltje gekocht dit voorjaar. Net echte Canadezen hoor!
De volgende morgen was het zonnetje er volop maar het was toch best fris als het 's nachts zo rond het vriespunt komt. Geen nood, daar hadden we op gerekend: we hadden mutsen en wanten bij ons! Zaterdagmiddag hebben we een niet al te lange maar wel steile klim gedaan van Lake Louise naar Lake Agnes, prachtige uitzichten! Fish and chips gegeten in (met een gezonde salade hoor) in een engelse pub, en daarna weer lekker een hele avond op de camping naar ekaar en naar de vlammetjes. Zondag de tent nog net droog ingepakt, maar daarna werd de koffie toch iets verdund door de regen. Geen nood, hier hadden we rekening mee gehouden. Snel naar de hot springs gereden in Banff en heerlijk 2 uurtjes doorgebracht in het zwembad met 40 graden celsius water uit de hete bronnen. Het weekend dat toch al niet meer stuk kon besloten met een verlate lunch in diner in Canmore. Diners zijn toch zeker een van mijn meest favoriete eetgelegenheden!

Momenteel hebben we weer Europese gasten, wat we altijd heel gezellig vinden. Het zijn mijn nichtje Fleur (eigenlijk achternichtje, geloof ik) met haar man Dirk, onze belgische tak van de familie. Gisteren na aankomst al flink bijgekletst tijdens lunch en dinner, in de tijd daartussen hebben ze het centrum van Calgary verkend. Vandaag zijn ze dinosaurussen zoeken in Drumheller. Tegen etenstijd zien we ze straks wel weer verschijnen. Als dank voor het opdekken van de bedjes nemen ze ons vanavond lekker mee uit eten.
Ik benieuwd wie onze volgende gasten gaan zijn??



Last friday, 4.30 pm, we started our camping trip to the Rockies. The weather on friday was way better than the forecast, for sateruday the forecast wasn't to bad either, only sunday the weather might be a bit too cold or rainy. Big chance this would be the last weekend with nice weather, so we had decided we surely had to take advantage of that. We arrived early on the camp site in Banff, Sander lit our camp fire like a Canadaian pro and dinner and wine came straight out of our cooler! A great relaxing evening, we sat by the fire until 10.30 pm or so.
The next morning the sun was out but it felt pretty crips during breakfast. Not to worry, we had anticipated that: we brought our hats and gloves along! Saturday afternoon we did a not too long but rather steep hike from Lake Louise to Lake Agnes. Beautiful views! After good fish and chips (plus salad to make it a reasonably healthy dinner) in an english pub in Banff, we spent the rest of the evening in front of our camp fire, looking both at each other and the flames.
We managed to pack a dry tent just before the rain started to dilute our breakfast coffee. No worries, we had anticipated that also: we had brought our swim suits and drove to the Banff hot springs. We spent more than 2 hours over there, enjoying the 40 degrees celsius water. It all ended with a late lunch at a diner in Canmore, and I must say that diners are definitely one of my most favourite types of restaurant!

At the moment Fleur, a cousin of mine, and her husband Dirk are visiting us. They belong to our 'Belgium part of the family'. We always love to have guests over! We already talked a lot yesterday, over lunch and dinner. They checked out Calgary yesterday afternoon, today they are visiting the dinosaurs in Drumheller. Tonight we will have dinner in town together and unfortunately I believe they plan to leave tomorrow already. Who will be our next visitors??

De tijd vliegt. Time flies.

