Sander begint al aardig Calgary-eigenschappen te krijgen. Sander is becoming a Calgarian.

Hij doet namelijk zijn winterjas niet meer aan terwijl het 's ochtends nog -7 of -4 is als we de deur uit gaan. Een fleece vindt hij genoeg. Tja, dertig graden warmer, he!

Dit weekend flink ons best gedaan: een langlauftocht van 20 km gemaakt in Peter Loughleed Provincial Park in Kanaskis Country. Prachtig, maar wel hard werken! De steilere stukjes down hill waren vrij spectaculair aangezien we niet uitblinken in techniek. Gewoon door de knieen en gaan!
Sander had zelfs een nog actiever weekend want hij heeft eerst zaterdag nog de 8 km cross country race gelopen. Eerst hardlopen, vaak met steile hellinkjes die vol liggen met sneeuw en ijs en daarna samen soep en zelfmeegebrachte toetjes eten. Een heel sociaal gebeuren dus. Die toetjes zijn geen vla en yoghurt natuurlijk, dat zijn brownies, cookies, taarten en ander zoets!

Sander doesn't wear his winter coat anymore, although it is still -7 or -4 when we leave our house in the mornings. He thinks a fleece will do. Well, after all it is 30 degrees warmer!

This weekend we had a good work-out: we did a 20 km cross country trail in peter Loughleed Provincial Park in Kananaskis Country. Beautiful and hard work! The more difficult trail parts were rather spectacular for us since we do not really master the XC techniques yet. Just bend your knies, sit deep and go!
Sanders weekend was even more active: before CX skiing he ran a 8k cross country race on saturday already. Off course XC with hills, covered with some snow and ice. After running tehy al join for soup and potluck-dessert. And of course no dutch slim desserts (yoghurt, vla) but brownies, cookies, pies etc!

Family day weekend

We hadden een lang weekend afegelopen week want op maandag heeft de staat Alberta 'family day', een verplichte vrije dag dus. Op zondag hebben we (alweer) geskied, in Sunshine. Dit is het drukste ski weekend in het jaar, er waren inderdaad wachtrijen voor de liften. In Frankrijk ben je gewend dan flink de ellenbogen te moeten gebruiken, hier hebben ze mensen ingehuurd die aanwijzen wie er de lift inmag. Zoiets noem ik verborgen werkeloosheid, mensen kunnen ook best zelf uitzoeken hoe ze de lift in moeten gaan! En bij de gondel tillen ze je skies voor je uit het rek, heel onpraktisch omdat je dan moet zoeken of je skies toevallig nog in het rek staan of er al iemand om je heen rondloopt met je skies. Met al die service probeert men alles net iets sneller te laten verlopen maar ik vind het zwaar overdreven. In zo'n druk weekend komen er meer mensen dan er parkeerplaatsen zijn, de weg naar het resort toe (8 km vanaf de snelweg) is dan ingedeeld met bordjes van dieren. Laatkomers parkeren dan langs die weg en met bussen zet men je netjes af recht voor het lift ticket kantoor. De auto's stonden tot zo'n 6 km vanaf het resort, De dierenbordjes langs de weg zijn voor de terugweg 's avonds: je kunt dan tegen de buschauffeur 'beer, kraai, cougar of wolf' roepen, naargelang waar je geparkeerd staat langs de weg. Handig als je dat 's ochtends even uitzoekt voor je van d eauto weggaat. Ondanks al die auto's en de drukte bij de eerste liften is het voor europese begrippen gewoon akelig rustig op de piste, en een sneeuwkwaliteit om te zoenen! De temparatuur was nog niet boven nul uitgekomen in de bergen, dus ijzige plekken waren zeldzaam.
's Avonds onszelf getrakteerd op Tony Roma's spare ribs, je moet je immers aanpassen aan waar je bent en we zijn steeds meer van vlees gaan houden. Alhoewel ik zwart verbrand BBQ vlees nog steeds smerig vind (dat noemt men 'blackened' hier en ze vinden het lekker!). TR's is een Aanradertje!

