Hoe het allemaal afgelopen is met Sander. How is Sander doing now?

Allereerst: met Sander gaat alles OK. In Nederland gaat in Liesbeth's familie het gerucht dat hij hier in het ziekenhuis ligt/lag, maar dat is dus niet waar. Overmorgen, woensdag, krijgt hij een dagje een "holter", een draagbare hartslagmeter dus. Hij krijgt dat ding maar voor 1 dagje, als hij voor 48 uur zo'n kastje wilde moest hij tot april wachten .... Dus maar even voor die 24 uur, hij zegt nog een paar keer per dag hartkloppingen te voelen, dus 24 uur moet voldoende zijn om wat informatie te vergaren. Hij moet dan met de uitdraai naar een gewone arts, dat wordt dus zo vroeg mogelijk 's ochtends in de rij bij de walk-in clinic. Ze vinden het in het ziekenhuis dus allemaal niet belangrijk (lees: gevaarlijk) genoeg dat hij daar terug moet komen, dat geeft al aan dat ze helemaal niets geks verwachten te vinden met die meter. We wachten dus even het resultaat af, maar zijn er zelf ook wel gerust op dat er niets ernstigs aan de hand is. Sander is nu sinds vorige week dinsdag helemaal van de caffeine af, misschien dat dat nog wel de belangrijkste oorzaak is van de hartkloppingen.
Het gewone leven gaat natuurlijk door, in alle consternastie heb ik nog geen melding gedaan van alle huishoudelijke activiteit van vorig weekend, voor het hele gebeuren dus. We hebben bij Ikea de hele winkel leeggekocht, ik weet het, weining origineel. Maar we hebben hier nog weining meubels gezien waar we warm van worden dus we hebben gewoon boekenkasten en een groot logeerbed laten thuisbezorgen. Werd er nog een verkeerd pakket gepakt (kan ik ook fout hebben gepakt ion de winkel, hoeft niet hun schuld te zijn): dus de avond erna de auto in. Het pakket paste net in de auto met de achterbank en voorstoel plat.
Aangezien het te zwaar was om alleen te tillen had ik Sander echt nodig bij de Ikea, hij zat dus op de achterkant van de neergeklapte achterbank achter de chauffeursstoel met een fake gordel om en zonder rugleuning. Niet verder vertellen! Het pakket was snel geruild toen we daar eenmaal waren. Na veel vloeken en zweten stond uiteindelijk de boekenkast in onze kamer, alleen ontbreken er nog 2 rode deurtjes. Na 20 jaar is mijn oude eetkamerkast die bij de verhuis plus bij het vallen van de mozaiken behoorlijk beschadigd was dus afgedankt. Afgelopen vrijdag is dan het kingsize logeerbed beneden in de kelder in elkaar gezet: we zijn nu echt klaar voor bezoek!
Zaterdagmiddag heb ik op aanraden van Karen Edelweiss bezocht, een europese (lees duits-nederlandse) winkel waar ze echt alles hebben wat je denkt niet te kunnen missen als Hollander. Schepdrop, venco drop, klene drop, douwe egberts rood- en goudmerk, euroshopper en de ruiter hagelslag en vlokken, krakelingen, bokkepootjes, gevulde koeken en kano's, en wel vier soorten stroopwafels (hoezo populair?). Als je aan je Fa deodorant gehecht bent: geen probleem, hebben ze ook. Je kan het zo gek niet bedenken of het lag er! Wat er het leukste was: ze hebben een goede keus aan verse vleeswaren, we hebben nu weer een keer leverkaas en gebraden gehakt! Weer eens wat anders dan ham, roast beef, salami, turkey en pastrami op het brood. Lekkere variatie dus!

Een heerlijke zondag gehad, eerst een ontbijtje geserveerd gekregen (zie foto met gedienstige echtgenoot), op ons gemak naar de bergen gereden en een half dagje geskied op Nakiska. Ik heb me maar aangepast: ook maar mijn skate helmpje opgedaan, zolang het koud is zit het niet vervelend en je kan nog eens onderuit geskied worden! Ik werd namelijk nog omver geskied door een of andere meneer, een fijne tets in mijn rug gehad. Van al dat gesleutel aan die Ikea meubels afgelopen week, zittend op de grond, had ik al een stijve rug gekregen. Daar deed die ski-meneer die me raakte geen goed aan. Nou ja, kan Sander me flink masseren, alles heeft zo zijn goede kanten.
First: Sander is doing all right, this week on wednesday he will have a holter, the portable heart monitor. In the Netherlands the rumour goes in Liesbeth's family that Sander was hospitalized last week, so news was spreading fast, though not very accurate! After the test he will have to go to walk-in clinic to let a doctor analyse the results. The fact that the hospital doesn't do this also shows that they do not expect anything weird from this test. So we are pretty confident nothing is wrong with him. He is doing without caffeine now, maybe that was an important factor.
Furthermore, we put together 2 Ikea bookcases and a kingsize guest room bed this past week. It was a hassle, they had delivered one wrong box and we could barely fit that in the car to get it exchanged. Because the box was pretty heavy we needed both of us to go to Ikea to exchage it. With the backseat and the front-passenger-seat down it just fitted, Sander was in the back sitting on top of the back-of-the-backseat. Not very safe, not Shell standards, but we managed! During the past week we put it all together, not everything was easy of course (you know Ikea!). The last part, the bed in the guestroom, was finished this friday evening. We are really ready for visitors now!
I checked out Edelweiss saturday afternoon, thanks to Karen. Great sandwhich meats and cheese they have over there! And indeed, everything a dutch person could miss far from home is in that shop. Dutch coffee and cookies, chocolate sprinkles.
We had a great sunday, starting with a good breakfast followed by a half day of skiing of me, Liesbeth, at Nakiska. I joined the crowd and started wearing a helmet too. Probably good, because I was knocked over yesterday afternoon by a gentleman not in control. My back hurst a little (some stiffness), which is a good thing in a way, now Sander can massage my back a little extra!