Ik geloof dat naarmate je minder op een dag doet, de dag harder voorbij vliegt. Al met al ben ik nu geloof ik al 4 weken thuis, maar het lijkt alsof ik nog maar net een weekje of zo gelden opgehouden ben met werken. Het is natuurlijk wel heel fijn dat ik me (nog) niet verveel thuis.
Wat ik zoal doe op een dag? Ik sta meestal een kwartier of een half uurtje na Sander op, heb in al die tijd nog maar 1 keer tot 10 uur in bed gelegen. Krantje, ontbijt TV, koffie, muesli of cornflakes, wat rare rek en strek oefeningen voor mijn achilles en af en teo wat oefeningen om de spieren in enkels en benen te versterken (allemaal voor het hardlopen), en het is al snel half 11, of zelfs nog later. Ik had eigenlijk het goede voornemen om juist elke morgen recht uit bed te wandelen of te joggen, maar mijn achilles blessure laat dat toch nog niet toe. Rondom half 11 bel ik pa en ma meestal even, net na het eten maar voor het avonddutje. Omdat ik dan toch aan de PC zit gelijk even e-mail lezen en versturen, kijken of er nieuwe blogs geschreven zijn en weet ik al niet meer. Klinkt allemaal niet zo spannend natuurlijk, maar het is reuze ontspannend, nergens stress of haast. Sander zei gisteren nog dat ik inderdaad zo rustig geworden was, dus het is ook voor anderen te merken blijkbaar. Sander moet eraan wennen dat hij nu echt nul huishoudklusjes te doen heeft, vorige week zei hij dat er toch een soort schuldgevoel is bij hem om helemaal nergens meer mee te helpen in huis. Op deze manier heeft hij 's avonds en in de weekends echt 100% vrij en kunnen we de tijd aan elkaar en het verdr ontdekken van de omgeving hier besteden. Dus ook voor hem is er op deze manier meer vrije tijd gekomen.
Naast het gebruikelijke huishoudwerk vermaak ik me met lekkere fietstochtjes (weer 25 graden deze week, de herfst blijft toch nog even uit, gelukkig), ik heb het zwemmen weer opgepakt en wandel of jog af en toe. Je merkt het al, tijd tekort!
Ik ben een beetje aan het rondkijken waar ik mijn tijd mee wil gaan vullen. In mijn laatste werkweken heb ik de advertenties binnen de universiteit gevolgd, daar waren geen part-time functies voor me bij die me wat leken. Maar binnenkort zal ik er weer eens heenfietsen, dat banenaanbod varieert immers enorm. Gisteren heb ik allemaal advertenties voor IT banen opgezocht op het web, er lijkt voldoende keus voor me te zijn. Alhoewel ik het werk in het onderzoek interessant vond heb ik het afgelopen jaar het programmeerwerk toch ook wel gemist, vandaar dat ik nu ook weer binnen dit werk ga rondkijken. Er waren ook een aantal banen die als part-time geadverteerd stonden, ik ben benieuwd wat men hier daaronder verstaat. Ik wil in ieder geval geen vijf dagen in de week meer werken. Drie dagen in de week lijkt me perfect, dan kan ik naast het werk nog iets aan vrijwilligerswerk hier gaan doen. Ik zag laatst mogelijkheden om mee te helpen bij taallessen/groepsgesprekken hier in de wijk om het Engels van immigranten bij te spijkeren, dat leek me wel wat. Ons niveau van Engels is goed genoeg om ons direct verstaanbaar te maken als we hier het land binnenkomen, maar voor mensen die het engels minder beheersen is het heel wat lastiger om hun weg hier te vinden. Het lijkt me erg interessant en nuttig om zoiets te doen. Een heel andere mogelijkheid van vrijwilligerswerk is meewerken op de skihelling hier in Calgary, Canada Olympic park. Je leert dan beginners hoe ze in en uit de lift moeten komen, helpt wat bij school-skilessen en je gaat af en toe de berg op en af om te controleren of alles veilig is en er nergens problemen zijn. Zoiets 4 uurtjes in de week doen, dat lijkt me erg leuk.
Ik heb nog steeds een A4-tje met klusjes om op te knappen, dus voorlopig ben ik nog bezig. Maar mijn hoofd begint nu toch ook wel te denken aan 'what next', als half oktober het weer gaat omslaan en er opeens al sneeuw ligt is het toch wat minder aantrekkelijk om fietstochtjes te maken in de omgeving, tegen die tijd is het dan fijn om ook wat andere bezigheden te hebben.
Afgelopen week heb ik ook mijn volgende tripje naar Nederland gepland. Ik ben 10 dagen in Nederland rondom mijn moeders verjaardag, 28 oktober. Ik denk dat het goed is dat een keertje extra heen en weer ga nu, na mijn vaders beroerte. Het gaat trouwens goed met hem, hij is al een stuk vooruit gegaan in de afgelopen drie weken. Aan de telefoon is hij ook weer goed verstaanbaar, dat was in de eerste week af en toe nog best een probleem. We hebben elkaar afgelopen week ook weer via MSN gezien met de webcam, die coordinatie om de muis te bedienen is gelukkig niet achteruit gegaan. Zelf vind hij dat het nog lang niet goed genoeg gaat, vorige week had hij zich behoorlijk vermoeid door veel te veel te oefenen met wandelen (hardloper Liesbeth herkent zichzelf in deze karaktertrekjes!). Hij vertelde me dat hij gisteren mijn moeder alweer geholpen had met aardappels schillen, ook fijn dat mijn moeder dan niet meer alles alleen hoeft te doen. Voor haar was het de afgelopen tijd immers ook behoorlijk zwaar, zowel mentaal als fysiek.