De vrije maandag was voor mij, Liesbeth, niet helemaal vrij. Je kan de celkweekjes wel vertellen dat het maandag een vrije dag is maar ze luisteren niet best en groeien gewoon door. 's Ochtends dus gewerkt, en daarna van het prachtige weer genoten. het was een paar graden boven nul, maar de zon aan de helderblauwe hemel maakte het erg lekker, zo rond de 10 graden. Heel Calgary denkt nu dat de zomer alweer begonnen is. Na het wassen van de auto hebben we zo'n 12 km langs de riveir gewandeld. Mensen lieten de winterjas gelijk thuis, ettelijke mensen droegen t-shirts met korte mouwen, zelfs 1 jongen met ontbloot bovenlijf aan het rollerskaten! Het is de hele afgelopen week dit weer gebleven, korte rokjes en blote benen zijn alweer te zien. Die mensen staan om 5 uur als de zon ondergaat te blauwbekken bij de bushalte rond het vriespunt. Maar goed, ze hebben natuurlijk gelijk dat het 30 graden warmer is dan 3 weken geleden! En je weet het nooit, misschien sneeuwt het volgende week wel weer flink. Ik heb in ieder geval ook de zomer weer in mijn bol, na maanden op stoere wandelschoenen in de sneeuw gestapt te hebben heb ik sinds gisteren (donderdag) weer een paar fatsoenlijke nette schoenen aan met hakje. Daar brak je je nek op met al dat ijs op straat, dus na kerst in nederland heb ik die schoenen al niet meer gebruikt.
We skied at Sunshine on the sunday of family day weekend, known as the busies ski weekend of the season. And indeed, the parking lot was already nearly full at 9.30 am and there were lines for every lift. In the French Alpes we are used to finding cq. fighting your way into the chair lifts, european people are not very patient (excpet for the english que!). But here, even at slow times, they have people to guide everyone, as honest as possible, into the lifts. It is a nice gesture, but I think it is what we call 'hidden unemployment', this means giving people jobs while the work they do is not really necessary. They also have people to help you put your skies in and out the gondola (scared the hell out of me the first time, I thought my skis were stolen/taken by someone), and a very friendly person saying 'goodbye' on the ski-out. They have al this extra service to try to make the skiing as agreeable and effiecient as possible, but for european people it is a bit overdone. There is also a shuttle from the parking lot to the gondola. This service turns out to be quite necessary on busy weekends where people have to park up to 8 km from the gondola, along the entrance road to the resort. They have put signs with animals along the raod and people yell 'bear, cougar, wolf', dependent on where they parked (IF they rmemorized this!!). Although it looked terribly busy the ski pistes are very, very quiet, compared to european standards. And the snow and grooming quality is exceptionable! The temperature had not been above zero, so no icy spots!
In the evening after skiing we ate ribs at Tony Roma's, one of our favourites. We have to adjust to canadian customs, so we do eat a lot more meat than we used too! (except for the blackened BBQ meat, I still call that burned, awful).

Family day itself, monday, was not a total day off for me, Liesbeth. I can tell my cell cultures it is a bank holiday but they don't listen to me and keep growing. So I worked in the morning, but in the afternoon after washing the car we enjoyed the exceptionally nice weather. With the clear, sunny sky around 10 to 14 degrees, I guess. Eveveryone in Calgary seems to think summer has started already, people wearing short sleev t-shirts, shorts, even a guy roller skating bare chested. It was nice weather all week, a lot of bare legs and mini skirts were to be seen. At 5 pm these people are freezing at the bus stop since it is around zero at that time again. And in fact they are right: it is 30 degrees warmer than it was a couple of weeks ago. I am also saying goodbey to some winter habbits again, wearing normal shoes instead of my warm hiking boots to work. I haven't used these shoes since I was in the Netherlands in december!

Hoe het allemaal afgelopen is met Sander. How is Sander doing now?

