Hoezo lange wachttijden in de gezondheidszorg, het kan altijd nog gekker! What about long waiting time in emergency rooms?

Je denkt altijd 'Ach, zal toch wel meevallen', maar gisteravond (of eigenlijk vannacht) viel het wel heel erg tegen. Sander heeft al jaaaaaren last van wat hartkloppingen, niets aan de hand zei onze huisarts in Nederland. Maar eigenlijk zijn die hartkloppingen heftiger geworden de laatste twee maanden, af en toe samen met buik/maagpijn. De walk-in clinic, als vervanging van een huisarts, had een wachttijd van 3 tot 4 uur, de verzekering stuurde ons toen maar direct naar de emergecy room van het ziekenhuis. Dat vooruitzicht is niet leuk, wachttijd is daar gemiddeld zo'n 6 uur (naar wij gehoord hadden). Toen we er aan kwamen werd Sander na het aanhoren van zijn klachten (hartkloppingen, pijn op de borst, pijn in mijn linkerarm) gelijk op een stoel gezet met zo'n vingerding om de hartslag te meten, bloeddruk meten etc. Daarna even registreren, gelijk vooruit flink betalen, en wacht u daar maar op die voorste rij stoelen, als het erger wordt moet u direct naar de zuster lopen. Dat wachten duurde, duurde, en duurde ..... We kwamen ergens kwart over 7 's avonds binnen, en Sander werd om half drie 's nachts even geroepen voor een tussentijdse controle. Waren de klachten erger geworden, of juist minder geworden? Sander: Nou, uurtje geleden had ik wel een tijdje wat zwaardere kloppingen, net als vanmiddag (van zo'n wachttijd krijg je ook hartkloppingen natuurlijk!). Dat was eigenlijk een beetje gunstig, bleek achteraf, hij was om 3.51 am (9 voor 4 in de nacht dus) aan de beurt. Ik probeerde op een bank wat te dutten (je mag niet mee, het is al genoeg heksenketel zonder bezoekers op die afdeling daar), om zes uur kwam hij weer naar buiten en mocht naar huis. Conclusie: we weten nog niet waarom hij meer hartkloppingen heeft momenteel maar we hoeven ons niet ongerust te maken dat er iets ergs aan de hand is, alle bloedwaarden waren ook goed. We zijn dus wel heel opgelucht over deze uitslag, je zit wel in de piepzak natuurlijk. Hij krijgt een dezer dagen een draagbare hartmonitor voor een paar dagen zodat ze kunnen zien wat er gebeurt tijdens die hartkloppingen. Totale tijd die het kostte: slechts 11.5 uur uit en thuis. Ik heb twee uurtjes geslapen en daarna weer aan het werk gegaan, Sander heeft wat beter uitgeslapen en is ook alweer gaan werken vandaag.
Al met al zijn we een ervaring rijker, er is heel wat te zien in zo'n ER: onder andere mensen van tegen de tachtig die ook 11 uur zitten te wachten tot ze door een arts gezien worden (vind ik wel een schande), een gevangene die behandeld moest worden met de kettingen en al aan zijn rolstoel en natuurlijk wat druggies en vechtersbazen met sneeen en gaten in hoofden.
We houden jullie up-to-date, wordt vevolgd ...

You think 'Mwhh, it won't be that bad', but yesterday evening it did turn out to be really bad, and now I am referring to ER waiting times. We checked out ER in the Foothills Hospital last night: 11.5 hours before we were back home. Most important: we went there because Sander had irregular heart beats/palpatations and pain in his chest and arm. Not to worry you: he is fine now.
Sander has had minor heart palpations for years already, but lately they were more frequent and especially more forceful, together with stomach pains. Over the weekend and monday during the day it started to firghten him so much that he went over to a walk-in clinic monday afternoon. The wait was 3 to 4 hours, he contacted our insurance company and they wanted him to go to the ER. Not a fun thing, we knew the wait would be around 6 hours (as we had heard earlier). After hearing his complaints Sander immediately was called inside the ER and his heart rate and blood pressure were checked immediately. The results did not alarm them so he was send over to registration, paid a lot of money in advance and was told to sit and wait in the first row of seats, when he felt he was getting worse he had to report that to the triage nurse immediately again. That first row of seats is kind of reserved for people they want 'close by', a possible heart condition qualifies for a spot there. BUT it did not qualify for being so serious that it would shorten the waiting time. In fact, that means you are not very ill, a long wait is a good sign! And the wait was long .......!!!! We arrived at the Foothills around 7.15 pm, at 2.30 am (AM!!) he was called in for a reassesment (it is clear they do not want people to really die out there, they try to take care of you as good as they can). For instance, up till 12 or 1 am they had volunteers walking around who were giving out blankets to people who were cold. Around 1 or 2 am, when we had given up hope to be seen shortly and were trying to doze off ourselves we would have loved the blankets, but the volunteers were no where to be seen by that time anymore. At the reassesment they asked whether his condition had worsened or had gotten better. Sander told them that about an hour ago (1.30 am) he had had forceful palpations again in the waiting room (who would not get that form such a wait!). Actually that turned out to be good because now he was put ahead of some other people and would be seen earlier. And yes, at 3.51 am he was called in to be seen. I think I actually dozed off a little by that time in the waiting room, you are not allowed to join the patients in the ER since it is already very hectic and busy in there. At 6.10 am he came out of ER, he was dismissed. Conclusion: we don't know why you suddenly have these palpatations a lot but wwe think it is nothing to worry about. All tests, also blood enzyme values, were OK, he hadn't had a heart attack or something like that. We are very relieved nothing is seriously wrong with him! He will get a portable heart monitor, a holter is the name we have learned, somewhere this week to detect the irregularities.
We were back home at 6.30 am, I slept for 2 hours and went to work. Sander rested longer but also already went back to work.
Well, this was quit an experience, there is a lot to see in the emergency room! People around 80 years old also had to wait in line for 11 hours (a disgrace, I think), there was a prisoner chained to his wheelchair waiting to be seen by a doctor, and of course druggies and people that were in fights are brought in with cuts and bruises.
We will keep you informed about the follow-up!