Tot slot hier nog wat fotootjes van afgelopen weekend in Yoho, een national park 2 uur hier vandaan. We hebben daar een rondje gelopen om Emerlad Lake, dat een prachtig mysterieuze groene kleur heeft. En prachtig weer, ver boven de 20 graden. Wat wil je nog meer?


The above pictures are from last weekend in Yoho National Park, 2 hours from Calgary. We hiked around Emerald Lake, a lake with a beautiful mysterious green colour. The weather was beautiful too, lots of sunshine and a great "summer" temperature. What else can a human being want??

I believe that doing less on a day makes the days fly by faster. I am home for almost 4 weeks now, but it seems to me that I stopped working only a week or so ago. Of course it is only perfect that I am not getting bored being around the house all day.
Wat do I do to fill my days? Normally I get up 15 or 30 minutes after Sander gets up, only once did I sleep in until 10 am. The Calagry Herald, Breakfast television, coffee, muesli of cornfalkes, exercises to stretch and strengthen my achilles, ankle and leg muscles (all for the good cause: running), and it is 10.30 am before you know it. I had planned to walk/jog early each morning, but this is not possible yet due to my achilles injury. Around 10.30 I telephone my parents to check how they are doing, especially for my dad of course. Because I am already using the PC then I check e-mail, read blogs etc. It all doesn't sound very exciting of course, but it is definitely very relaxing, no str4ess, no hurries. Yesterday Sander told me he had noticed I am very relaxed lately, so apparently it is noticable for other people too. Sander has to get used to NOT having to do any household chores. Last week he said he wasn't used to that idea yet and felt a bit guilty about not doing household work. But it is sure something he can get used to very easily. This way 100% of his time on evenings and weekends is really free time for him, so in a way he gained time-off too. We have extra time now to spend together and enjoy our surroundings here in Canada.
Apart from being the housewive I enjoy riding my bike around Calgary (lovely weather this week, around 25C), I took up swimming and walk or jog a little. There even isn't enough time to do everything I can think of.

I still have a huge list (letter size!) with chores to do in and around the house, that will still keep me very busy the next weeks. But I did start thinking about 'what's next?'. I started looking around for work/things to do last week. During my last weeks at university I scanned the boards for job ads, but they did not offer any part-time jobs that I liked. But I will bike up there one of these days, they post new ads all the time. Yesterday I also checked out the IT job opportunities for me on the web. Although I like working in research very much I noticed I did miss the developers work during this past year. So that's the reason I am also looking into this line of work again. It seems there are enough IT opportunities out there for me, they even advertised some part-time jobs. I do know that I do not want to work 5 days a week anymore. Three days a week looks perfect to me, so besides work there is some time left over for some kind of voluntary work. I would like to be involved in ESL projects for immigrants. Our knowledge of English is good enough to get around when we arrived here, but a lot of immigrants are not as lucky in this respect as we were. I think it will be very rewarding to help out in that area. Something else I would like to do is to be a snow bird at Calgary's ski hill, Canada Olympic Park. You teach beginners how to get in and out of the ski lifts, make some runs down the hill to check the terrain and help out with school ski lessons for kids. Sounds fun to do that for 4 hours a week during winter time!
So by the time the snow hits Calgary again I want to have some regular weekly activities scheduled (work, voluntary work, sports etc).