Allereerst: met Sander gaat alles OK. In Nederland gaat in Liesbeth's familie het gerucht dat hij hier in het ziekenhuis ligt/lag, maar dat is dus niet waar. Overmorgen, woensdag, krijgt hij een dagje een "holter", een draagbare hartslagmeter dus. Hij krijgt dat ding maar voor 1 dagje, als hij voor 48 uur zo'n kastje wilde moest hij tot april wachten .... Dus maar even voor die 24 uur, hij zegt nog een paar keer per dag hartkloppingen te voelen, dus 24 uur moet voldoende zijn om wat informatie te vergaren. Hij moet dan met de uitdraai naar een gewone arts, dat wordt dus zo vroeg mogelijk 's ochtends in de rij bij de walk-in clinic. Ze vinden het in het ziekenhuis dus allemaal niet belangrijk (lees: gevaarlijk) genoeg dat hij daar terug moet komen, dat geeft al aan dat ze helemaal niets geks verwachten te vinden met die meter. We wachten dus even het resultaat af, maar zijn er zelf ook wel gerust op dat er niets ernstigs aan de hand is. Sander is nu sinds vorige week dinsdag helemaal van de caffeine af, misschien dat dat nog wel de belangrijkste oorzaak is van de hartkloppingen.
Het gewone leven gaat natuurlijk door, in alle consternastie heb ik nog geen melding gedaan van alle huishoudelijke activiteit van vorig weekend, voor het hele gebeuren dus. We hebben bij Ikea de hele winkel leeggekocht, ik weet het, weining origineel. Maar we hebben hier nog weining meubels gezien waar we warm van worden dus we hebben gewoon boekenkasten en een groot logeerbed laten thuisbezorgen. Werd er nog een verkeerd pakket gepakt (kan ik ook fout hebben gepakt ion de winkel, hoeft niet hun schuld te zijn): dus de avond erna de auto in. Het pakket paste net in de auto met de achterbank en voorstoel plat.
Aangezien het te zwaar was om alleen te tillen had ik Sander echt nodig bij de Ikea, hij zat dus op de achterkant van de neergeklapte achterbank achter de chauffeursstoel met een fake gordel om en zonder rugleuning. Niet verder vertellen! Het pakket was snel geruild toen we daar eenmaal waren. Na veel vloeken en zweten stond uiteindelijk de boekenkast in onze kamer, alleen ontbreken er nog 2 rode deurtjes. Na 20 jaar is mijn oude eetkamerkast die bij de verhuis plus bij het vallen van de mozaiken behoorlijk beschadigd was dus afgedankt. Afgelopen vrijdag is dan het kingsize logeerbed beneden in de kelder in elkaar gezet: we zijn nu echt klaar voor bezoek!
Zaterdagmiddag heb ik op aanraden van Karen Edelweiss bezocht, een europese (lees duits-nederlandse) winkel waar ze echt alles hebben wat je denkt niet te kunnen missen als Hollander. Schepdrop, venco drop, klene drop, douwe egberts rood- en goudmerk, euroshopper en de ruiter hagelslag en vlokken, krakelingen, bokkepootjes, gevulde koeken en kano's, en wel vier soorten stroopwafels (hoezo populair?). Als je aan je Fa deodorant gehecht bent: geen probleem, hebben ze ook. Je kan het zo gek niet bedenken of het lag er! Wat er het leukste was: ze hebben een goede keus aan verse vleeswaren, we hebben nu weer een keer leverkaas en gebraden gehakt! Weer eens wat anders dan ham, roast beef, salami, turkey en pastrami op het brood. Lekkere variatie dus!