This week I also planned my next trip to the Netherlands. I will be there for 10 days, around my moms birthday, October 28th. I think it is good to go home an extra time now, after my dads stroke. He is doing fine, there has definitely been a lot of progress these past three weeks, although slow. His speech is a lot better, which comes in very handy on the phone. Understanding him on the phone was a bit of a problem during the first week. We had a MSN webcam session again this week, fortunately his coordination to handle the mouse did not detoriate. He thinks he is not progressing fast enough, last week he had worn himself out by walking way too much (runner Liesbeth recognizes this!!!). But today he had helped my mom peeling potatoes again, he gets back into old daily routines again. It is very nice for my mom when my dad can help her with things around the house, since the last weeks have been really hard on her too, both mentally and physically.

In het buitenland wonen heeft zo ook zijn nadelen. Living abroad sure has its disadvantages.

Vorige week waren Sander en ik in Nederland voor een weekje familiebezoek en vakantie. Zondag vierden we Irene's verjaardag en was de hele familie van Sander compleet. Het was een gezellige middag en leverde een leuke foto op met iedereen bij elkaar:

Maandagochtend veranderede de week echter, tijdens het ontbijt praatte mijn vader onduidelijk, klaagde over zo'n lam gevoel en kon zijn boterham eigenlijk niet meer smeren of goed vastpakken om op te eten. Pa heeft 's nachts niets gemerkt, maar hij moet een nieuwe beroerte gehad hebben terwijl hij sliep. Aangezien de aanval al voorbij was en hij zichzelf toch nog steeds kon redden kon hij gewoon thuis blijven. Maar de week vulde zich met bezoek aan neuroloog, onderzoeken in het ziekenhuis, medicijnen ophalen, regelen van therapie etc.
Ik ben me weer rot geschrokken. Natuurlijk kan de gezondheid van je ouders van 81 jaar oud iedere dag veranderen, maar als er iets gebeurd is het toch altijd weer heel onverwacht. Het laatste half jaar ging het juist zo goed met ze, de vakantie hier in Canada heeft hen veel plezier gegeven en het gevoel dat ze heel wat meer konden dan ze zelf dachten.
Tegen het einde van de week moest ik een lastige beslissing nemen: langer in Nederland blijven om zo goed mogelijk voor pa en ma te zorgen of toch gewoon terug naar Calgary. We hebben gekozen om toch allebei terug te vliegen naar Canada aangezien het naar omstandigheden best redelijk ging met papa. Het helpt hem niet als ik in nederland zou blijven en de hele dag op zijn vingers zou blijven kijken. Maar ik moet zeggen dat ik dit van alle keren het moeilijkste afscheid vond. Gelukkig is er telefoon en volg ik dagelijks zijn vorderingen. Het lijkt erop dat pa er toch wel weer wat bovenop krabbelt, de kracht in zijn rechterarm en been is weer wat aan het terugkomen. Ik bewonder hem om zijn wilskracht om weer zo snel mogelijk mobiel te willen zijn en zijn hand weer goed te kunnen gebruiken. Hij oefent goed en zegt zelf weer binnen 3 weken op de fiets te willen zitten. Misschien niet reeel, maar we hopen er het beste van!

Last week we vacationed in the Netherlands, visiting our families. Sunday we celebrated the birthday of Irene. It was a nice afternoon, a good moment for a family picture. There are not that many opportunities tot ake a picture of the complete family!

As of monday morning our plans for the whole week changed drastically. IOvernight my dad must have had a stroke while sleeping. Het spoke unclear, had a paralyzed feeling in arms and legs and wasn't able anymore to make his own sandwich in the morning. He was not hospitalized since the attack was over already. The week was filled now with seeing the neurologists, going to the hospital for tests, picking up medication, arranging various types of therapy etc.
It scared me a lot. Although you know the health of your 81 year old parents can change within a day, it still surprises you when it actually happens. The last half year they were doing so very well, they have enjoyed their vacation in Calgary and it has given them a confidence boost that they were able to undertake the whole event. They were able to do more than they had expected theirselves.
As the week nearly came to an end, I had to take a tough decision: stay with my parents and try to take care of them as good as possible or return to Calgary. We chose to return to Canada together since dad was doing rather well (taking everything that has happened into consideration). It won;t help him if I stick around and bug him all day. But this was the hardest goodbye ever! Luckily phones exist and we stay in touch daily. He is recovering slowly, regaining the power in his arm and leg. I admire his will power, he practices a lot and is determined to be back on his bicycle soon. I don't know whether that is possible, but it sure shows his determination, we are hoping for the best.

We zijn een beetje achter met de weblog. Behind on our blogging

De laatste vier weken zijn we een beetje achter geraakt met bloggen maar ik ben van plan dat nu goed te maken. Om het een beetje chronologisch te houden: Sander schreef een paar dagen geleden wel het vorige blog stukje maar daarvoor was er eigenlijk ook wel van alles te vermelden. En zo kom je ook te weten hoe we het missing-tent probleem opgelost hebben op ons laatste kampeerweekend.

Bezoek van Mees, Marijk en Sandra in het heritage day weekend
We hadden het eerste weekend van augustus Mees, Marijke en Sandra op bezoek. Ze kwamen op vrijdagavond aan in Calgary en we hebben hen Calgary zo goed mogelijk laten zien. Het was enorm gezellig. We hebben vrijdag en zaterdagavond samen gegeten in respectievelijk Joey Tomatoes in Eau Claire en de Ranchmans, een country c.q. cowboy tent. Jammergenoeg kregen we Sandra niet zover om op de electronische stier haar kunsten te vertonen, een knol of een stier, het is toch allemaal bijna hetzelfde, niet waar? Zondag hebben ze het plaatselijke openbaar vervoer gebruikt en per bus bij ons komen ontbijten, waarna we ze naar de fietsenverhuur gebracht hebben en de rest van de zaterdag per fiets met zijn vijven Calgary verkend hebben. Nog een fijne onweersbui laat in de middag, maar echte Hollanders zijn wat regen gewend. Na een snel bezoek aan de olympic oval waar Yvonne van Gennip haar 5 medailles gehaald heeft de fietsen terug ingeleverd en terug naar huis. De dag besloten met een BBQ bij ons thuis en ze daarna weer terug op de bus gezet (teveel wijn om ze binnen de regels van de wet terug naar het hotel in het centrum te rijden).




Weekendje relaxen (9-11 aug)
Af en toe moet je ook gewoon even thuis relaxen in het weekend, anders wordt er nooit schoon gemaakt, boodschappen gedaan of het onkruid in de tuin gewied (dat land scaping door onze landlord beperkt zich tot het maaien van het gras, het onkruid stond echt een meter hoog voor en achter het huis!). Na alle klusjes is er dan gelukkig nog een zondag over waarin we een middagje gewandeld hebben in Kananaskis Country, de Fullerton loop in de Elbow Valley. Wat een prachtige uitzichten, onde andere op Moose Mountain. Natuurlijk is er door de week weer gewoon gewerkt, niets bijzonders te melden op dit vlak momenteel. Ik ben wat proeven aan het herhalen en afronden geweest, zo kan ik alles netjes achterlaten als ik 20 augustus stop met werken.