Een heerlijke zondag gehad, eerst een ontbijtje geserveerd gekregen (zie foto met gedienstige echtgenoot), op ons gemak naar de bergen gereden en een half dagje geskied op Nakiska. Ik heb me maar aangepast: ook maar mijn skate helmpje opgedaan, zolang het koud is zit het niet vervelend en je kan nog eens onderuit geskied worden! Ik werd namelijk nog omver geskied door een of andere meneer, een fijne tets in mijn rug gehad. Van al dat gesleutel aan die Ikea meubels afgelopen week, zittend op de grond, had ik al een stijve rug gekregen. Daar deed die ski-meneer die me raakte geen goed aan. Nou ja, kan Sander me flink masseren, alles heeft zo zijn goede kanten.
First: Sander is doing all right, this week on wednesday he will have a holter, the portable heart monitor. In the Netherlands the rumour goes in Liesbeth's family that Sander was hospitalized last week, so news was spreading fast, though not very accurate! After the test he will have to go to walk-in clinic to let a doctor analyse the results. The fact that the hospital doesn't do this also shows that they do not expect anything weird from this test. So we are pretty confident nothing is wrong with him. He is doing without caffeine now, maybe that was an important factor.
Furthermore, we put together 2 Ikea bookcases and a kingsize guest room bed this past week. It was a hassle, they had delivered one wrong box and we could barely fit that in the car to get it exchanged. Because the box was pretty heavy we needed both of us to go to Ikea to exchage it. With the backseat and the front-passenger-seat down it just fitted, Sander was in the back sitting on top of the back-of-the-backseat. Not very safe, not Shell standards, but we managed! During the past week we put it all together, not everything was easy of course (you know Ikea!). The last part, the bed in the guestroom, was finished this friday evening. We are really ready for visitors now!
I checked out Edelweiss saturday afternoon, thanks to Karen. Great sandwhich meats and cheese they have over there! And indeed, everything a dutch person could miss far from home is in that shop. Dutch coffee and cookies, chocolate sprinkles.
We had a great sunday, starting with a good breakfast followed by a half day of skiing of me, Liesbeth, at Nakiska. I joined the crowd and started wearing a helmet too. Probably good, because I was knocked over yesterday afternoon by a gentleman not in control. My back hurst a little (some stiffness), which is a good thing in a way, now Sander can massage my back a little extra!

Hoezo lange wachttijden in de gezondheidszorg, het kan altijd nog gekker! What about long waiting time in emergency rooms?

Je denkt altijd 'Ach, zal toch wel meevallen', maar gisteravond (of eigenlijk vannacht) viel het wel heel erg tegen. Sander heeft al jaaaaaren last van wat hartkloppingen, niets aan de hand zei onze huisarts in Nederland. Maar eigenlijk zijn die hartkloppingen heftiger geworden de laatste twee maanden, af en toe samen met buik/maagpijn. De walk-in clinic, als vervanging van een huisarts, had een wachttijd van 3 tot 4 uur, de verzekering stuurde ons toen maar direct naar de emergecy room van het ziekenhuis. Dat vooruitzicht is niet leuk, wachttijd is daar gemiddeld zo'n 6 uur (naar wij gehoord hadden). Toen we er aan kwamen werd Sander na het aanhoren van zijn klachten (hartkloppingen, pijn op de borst, pijn in mijn linkerarm) gelijk op een stoel gezet met zo'n vingerding om de hartslag te meten, bloeddruk meten etc. Daarna even registreren, gelijk vooruit flink betalen, en wacht u daar maar op die voorste rij stoelen, als het erger wordt moet u direct naar de zuster lopen. Dat wachten duurde, duurde, en duurde ..... We kwamen ergens kwart over 7 's avonds binnen, en Sander werd om half drie 's nachts even geroepen voor een tussentijdse controle. Waren de klachten erger geworden, of juist minder geworden? Sander: Nou, uurtje geleden had ik wel een tijdje wat zwaardere kloppingen, net als vanmiddag (van zo'n wachttijd krijg je ook hartkloppingen natuurlijk!). Dat was eigenlijk een beetje gunstig, bleek achteraf, hij was om 3.51 am (9 voor 4 in de nacht dus) aan de beurt. Ik probeerde op een bank wat te dutten (je mag niet mee, het is al genoeg heksenketel zonder bezoekers op die afdeling daar), om zes uur kwam hij weer naar buiten en mocht naar huis. Conclusie: we weten nog niet waarom hij meer hartkloppingen heeft momenteel maar we hoeven ons niet ongerust te maken dat er iets ergs aan de hand is, alle bloedwaarden waren ook goed. We zijn dus wel heel opgelucht over deze uitslag, je zit wel in de piepzak natuurlijk. Hij krijgt een dezer dagen een draagbare hartmonitor voor een paar dagen zodat ze kunnen zien wat er gebeurt tijdens die hartkloppingen. Totale tijd die het kostte: slechts 11.5 uur uit en thuis. Ik heb twee uurtjes geslapen en daarna weer aan het werk gegaan, Sander heeft wat beter uitgeslapen en is ook alweer gaan werken vandaag.
Al met al zijn we een ervaring rijker, er is heel wat te zien in zo'n ER: onder andere mensen van tegen de tachtig die ook 11 uur zitten te wachten tot ze door een arts gezien worden (vind ik wel een schande), een gevangene die behandeld moest worden met de kettingen en al aan zijn rolstoel en natuurlijk wat druggies en vechtersbazen met sneeen en gaten in hoofden.
We houden jullie up-to-date, wordt vevolgd ...