Kampeer weekend 16/17 augustus??
Het weerbericht was supergoed voor afgelopen weekend ("cooking" volgens onze loopvriend Dave) en zaterdagochtend op de snelweg naar Banff vonden we het echt een stuk drukker dan normaal. Er hadden blijkbaar veel mensen het plan opgevat om verkoeling te zoeken in de bergen. Thuis hadden we besloten om richting Radium Hot Springs te rijden, een nieuwe plek voor ons, en dan daar maar te zien waar we zouden gaan kmaperen. Ik had wat spullen klaargemaakt voor de BBQ voor zaterdagavond en lekker koele dranken ingeladen (biertje, wit wijntje, laat mij mqaar schuiven!). Sander heeft de auto ingeladen, we moesten nog terug omdat ik de marsmellows vergeten was (maar anders heeft het kampvuur geen zin!). Het komt mooi uit dat we al vrij snel na Banff highway 1 afgaan richting Radium, het wordt gelijk een stuk rustiger. We zijn ondertussen ruim 2 uur van huis, lunchen onderweg en vertrekken weer om toeristisch de paint pots te gaan bekijken. Daar is oker gewonnen vroeger en ijzerhoudend water komt uit de grond naar boven. Op weg daar naar toe vraagt Sander zich af of hij eigenlijk de tent wel ingeladen heeft, zat 'ie ook in die zwarte boxen. Nee Sander, de tent past niet in die boxen, dus die lag naast de boxen in het rek. Oeps! Je weet: als je je al afvraagt of je iets bij hebt is het meestal mis! Sander checkt de achterbak, de tent mist inderdaad. Nou ja, in het allerergste geval maken we er een lange dag van en rijden vanavond laat terug naar huis met diner in Banff of Canmore. We zijn natuurlijk niet voor 1 gat te vangen en als we in Radium aankomen om 4 uur nemen we gelijk de eerste beste motel kamer. Blijkt een goede beslissing, een paar uur later zien we allemaal 'no vacancy' bordjes branden, ook de camping is 's avonds helemaal vol. Inderdaad een druk weekend!! We BBQ-en in het stadspark tussen de schommels en het softbal veld. Het enige nadeel is dat we de wijn vanuit de auto stiekem moeten inschenken en de appelsap fles prominent op de picknick tafel staat. Alcohol drinken in een park is natuurlijk eigenlijk verboden!
Zondag zijn we via een omweg terug gereden, langs Golden. Op de terugweg Johnston canyon gelopen, canyons zijn immers altijd wat minder warm op echte hete zomerse dagen vanwege alle schaduw in de smalle canyon. We hebben foto's gemaakt voor de pa's en ma's, in mei hebben we het immers niet gered om met hen naar het einde van de canyon te lopen omdat het er te glad en link werd voor hen vanwege al het ijs op het pad. Toen wisten we niet hoever het nog was naar de lower falls, maar we waren er toch erg dicht bij gekomen in mei, bleek nu. Als troost nog een fot van de falls met de aangroeiende kalksteen rotswand.







Laatste werkdag, op naar Nederland
Vandaag, 20 aug, was mijn laatste werkdag en komende vrijdagavond vertrekken we voor een weekje naar Nederland. Die week was al eind juni gepland, achteraf had ik dus best twee weken kunnen komen. Maar goed, eind juni wist ik nog niet dat ik werkeloos zou gaan zijn. Altijd leuk om even terug in Nederland te zijn.
Ik heb vandaag netjes al mijn troep op het werk opgeruimd, de mappen met data en CD's met resultaten overgedragen, mezelf uit lunchen genomen voor overheerlijke sandwich en salade en afscheid genomen van de collega's. Over veertien dagen loop ik er wel weer rond om te kijken naar banen op allerlei advertentie borden. Ik heb besloten dat ik echt geen 5 dagen wil werken per week, misschien wordt het wel vrijwilligerswerk ergens als ik niets part-time op de universiteit kan vinden.

Tot snel, Liesbeth.


Last four weeks I did not write anything on this blog although there was lots to tell you about. I will make this up to you and catch up now. To keep a chronological order: Sander wrote the last piece on our blog a couple of days ago, almost everything I will tell here is from before his last blog (so you will know how we dissolved our missing-tent problem on our camping trip from last weekend).