You think 'Mwhh, it won't be that bad', but yesterday evening it did turn out to be really bad, and now I am referring to ER waiting times. We checked out ER in the Foothills Hospital last night: 11.5 hours before we were back home. Most important: we went there because Sander had irregular heart beats/palpatations and pain in his chest and arm. Not to worry you: he is fine now.
Sander has had minor heart palpations for years already, but lately they were more frequent and especially more forceful, together with stomach pains. Over the weekend and monday during the day it started to firghten him so much that he went over to a walk-in clinic monday afternoon. The wait was 3 to 4 hours, he contacted our insurance company and they wanted him to go to the ER. Not a fun thing, we knew the wait would be around 6 hours (as we had heard earlier). After hearing his complaints Sander immediately was called inside the ER and his heart rate and blood pressure were checked immediately. The results did not alarm them so he was send over to registration, paid a lot of money in advance and was told to sit and wait in the first row of seats, when he felt he was getting worse he had to report that to the triage nurse immediately again. That first row of seats is kind of reserved for people they want 'close by', a possible heart condition qualifies for a spot there. BUT it did not qualify for being so serious that it would shorten the waiting time. In fact, that means you are not very ill, a long wait is a good sign! And the wait was long .......!!!! We arrived at the Foothills around 7.15 pm, at 2.30 am (AM!!) he was called in for a reassesment (it is clear they do not want people to really die out there, they try to take care of you as good as they can). For instance, up till 12 or 1 am they had volunteers walking around who were giving out blankets to people who were cold. Around 1 or 2 am, when we had given up hope to be seen shortly and were trying to doze off ourselves we would have loved the blankets, but the volunteers were no where to be seen by that time anymore. At the reassesment they asked whether his condition had worsened or had gotten better. Sander told them that about an hour ago (1.30 am) he had had forceful palpations again in the waiting room (who would not get that form such a wait!). Actually that turned out to be good because now he was put ahead of some other people and would be seen earlier. And yes, at 3.51 am he was called in to be seen. I think I actually dozed off a little by that time in the waiting room, you are not allowed to join the patients in the ER since it is already very hectic and busy in there. At 6.10 am he came out of ER, he was dismissed. Conclusion: we don't know why you suddenly have these palpatations a lot but wwe think it is nothing to worry about. All tests, also blood enzyme values, were OK, he hadn't had a heart attack or something like that. We are very relieved nothing is seriously wrong with him! He will get a portable heart monitor, a holter is the name we have learned, somewhere this week to detect the irregularities.
We were back home at 6.30 am, I slept for 2 hours and went to work. Sander rested longer but also already went back to work.
Well, this was quit an experience, there is a lot to see in the emergency room! People around 80 years old also had to wait in line for 11 hours (a disgrace, I think), there was a prisoner chained to his wheelchair waiting to be seen by a doctor, and of course druggies and people that were in fights are brought in with cuts and bruises.
We will keep you informed about the follow-up!