Visit from Mees, Marijk and Sandra on heritage day weekend
The first weekend in august Mees, Marijke and Sandra from the Netherlands visited us. Sandra and Marijke are former collaegues of Liesbeth, Mees is Marijkes husband. They arrived friday evening by plane and we tried to show Calgary to them as best as possible. We had a very good time, a great visit! Friday and saturday evening we had dinner together at Joey Tomatoes in Eau Claire and the Ranchmans, respectively. The Ranchman with country and cowboy atmosphere is a great place to take visitors, it shows them a little bit of Stampede spirit outside July. Unfortunately we could not persuade Sandra to ride the electronic bull, we told her riding a horse and a bull are very similar but she would not listen! Sunday morning they experienced Calgary public transportation and visited our house for breakfast. AFter breakfast we dropped them off at a bike rental place and we spent the afternoon biking together all around Calgary. Even rain, hail, thunder and lightning could not stop these dutchies, of course we are used to these conditions (the rain mostly). They also climbed up hospital hill to see the olympic oval, a place where a dutch girl, Yvonne van Gennip, won 5 ice speed skating gold medals! Back home we BBQ-ed together and then they took the bus back to their downtown hotel (too much wine to drive them home within the law, sorry).




Weekend to relax (9-11 aug)
Once in a while it is just necessary to relax at home during the weekend. A good opportunity to do all the chores around the house. Grocery shopping, cleaning, removing the weeds in the garden (our landlords land scaping only consists of mowing the law, the weeds in our front and backyard were really 1 meter high).
After all that work we have time for a hike on sunday afternoon in Kananaskis Country, de Fullerton loop in the Elbow Valley. Beautiful views, we can see Moose Mountain too. Of course we had our normal work during the week but there is nothing to tell about all that right now, nothing special is going on. I repeated some experiments and I am organizing my data and binders to be able to hand over my results to my coworkers when I will stop working on august 20th.

Camping weekend august 16/17??
The weather forecast for the past weekend was fabulous ("cooking" according to our running buddy Dave) and saturday morning driving to the mountains the highway was a lot busier than usual, we thought. It seemed we were not the only ones wanting to take advantage of this nice weekend. We had decided to drive into the direction of Radium Hot Springs, an area we had not seen yet. We had not decided were to camp yet, just see were our car would bring us. I had prepared some food for a BBQ on saturday evening, and of course I put some beer and wine in our cooler. Meanwhile, Sander had loaded the car, and we left somewhere in the morning. After leaving we even drove back one block because I had forgotten to pack the marsmellows (nu use having a firepit without marsmellows!). It is good we chose to go to Radium, after leaving highway 1 the road is a lot more quit. After driving for 2 hours we have lunch somewhere along highway 93 and plan to be real tourists and visit the paint pots, a place used for ocer mining in the old days where iron-containing water is still flowing from natural wells. On our drive over to the paint pots Sander starts asking himself whether he packed our tent, was the tent packed in one of our black camping boxes?? No Sander, the tent is too big to fit in these boxes, so it was stored in the rack beside the camping boxes. Oeps! Sander checks the trunk, and indeed, the tent is missing. Well, worst case scenario is to make it a real long day with the drive back in the evening and dinner is Banff or Canmore. But this is not necessary, after arriving in Radium we go for the first available motel room, somewhere around 4 pm. Turned out to be an excellent decision, a couple of hours later we see 'No Vancancy' signs everywhere. A busy weekend indeed. We BBQn in the village park in between the swings and a softbal field. The oonly disadvantage is that we put the apple juice bottle very prominent on our picknick table and head to our car to fill up on white wine (really a similar colour, nobody will notice). We are clearly still not used to the fact that alcohol in public parks is not allowed.
Sunday we drove back, d-touring a bit via Golden. We hiked up Johnston canyon in the afternoon, canyons are regularly less hot because of all the shade in the small canyon. And sunday was a hot day, over 30 decrees celsius! We took pictures from the lower and upper falls for our parents, since last may during their visit we had to return just before the lower falls because of too much ice on the pathway. We liked the 'growing' limestone rock wall at the upper falls.

Last day at work, nearly leaving for our vacation
Today, august 20th, was my last day at work. Friday we are leaving for a short vacation in the Netherlands, We are looking forward to seeing everyone back home again.
At work I cleaned up all my stuf, gave all binders and CD's with data to my supervisor. I took myself out for lunch at lazy's and had a very good sandwich, salad and smoothy. I will try to find new work after the vacation but I have decided I don't want to work full-time anymore, more something like 4 days a week. If I can not find part-time work at the university I will do voluntary work, but of course I need something to do on a regular basis.

Bye, Liesbeth.